Oczywiście Kościół nigdy nie będzie wskazywał z imienia kandydatów, których popiera, czy też konkretnych partii politycznych. Natomiast musi przypomnieć, że decyzje katolików powinny być podejmowane nie pod wpływem emocji, często rozbudzanych przez kampanie medialne, ale być owocem dojrzałego namysłu, tego co Papież Franciszek nazywa rozeznaniem. Nie mamy wybierać kandydata najbardziej elokwentnego, czy najlepiej ubranego, tutaj nie chodzi o wybór „miss piękności”, ale tego, który autentycznie troszczy się o wspólne dobro.

Zatem zadaniem katolików jest zapoznanie się z programem kandydatów, sprawdzając, czy jest on zgodny ze wskazaniami nauki społecznej Kościoła jak i zasadami, które nie mogą podlegać negocjacjom. Są to między innymi kwestie obrony życia ludzkiego na każdym jego etapie, ochrony i dowartościowywania rodziny, zapewnienia prawa do swobodnego wyznawania wiary, troski o najsłabszych członków społeczeństwa oraz sprawiedliwości społecznej. Katolik nie może wyrażać zgody na działania moralnie niedopuszczalne, jak na przykład legalizacja aborcji, dopuszczenie do uśmiercania ludzkich embrionów czy też legalizacja eutanazji lub uznanie przez prawo związków homoseksualnych.

Trzeba też uwzględnić rzetelność kandydata – czyli sprawdzenie, jak dotychczas realizował podjęte obowiązki, czy rzeczywiście troszczył się o dobro wspólne, czy dbał zarówno o rozwój moralny jak i materialny współobywateli, czy myślał o przyszłości przewidując następstwa działań szkodliwych dla środowiska naturalnego człowieka, czy troszczył się o zapewnienie godnej pracy i sprawiedliwej za nią zapłaty. Zatem podejmijmy trud rozeznania, prosząc o światło Ducha Świętego i łaskę wyjścia poza doraźne napięcia czy kontrowersje, dla wspólnego dobra wszystkich obywateli Rzeczpospolitej.