Wizytówką ziemi drohickiej jest bogactwo kulturowe, są walory przyrodnicze oraz mądrość tutejszej ludności. Każdy zakątek naszego regionu to ślad scalania się i uzupełniania różnorodnej całości dziedzictwa kulturowego. Mamy wiele powodów do dumy, ale najważniejszy jest fakt przynależności do wielkiej wspólnoty ludzi wierzących. Cieszymy się, gdy jesteśmy świadkami wydarzeń, które jednoczą nas w drodze ku prawdziwemu człowieczeństwu. Nasza mała Ojczyzna to nie tylko szczególne miejsca, doniośle wydarzenia, ale przede wszystkim wyjątkowi ludzie. Życie to spotkania z ludźmi, to cenne doświadczenia, owocem których są refleksje i postanowienia. Głębokie słowa skierowane do nas przez wybitne osobowości, odwiedzające nasze miasteczko, na długo zostają w pamięci i zachęcają do poszukiwania drzemiących w każdym człowieku wartości chrześcijańskich. „Drohiczyn wszystko pamięta...” - śpiewamy w pieśni, napisanej na okoliczność wizyty Jana Pawła II na podlaskiej ziemi. Pamiętamy „ziarno słowa” niosące prawdę, mądrość i miłość. Wszystkim nam zależy na podtrzymywaniu tradycji i obyczajów, tworzących historię mieszkańców doliny Bugu. Szczególna rola przypada dorosłym, którzy swoim przykładnym życiem powinni torować drogę młodym. Wielokrotnie przekonaliśmy się, iż działaniom społeczności lokalnej przyświeca wspólny cel - uświadomienie młodym ludziom, że warto poznać dzieje narodu, bo tylko wtedy możemy budować przyszłość. Niekiedy towarzyszą nam pytania: Czym jest patriotyzm? Jak być patriotą na co dzień? Jakie są przejawy współczesnego patriotyzmu?
Odpowiedzi na te pytania można było znaleźć podczas niecodziennej uroczystości, jaka miała miejsce 7 kwietnia w Zespole Szkół w Drohiczynie. Z inicjatywy burmistrza miasta i gminy Drohiczyn Wojciecha Borzyma w murach szkoły gościliśmy katolicki program dla dzieci i rodziców „Ziarno. Ponadto obecnością zaszczycili nas również pasterz naszej diecezji bp Antoni Pacyfik Dydycz, duchowni Kościołów katolickiego i prawosławnego, wicekurator Podlaskiego Kuratorium Oświaty Wiesława Ćwiklińska, burmistrz Wojciech Borzym, władze samorządowe, dyrektorzy i nauczyciele sąsiednich szkół oraz rodzice. Powitania i prezentacji gości dokonał Pan Burmistrz. Szczególnie serdecznie powitał Księdza Biskupa, podkreślając jego udział w wychowaniu młodych umysłów, dziękując za Słowo Boże, przekazywane dziatwie szkolnej podczas uroczystości kościelnych, szkolnych i lokalnych. Biskup Antoni wyraził radość i jak zwykle skierował do zebranych kilka serdecznych, ciepłych słów. Burmistrz Drohiczyna zwrócił się także do Pani Wicekurator, dziękując za przyjęcie zaproszenia i przypominając jednocześnie, iż to z jej inicjatywy powstała Podlaska Rodzina Szkół im. Jana Pawła II, której I zjazd odbył się w drohiczyńskim gimnazjum.
Centralnym punktem uroczystości było spotkanie wspomnianych już gości oraz uczniów szkół z: Drohiczyna, Miłkowic Janek, Ostrożan, Śledzianowa, Perlejewa, Kłopot Stanisławów, Czartajewa, Grodziska i Skrzeszewa z twórcami „Ziarna”. Gościem szczególnym był „biskup od dzieci” Antoni Długosz z Częstochowy. Dziatwa żywiołowo zareagowała na tę charakterystyczną postać, zwłaszcza że Ksiądz Biskup ośmielił najmłodszych, tańcząc i śpiewając znaną im piosenkę „Chrześcijanin tańczy...”. Zebrani bez problemów rozpoznali również Dyzia, Doktorka, ciocię Lidię oraz „ziarnowe” dzieci. Czym byłoby „Ziarno” bez „ziarenek”?
