Wielki Post jest bramą, dzięki której przez śmierć przechodzimy do życia. Zaryzykujmy dziś przekroczenie tej bramy śmierci, duchowego umierania, ofiary i umartwienia, by później, w zamian za włożony wysiłek, otrzymać to, co się nazywa autentycznym, prawdziwym Bożym życiem.

Okres Wielkiego Postu, w który co roku wkraczamy z nadejściem Środy Popielcowej, ma nam nie tylko przypomnieć mękę, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, ale ma nas przede wszystkim przygotować do należytego i owocnego jej przeżycia tych tajemnic. Dziś bardziej aniżeli kiedy indziej uświadamiamy sobie fakt, że męka i śmierć Chrystusa to nie tylko wydarzenie, które kiedyś - dwadzieścia wieków temu, miało miejsce, ale rzeczywistość trwająca dzięki liturgii. Dziś również Chrystus jest wydawany na mękę, dziś także cierpi i umiera.

Aby nas w pełni wprowadzić w radość świąt wielkanocnych, Kościół jako doskonały pedagog i znawca duszy ludzkiej wniósł szereg zwyczajów, które przygotowaniu wielkopostnemu nadają specyficzny charakter. Tak więc jednym ze zwyczajów jest ogołacanie kościołów i ołtarzy z kwiatów, aby wprowadzić nastrój smutku i pokuty. Aby dopomóc w skupieniu się i zadumie milkną organy, a ich rola ogranicza się do najkonieczniejszego akompaniamentu; z rzadka także odzywają się dzwony. Do szat liturgicznych wprowadza się barwę pokutnego fioletu. Co piątek odprawiana jest Droga Krzyżowa. Zaprowadzili ją najpierw bernardyni przy Bożym Grobie w Jerozolimie w wieku XV, potem rozeszła się zwyczajem powszechnym po wszystkich krajach obrządku łacińskiego.

W Polsce o. Wawrzyniec Beniok, misjonarz, ułożył w 1707 r. teksty polskie, które dały początek nabożeństwa Gorzkich Żalów. Dzisiaj nie do pomyślenia jest to, aby była parafia, gdzie by ich co niedzielę w Wielkim Poście nie śpiewano. Zwykło się łączyć z tym uroczyste wystawienie i kazanie o Męce Pańskiej. Z tej przyczyny Kościół w tym okresie zakazuje również zabaw hucznych i nakłada na wiernych obowiązek postu. Jest on w ostatnich czasach złagodzony do tego jedynie, aby w piątki nie spożywać pokarmów mięsnych. Tylko w Środę Popielcową i Wielki Piątek obowiązuje post ścisły, w którym wolno bez potraw mięsnych przyjąć raz jeden na dzień posiłek do syta a dwa razy w granicach znacznie skromniejszych. Z okazji Wielkiego Postu urządza się wszędzie kilkudniowe rekolekcje, aby wiernych skłonić do refleksji nad sobą, rachunku sumienia, wyznania win i poprawy życia.

Co zatem mamy robić, aby dobrze przeżyć ten świąteczny czas? Okres Wielkiego Postu, który rozpoczynamy, ma nam uświadomić i przekonać nas, że cała nasza doczesna wędrówka ziemska nie jest niczym innym jak tylko nieustannym przechodzeniem ze śmierci do życia. Chrystus idzie na śmierć, ale po to, by później żyć. Możemy i my dziś powtórzyć za apostołami: "Pójdźmy i my z Nim do Jeruzalem", abyśmy tam pomarli, ale z tą świadomością i pewnością w sercu, że kiedyś, po tej śmierci, nastąpi dla nas życie, tak jak nastąpiło dla Niego.