Umiłowani Diecezjanie! Drodzy Rolnicy!

Gdy zbliża się czas zbiorów, pragnę zwrócić się do Was, Drodzy Diecezjanie, a zwłaszcza do Was, Drodzy Rolnicy, z gorącym wezwaniem do dziękczynienia Bogu za tegoroczne plony, które dzięki Bożej Opatrzności w tym roku zbieramy.
To nasze dziękczynienie niech się wznosi z serc wszystkich wiernych w każdej parafii, a zwłaszcza w parafiach rolniczych naszej diecezji. W wymiarze ogólnodiecezjalnym będziemy składać Bogu nasze dziękczynienie zwane dożynkami w ostatnią niedzielę sierpnia bieżącego roku w parafii pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Kosmolowie podczas uroczystej Eucharystii o godz. 11.
Na te Diecezjalne Dożynki serdecznie zapraszam wszystkich moich Diecezjan, bo jak śpiewamy w każdej prefacji mszalnej: „Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze składali dziękczynienie Tobie, miłosierny Ojcze, wszechmogący Boże, Królu wiecznej chwały”.
Jeśli mamy dziękować za wszelkie dobra otrzymane z ręki Ojca niebieskiego, to tym bardziej winniśmy dziękować za powszedni chleb, o który sam Pan Jezus kazał nam prosić w modlitwie „Ojcze nasz”, słowami: „Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj”. Tej modlitwy nauczył nas Pan Jezus na prośbę swych uczniów, którzy zwrócili się do Niego ze słowami: „Panie, naucz nas modlić się” (Łk 11, 1).
Pan Jezus nazywany był Mistrzem i Nauczycielem. Sam to potwierdził, mówiąc do swych uczniów: „Wy mnie nazywacie Nauczycielem i Panem i dobrze mówicie, bo nim jestem” (J 13, 13). Skoro Jezus jest naszym Nauczycielem, to my powinniśmy być jego uczniami i tego od nas oczekuje. Stawia jednak warunki, od których zależy to, czy staniemy się Jego uczniami. Mówi, bowiem do nas: „Jeśli będziecie trwać w nauce mojej, będziecie prawdziwie moimi uczniami” (J 8, 31), a na innym miejscu: „Po tym poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali” (J 13, 35).
Obecny rok duszpasterskiej pracy Kościoła w Polsce upływa pod hasłem: „Bądźmy uczniami Chrystusa”. Stąd w dniu dziękczynienia za zebrane plony trzeba, abyśmy uświadomili sobie, że chrześcijanin w każdym stanie i zawodzie, a więc i rolnik, winien stawać się uczniem Chrystusa.
Pan Jezus w swym nauczaniu bardzo często posługiwał się przypowieściami zaczerpniętymi z pracy na roli. Mówił o ziemi i uprawnej roli, o siewcy i o ziarnie rzuconym w glebę, o łanach zbóż i dojrzewających kłosach pełnych ziarna, o pszenicy i o kąkolu, o winnicy i drzewie figowym. Co więcej, w swych przypowieściach porównuje Ojca niebieskiego do rolnika, gdy mówi: „Każda roślina, której nie sadził mój Ojciec niebieski, będzie wyrwana” (Mt 15, 13), a na innym miejscu mówi: „Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest tym, który [go] uprawia. Każdą latorośl, która we Mnie nie przynosi owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy” (J 15, 1-2). Te piękne obrazy z życia rolnika i jego pracy na roli świadczą, z jak wielkim szacunkiem Chrystus Pan odnosi się do tych, którzy uprawiają rolę.
