Według prof. Piekosińskiego nazwa wsi Niewodna (dekanat frysztacki) pochodzi od założyciela Niewoda (podaję za: ks. Władysław Sarna, "Opis powiatu jasielskiego", str. 278). Jest tam również wzmianka, że w 1454 r. miejscowość została przeniesiona z prawa polskiego na prawo niemieckie przez króla Kazimierza Jagiellończyka na prośbę właścicieli Jana, Piotra i Andrzeja z Dobrzechówki. Jan Długosz nie wspomina nic o tej wsi. Przez następne wieki właściciele Niewodnej zmieniali się bardzo często. Obecnie do parafii należy ok. 750 wiernych, a obowiązki proboszcza ponad 30 lat (od lipca 1971 r.) pełni ks. Michał Pelczar.
Piękno wśród wzniesień
Pierwsze wzmianki na temat parafii w Niewodnej pochodzą z XIV
w., a dokładnie z roku 1366. Kilka razy zmieniła się też przynależność
parafii do diecezji: przemyskiej, tarnowskiej, znowu do przemyskiej,
a teraz do rzeszowskiej. Parafia w Niewodnej była założona przez
ród Firlejów. Przez bardzo długi czas obejmowała rozległy teren.
Dowodem na to jest między innymi fakt, że do 1971 r. parafia liczyła
ok. 4400 wiernych. Po odłączeniu Szufnarowej, Wiśniowej i Jazowej
zostało niewiele ponad tysiąc osób, a od 1998 r. także kaplicę w
Różance obsługują księża z Grodziska. W ten sposób pozostało 750
wiernych, którzy muszą utrzymać piękny i obszerny kościół.
Zapisy po wizytacji Biskupa Radziwiłła w 1596 r. potwierdzają
istnienie w Niewodnej drewnianego kościoła pw. św. Anny. Z czasem
kościół ten uległ zniszczeniu i został odbudowany w 1672 r. Wiadomo,
że posiadał 3 ołtarze: św. Anny, św. Antoniego i Świętych Piotra
i Pawła. Z tamtej świątyni zachował się drewniany krzyż oraz drewniana
chrzcielnica.
Obecny kościół parafialny został wybudowany w stylu gotycko-renesansowym
staraniem ks. Jana Baraniewskiego. Konsekrował go bp Karol Fischer
w 1926 r. Do budowy świątyni użyto cegły i kamienia. Jest to kościół
trójnawowy z wieżą i sygnaturką, kaplicą, zakrystią i 2 kruchtami
bocznymi. Sklepienie żebrowe oparte jest na ścianach i filarach.
Okna zdobią witraże figuralne wykonane w krakowskiej firmie Żeleńskich.
W głównym ołtarzu umieszczony jest obraz św. Anny na płótnie-XVII-wieczna
kopia słynnego obrazu Rubensa (nieznanego artysty) oraz figury świętych.
Boczne ołtarze poświęcone są Sercu Jezusowemu i Sercu Maryi. Ołtarze
oraz 2 zabytkowe krzyże pochodzą ze starego kościoła. Na uwagę zasługują
zabytkowe, odnowione w ostatnim czasie elementy wyposażenia, także
pochodzące ze starego kościoła: drewniana ambona w kształcie beczkowym
oraz drewniana chrzcielnica. Pięknie prezentuje się misternie wykonany
w Akademii Krakowskiej fronton kościoła z oryginalnym portalem i
płaskorzeźbami przedstawiającymi Chrystusa wśród dzieci.
102-letnia plebania, starsza od kościoła, jest utrzymana
w dobrym stanie. Uwagę zwracają masywne, pokryte pięknymi płaskorzeźbami
drzwi.
Całe otoczenie jest pedantycznie utrzymane, co jest zasługą
parafian, umiejętnie kierowanych przez znanego z gospodarności Księdza
Proboszcza. Wokół świątyni ułożona jest kostka. Cały plac jest oświetlony.
W minionym roku powstał parking. Także w ubiegłym roku przeprowadzono
szereg prac przy kościele: remont dachu oraz remont organów i założenie
nowego nagłośnienia.
Prawda zwycięży
Przed wejściem na plac kościelny umieszczony jest pomnik poświęcony
ofiarom Katynia. Został tu postawiony w 1980 r. i był jednym z pierwszych
w Polsce, bo przecież wtedy jeszcze nie wolno było mówić prawdy na
ten temat.
Innym elementem patriotycznym jest pamiątkowa tablica ufundowana
w pierwszą rocznicę śmierci ks. Jerzego Popiełuszki-także ze śmiałym
jak na tamte czasy napisem: "Prawda zawsze zwycięży. Ks. Jerzy Popiełuszko
zamordowany przez funkcjonariuszy MSW".
Praca duszpasterska opiera się przede wszystkim na tradycyjnych
nabożeństwach związanych z rokiem liturgicznym. W tygodniu ludziom
byłoby dość ciężko przychodzić na dodatkowe nabożeństwa czy spotkania
ze względu na pagórkowate ukształtowanie terenu i odległości do kościoła.
Ludzie żyją jednak sprawami Kościoła. Są religijni, ofiarni i zatroskani
o materialny byt parafii. Sami kolejno przychodzą do sprzątania i
dekorowania świątyni. Przy ołtarzu posługuje 20 ministrantów, a trzeba
zaznaczyć, że w miejscowej sześcioklasowej szkole jest tylko 48 dzieci.
W 12 różach różańcowych modlą się dorośli, ale jest też
róża młodzieżowa. Młodzież spotyka się w ramach KSM-u. W trakcie
tworzenia jest Stowarzyszenie Rodzin Katolickich. Zespół Charytatywny
Caritas odpowiada na wszystkie akcje zaplanowane przez ogólnopolską
Caritas.
Z parafii pochodzi dwóch kapłanów i siostra zakonna pracująca
na misjach na Ukrainie. `
Pomóż w rozwoju naszego portalu