Słowo pasterskie do Chorych z okazji X Światowego Dnia Chorego

Drodzy Chorzy!

Świętowanie wspomnienia objawień Matki Bożej z Lourdes od dziesięciu lat połączone jest ze Światowym Dniem Chorego. Drogim Siostrom i Braciom Chorym Jan Paweł II proponuje na rok 2002 przemyślenie i przemodlenie słów natchnionych z Ewangelii św. Jana Apostoła: " Abyście mieli życie i mieli je w obfitości" (J 10, 10).

Ojciec Święty wyjaśnia, że kroczyć śladami Jezusa Chrystusa, Boskiego Uzdrowiciela, "który przyszedł, aby mieli życie i mieli je w obfitości (J 10, 10) - znaczy opowiadać się jednoznacznie za kulturą życia i z wszystkich sił bronić życia od chwili poczęcia do naturalnej śmierci" (Orędzie na X Światowy Dzień Chorego, 1).

Jesteśmy więc wezwani do wielkiej misji ewangelizacyjnej. Polega ona na ofiarowaniu swoich modlitw i cierpień w intencji rodziców, by mieli dostateczną moc Bożej miłości do przyjęcia kolejnego dziecięcia do swej rodziny. Potrzeba też bardzo wielkiej modlitwy za tych, którzy w imię budowania raju na ziemi, chcą usunąć cierpienie przez zabijanie ludzi chorych i cierpiących. Odcinając się od Boga, pozbawiają się Bożej miłości, która zdolna jest nieść pomoc ludziom starym, chorym i cierpiącym. Także i chorzy bez obecności Chrystusa w ich życiu nie będą zdolni nadać sensu zbawczego ani chorobie i cierpieniu, ani starości.

W tym duchu Jan Paweł II poucza nas w orędziu: "Aby odkryć istotny i ostateczny sens cierpienia, musimy skierować nasze spojrzenie na objawienie Bożej miłości, ostatecznego źródła sensu wszystkiego, co istnieje. Odpowiedzi na pytanie o sens cierpienia udzielił Bóg człowiekowi w Krzyżu Jezusa Chrystusa. Cierpienie, skutek grzechu pierworodnego, zyskuje tu nowy sens: staje się udziałem w zbawczym dziele Chrystusa. (...) Nasze cierpienia nabierają znaczenia i wartości, gdy są zjednoczone z Jego cierpieniem... Przez to zjednoczenie człowieczeństwa z Bóstwem, cierpienie rodzi dobro i zwycięża zło".

Drodzy Chorzy!

Prosimy Was o dar obecności duchowej przy nas i pamięć modlitewną. Wy jesteście darem uzdrawiającym dla nas. Ukazujecie granice ludzkich sił i możliwości, ludzką pokorę, ale i moc ducha w pokonywaniu największego zadania życiowego, jakim jest niesienie krzyża starości czy choroby. Wasza modlitwa i cierpienie w zjednoczeniu z Krzyżem Chrystusa mają wartość wstawienniczą. Dlatego my: biskupi, kapłani, rodziny zakonne i wierni świeccy wszystkich stanów i zawodów prosimy Was pokornie o dar modlitwy, o dar duchowej obecności przy nas, w naszych zadaniach i obowiązkach. Módlcie się za nas, byśmy w troskach codzienności nie stracili z pola widzenia człowieka i jego potrzeb duchowych i materialnych.

Pragniemy zapewnić Was, Drodzy Chorzy, o naszej obecności duchowej i fizycznej. Gdziekolwiek stan choroby czy starości Was dotyka: w domach rodzinnych, szpitalach, hospicjach, domach pomocy społecznej i innych placówkach opieki zdrowotnej, wszędzie chcemy być z Wami i nieść Wam największy dar: dar obecności, dar serca, dar miłości branej z Chrystusa, który przyszedł do nas, "abyśmy życie mieli i mieli je w obfitości", czyli abyśmy mieli miłość prawdziwą.

Pozwólcie, że w Waszym imieniu podziękujemy wszystkich członkom rodzin: żonom, mężom, dzieciom i wnukom, którzy z wielką miłością troszczą się o swoich starszych i chorych z rodziny.

Pragniemy podziękować lekarzom, farmaceutom i personelowi szpitali, hospicjów i placówek opieki społecznej za ich dar opieki lekarskiej i pielęgniarskiej, pełniony często z wielkim poświęceniem własnego zdrowia i czasu dla własnej rodziny.

Podziękowanie składamy wszystkim kapłanom niosącym chorym dar oczyszczenia z grzechów i moc eucharystycznej obecności samego Chrystusa Uzdrowiciela zarówno chorującym w domach rodzinnych, jak i w placówkach posługujących chorym i starszym.

Pragniemy też podziękować wszystkim wolontariuszom, którzy bezinteresownie, czyli bez żadnego wynagrodzenia, poświęcają czas na odwiedziny i pomoc chorym w parafiach i w szpitalach, hospicjach i domach opieki.

Niech nasza wdzięczność wobec naszych sióstr i braci niosących dar obecności, dar miłości czynnej, wyzwala w nas i w nich jeszcze więcej dobra i miłości.

Panie Jezu! Źródło Bożej miłości, uświęcaj nas i ubogacaj darem Twojej obecności w nas, byśmy bogaci Tobą byli zawsze obecni przy naszych siostrach i braciach cierpiących i chorych!

Na posługę obecności w miłości chorych wobec zdrowych przez modlitewną pamięć oraz w miłości zdrowych dla chorych przez pomoc czynną i obecność duchową z serca błogosławimy: w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.