Wy, Drodzy Rolnicy, którzy tak blisko jesteście związani z uprawą roli, należycie z pewnością do najbardziej pojętnych uczniów Chrystusa. Świadczą o tym dzieje naszej polskiej i religijnej tradycji ukazujące człowieka pracującego na roli, jako człowieka głębokiej i żywej wiary, człowieka o wielkiej miłości do Boga, do Kościoła i Ojczyzny. Trzeba, abyście nadal tak kształtowali swe umysły i serca w szkole Chrystusa. Trzeba, aby Wasze myślenie nie zostało skażone zatrutą strawą szerzonych dzisiaj poglądów i opinii, które docierają do Was poprzez potężnie oddziaływujące media.
Bardzo dużo jest nauczycieli, ale nie wszyscy są prawdziwymi nauczycielami i mistrzami. Wielu z nich jest zwodzicielami i fałszywymi prorokami. Pan Jezus nauczając, przestrzegał swych uczniów, mówiąc im: „Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi wilkami” (Mt 7, 15). A Paweł Apostoł ostrzegał wiernych w Efezie słowami: „Wiem, że po moim odejściu wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając stada” (Dz 20, 29).
Drodzy Rolnicy, jesteście jak wszyscy inni poddani duchowi tego świata, który nierzadko wrogi jest Bogu. Prądy laicyzujące codzienne życie dają coraz bardziej znać o sobie. W wielu rodzinach i wspólnotach katolickich z niepokojem zauważa się dawanie łatwego posłuchu poglądom obcym polskiej i katolickiej tradycji.
Tak jak za czasów apostoła Pawła, tak i dziś aktualne są ostrzeżenia, jakie Apostoł kieruje do pierwszych chrześcijan: „Przyjdzie bowiem chwila, kiedy zdrowej nauki nie będą znosili, ale według własnych pożądań... będą sobie mnożyli nauczycieli. Będą się odwracali od słuchania prawdy, a obrócą się ku zmyślonym opowiadaniom” (2 Tm 4, 3-4).
Środki masowego przekazu bardzo często proponują wzorce laickiego życia i laickiego spędzenia niedzieli, i to nie tylko w wielkich centrach miejskich, ale także i na polskiej wsi, która zawsze była wzorem chrześcijańskiego przeżywania niedzieli.
Dla Was, Rolnicy, być uczniem Chrystusa, to znaczy oczami Chrystusa patrzeć na rolę jako na szczególny dar Boży. Do pierwszych rodziców w Raju Bóg powiedział: „Czyńcie sobie ziemię poddaną” (Rdz 1, 28). A więc nie jesteśmy panami ziemi, ale jej użytkownikami, i dlatego ziemię należy szanować, i tak uprawiać, aby przynosiła obfity plon, bo ona jest naszą „matką” i żywicielką. Jakże bolesne jest to, że tak często zagon ojczystej ziemi leży odłogiem, że ziemia jest zdewastowana i skażona.
Być uczniem Chrystusa to znaczy szanować chleb, tym chlebem dzielić się z potrzebującymi, a gdy upadnie na ziemię, podnosić go z uszanowaniem. Być uczniem Chrystusa to pielęgnować chrześcijańskie tradycje na polskiej wsi, tak jak bywało, że z Bogiem i modlitwą zaczynało się i kończyło pracę na roli, poświęcało pola i ziarno na zasiew. Zaś po zbiorach robiło się wieńce dożynkowe i dziękowało Bogu za zebrane plony. Być uczniem Chrystusa, to wiązać codzienną pracę na roli i w domowym obejściu z rytmem świąt i uroczystości kościelnych. Być uczniem Chrystusa to żyć według Jego Ewangelii i kierować się bratnią miłością, chętnie darować sobie urazy w rodzinie i sąsiedztwie zgodnie z Jego poleceniem: „To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali” (J 15, 12).
Zapraszając Was, Drodzy Rolnicy, do Kosmolowa na uroczyste świętowanie dziękczynienia Bogu za zebrane plony w niedzielę 31 sierpnia br. i zachęcając Was do stawania się bardziej gorliwymi uczniami Chrystusa z serca, udzielam wszystkim mojego pasterskiego błogosławieństwa w Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.