Patronem Szkoły Podstawowej we wsi Górki Grubaki w parafii Korytnica został uroczyście ogłoszony bp Franciszek Jaczewski. Uroczystość ta miała miejsce 17 kwietnia, a rozpoczęła się uroczystą Eucharystią celebrowaną przez bp. Antoniego Dydycza, ordynariusza drohiczyńskiego, w miejscowej kaplicy. Podczas niej został także poświecony sztandar szkoły z wizerunkiem patrona.
W homilii Ksiądz Biskup przypomniał postać bp. Jaczewskiego. Ukazał go jako wielkiego patriotę, któremu w bardzo trudnych czasach zaborów przyszło pełnić posługę biskupa lubelskiego i administratora diecezji podlaskiej. Urodził się on 1832 r. we wsi Górki Grubaki jako syn szlachcica Macieja i Mariany z domu Górskiej, uczył się w Pniewniku i Siedlcach. Drogę powołania kapłańskiego rozpoczął w Wyższym Seminarium Duchownym w Janowie Podlaskim, studiował także w Akademii Duchownej w Warszawie. Świecenia kapłańskie przyjął w 1855 r. w Lublinie z rąk bp. Wincentego Pieńkowskiego. Pracował jako wikariusz w Sokołowie Podlaskim, był profesorem, wicerektorem i rektorem janowskiego seminarium oraz wiernym pomocnikiem bp. Szymańskiego aż do kasaty tej diecezji, wypędzenia biskupa z Janowa i podporządkowania tych terenów biskupowi lubelskiemu. Jak wspomniał w homilii Ordynariusz Drohiczyński, bardzo przeżywał prześladowanie i niepewność w czasie represji po powstaniu styczniowym, szczególnie zaś stracenie jego rówieśnika ks. Stanisława Brzózki. Ks. Jaczewski pracował następnie jako profesor w Lublinie. Kolejną jego placówką była parafia Stoczek Łukowski. W tym czasie pełnił również urząd sędziego Sądu Biskupiego w Lublinie. Mianowany w 1885 r. kanonikiem katedralnym, po śmierci bp. Kazimierza Wnorowskiego został wybrany przez kapitułę lubelską rządcą diecezji lubelskiej i administratorem diecezji podlaskiej. W 1889 r. papież Leon XIII mianował go biskupem tych diecezji. Sakrę przyjął 18 maja 1890 r. w kościele pw. św. Katarzyny w Sankt Petersburgu z rąk bp. Aleksandra Bereśniewicza. Jako jedyny biskup w Królestwie Polskim popierał strajki szkolne nauczycieli, którzy odmawiali podporządkowania się carskiej władzy szkolnej i rusyfikacji. Nie pozwalał na odczytywanie zarządzeń carskich w świątyniach, walczył o swobodę wyznania, dążył do poprawy warunków życia ludności, popierając i zakładając wiele katolickich związków rolniczych i rzemieślniczych. Ofiarnie wspierał unitów, przyczyniając się do przystąpienia ich w liczbie ok. 200 tys. do obrządku łacińskiego. Za taką postawę chciano go przenieść z Lublina i nigdy nie pozwolono mu na wyjazd do Rzymu. Ofiarnie wspierał budowy ponad 20 nowych kościołów i rozbudowę istniejących, wybudował gmach Wyższego Seminarium Duchownego w Lublinie oraz był fundatorem nowych szkół. Jedną z nich jest szkoła, którą zbudował w swojej rodzinnej miejscowości, a która to po ponad stu latach, pięknie obecnie rozbudowana, otrzymała jego imię. Bp Jaczewski był także autorem wielu publikacji naukowych i katechizmowych. Zmarł w 1914 r., a do dat związanych z jego życiem nawiązał kaznodzieja, mówiąc: „Całe jego życie było jakby opasane tymi trzema militarnymi wydarzeniami, rodzi się podczas powstania listopadowego, podejmuje się ważnych obowiązków kapłańskich w okresie powstania styczniowego, odchodzi u progu I wojny światowej. Bp Jaczewski pamiętał także zawsze o miejscu swego pochodzenia i dlatego ufundował szkołę powszechną, a dzisiaj, stając się patronem tutejszej Alma Mater, jakby nadal pragnie kontynuować swoją misję wychowawcy i nauczyciela”.
O tym, że szkoła ta starała się spełniać oczekiwania swego fundatora i obecnie patrona, mówiła podczas części oficjalnej w budynku szkoły obecna dyrektor placówki Bożena Rudnik. Przypomniała, że wykształciła one wiele pokoleń Polaków także w trudnych czasach zaborów, dwóch wojen światowych i Polski Ludowej, a „jest nie tylko owocem sentymentu do wsi rodzinnej, ale troski Polaka o przyszłe pokolenia młodych ludzi”. W uroczystości wzięli udział przedstawiciele rodziny bp. Jaczewskiego, parlamentarzyści, władze samorządowe, oświatowe, nauczyciele, rodzice i uczniowie. Była także część artystyczna, a przed budynkiem stanął poświecony przez Biskupa Drohiczyńskiego pamiątkowy obelisk.