Ten katolicki program telewizyjny, współtworzony przez dzieci, w łatwy i dostępny sposób przez zabawę, piosenkę i taniec przekazuje właściwe postawy moralne. Cieszą wypowiedzi uczniów po spotkaniu z „Ziarnem”, z których wynika, że należy być dobrym dla innych, dzielić się tym, co mamy, wszystkim nieść uśmiech i szczęście. Przekonaliśmy się, ile radości i prawd ewangelicznych potrafi przekazać „ziarnowa” rodzina. Program prezentujący „Ziarno” był kolorowy i atrakcyjny, a dzieci znalazły w nim to, co lubią najbardziej: zabawę, piosenkę i humor.
W tym katolickim programie mówi się również o sprawach trudnych. Wychowuje się w ten sposób mądrych ludzi, otwartych na potrzeby drugiego człowieka, gotowych służyć dobru wspólnemu. Druga część spotkania w Drohiczynie miała charakter patriotyczny i nawiązywała do zbliżającej się 217. rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja. Stąd też na scenie udekorowanej symbolami i barwami narodowymi pojawiły się „ziarenka” w wiankach małych krakowianek i czapkach krakowiaków. Największe zainteresowanie wzbudził krakowski strój bp. Długosza oraz ciekawe wykonanie pieśni „Jak długo na Wawelu”. Lekcją patriotyzmu było także wyznanie wiary dziecięcia polskiego, czyli recytacja wiersza „Kto ty jesteś?”. Kolejna „zabawa” przypomniała dzieciom najważniejsze wydarzenia z dziejów Polski.
Tłem „zajęć” prowadzonych przez „ziarnową” rodzinę były dekoracje przygotowane przez uczniów Zespołu Szkół w Drohiczynie, stanowiące zapis działań służących kształtowaniu postaw patriotycznych. Współtwórcami tej części programu były też dzieci ze Szkolnego Klubu Tańca, które w podlaskich strojach ludowych zaprezentowały tańce polskie. Z kolei Ksiądz Biskup stanął na czele poloneza i - jak przystało na wodzireja - poprowadził dzieci do tańca. Społeczność szkolna chętnie brała udział w konkursach na temat przysłów polskich oraz zwyczajów i obyczajów Polaków. Udowodniła tym samym, że patriota to ten, kto uczy się i nie przynosi wstydu Ojczyźnie. Cieszymy się, że już w tych najmłodszych zakorzenione są polskie zwyczaje i obyczaje. Nasza szkoła stoi na straży polskości. Wspólnie z rodzinami wychowanków dbamy, aby dzieci wzrastały w duchu patriotyzmu i szacunku dla bohaterów narodowych. Jesteśmy dumni, że nasi wychowankowie potrafią połączyć zasady patriotycznego wychowania z chrześcijańskimi. Ich wypowiedzi na temat Jasnej Góry jako duchowej stolicy Polski i Matki Bożej jako patronki naszej Ojczyzny utwierdzają w przekonaniu, iż należy wychowywać dzieci w taki sposób, by - jak mówił Jan Paweł II - „budowały wokół siebie cywilizację miłości”. Tę budowę powinniśmy zacząć od siebie, od swoich bliskich, od małej Ojczyzny.
Cieszymy się, że mieliśmy możliwość spotkania z tak niezwykłymi ludźmi oraz zaprezentowania naszego miasta, a w szczególności Zespołu Szkół. Uroczystości towarzyszyło poczucie wspólnoty i siły duchowej. Na długo w pamięci pozostanie pieśń: „Drohiczyn, Drohiczyn” zaśpiewana na zakończenie przez wszystkich zebranych. O tym niecodziennym wydarzeniu przypominać będą zdjęcia z naszymi gośćmi oraz wpisy w kronice szkolnej.