Zapoczątkowany kult publiczny obrazu w Bledzewie rozwinął się bardzo szybko, gdy obraz został umieszczony w ołtarzu głównym w kościele parafialnym w Rokitnie. Wielka ilość łask i cudownych uzdrowień za wstawiennictwem Matki Bożej z obrazu rokitniańskiego sprawiły, że opat bledzewski Jan Kazimierz Opaliński zwrócił się do biskupa poznańskiego Wierzbowskiego, aby wyznaczył specjalną komisję, która zajęłaby się zbadaniem wiernych, którzy doznali szczególnych łask i cudownych uzdrowień. Ustanowiona przez biskupa Komisja Teologów (w składzie: ks. W. Dobrzelewski - Wikariusz Generalny z Poznania, ks. S. Moręski, o. Tomasz Młodzianowski - sławny teolog i kaznodzieja z zakonu jezuitów oraz ks. J. K. Steczewicza - dziekan Zbąszyński) w czasie dwóch posiedzeń przesłuchała kilkudziesięciu świadków, którzy doznali cudownych uzdrowień i szczególnych łask. Na mocy otrzymanych uprawnień, z dnia 15 lutego 1670 r., od biskupa z Wielkiego Chrząstowa Wierzbowskiego, Komisja Teologiczna wydała w dniu 3 marca tegoż roku dekret w sprawie obrazu Matki Bożej Niepokalanej, znajdującego się w kościele parafialnym w Rokitnie, a należącego do opactwa w Bledzewie. W dekrecie stwierdza się, że obraz należy czcić jako cudowny. Istotna część dekretu ogłasza: "... wzywając imienia Boga, który sam tylko działa wielkie cuda i łaski wyproszone przez Bożą Rodzicielkę, ogłaszamy, że ten obraz jaśnieje nie tylko udzielonymi pomocami i nadzwyczajnymi łaskami, lecz i cudami. Prawdę tę ogłaszamy na chwałę Boga, który dokonuje rzeczy przedziwnych i na większą część Matki Bożej. Polecamy, by ten obraz był wystawiony do publicznej czci i postanawiamy, by w stosownym dniu obchodzone było święto uroczyste z udziałem ludu...".

Sława cudownego obrazu dotarła do króla Korybuta Wiśniowieckiego, który na początku swych rządów napotykał w kraju na opór pewnej części szlachty z terenów południowo-wschodnich. Król sprowadził obraz do Warszawy i pod opieką Niepokalanej z Rokitna wyruszył do Lublina. Wstawiennictwo Maryi sprawiło, że zawarto porozumienie bez walki. Król bogato obdarował obraz , a rycerstwo wyraziło swą wdzięczność Królowej pokoju, umieszczając na srebrnej sukience orła białego z koroną wraz z napisem: "Da pacem, Domine, diebus nostris".

W drodze powrotnej z Warszawy obraz był uroczyście przyjmowany w wielu kościołach. Dotarł wreszcie do kaplicy polnej, specjalnie wybudowanej, by wierni mogli czcić Matkę Bożą w wigilię uroczystej instalacji cudownego obrazu do odnowionego kościoła w Rokitnie. Uroczystość ta, przy wielkim napływie pielgrzymów, odbyła się w dniu 21 listopada 1671 r. Na pamiątkę tego wydarzenia ustanowiono odpust na dzień czwartej niedzieli po Wielkanocy, obchodzony bez przerwy do 1945 r.

Cdn.

Źródło: Gorzowskie Wiadomości Kościelne, 1989