Nasze diecezjalne seminarium zostało powołane do życia 8 maja 2004 r., we wspomnienie św. Stanisława, patrona diecezji świdnickiej. Podczas Mszy św., w obecności kard. Henryka Gulbinowicza, bp Ignacy Dec ogłosił decyzję o powołaniu do istnienia Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Świdnickiej, którego patronem został św. Wojciech, Biskup i Męczennik. Z racji konieczności adaptacji budynków siedziby seminaryjnej troskę o formację alumnów powierzono Metropolitalnemu Wyższemu Seminarium Duchownemu we Wrocławiu. Niedługo potem ruszyły prace remontowe obiektów WSD przy pl. Wojska Polskiego 2.
1 października 2005 r. nadszedł moment rozpoczęcia działalności przez WSD już w Świdnicy. Pod opieką ówczesnego rektora ks. Adama Bałabucha (dziś biskupa pomocniczego w naszej diecezji) i dwóch moderatorów, alumni I, II, VI (diakoni) roku rozpoczęli rok akademicki już w Świdnicy. 8 grudnia 2005 r. biskup po raz pierwszy dokonał obrzędu obłóczyn alumnów III roku.
- Od samego początku istnienia WSD w budynkach przy pl. Wojska Polskiego był to - i wciąż jest - czas budowania na chwałę Bożą - mówi ks. Tadeusz Chlipała, który 29 sierpnia tego roku został rektorem seminarium.
To prawda - remont widać od momentu przekroczenia bram uczelni. Poza formacją ku kapłaństwu odbywa się tu jeszcze jedno wielkie dzieło - budowa. Pracujące w jednym czasie różne ekipy sprawnie wykonują kolejne etapy projektu rozbudowy budynków poszpitalnych i modernizacji terenu. Najpoważniejsze prace w skali całego seminarium mają miejsce w budynku głównym - jeśli w innych budynkach mówimy o remontach i adaptacjach - tutaj trzeba powiedzieć o rozbudowie prowadzonej na dużą skalę.
- Jeszcze rok, półtora temu do ogrodu wejście mieli tylko robotnicy: rozbiórka dachu łączyła się ze zrzutem gruzu z okien - wspominają klerycy. - Wszędzie można było się natknąć na poustawiane cegły, metalowe zbrojenia i inne elementy konstrukcyjne.
Dziś jest już znacznie lepiej. - Śmiejemy się, że w ubiegłym roku mieszkaliśmy i uczyliśmy się na budowie, a teraz to już tylko remont i prace wykończeniowe - mówi kl. Łukasz Czaniecki z seminarium. - Na pewno cieszymy się z tego, że praktycznie gotowa jest już większość pokoi, w których mieszkają starsi studenci. To dla nas wielka wygoda: pomieszczenia są praktyczne, mamy w pokojach łazienki.
Aby móc w pełni realizować zadania, jakie stoją przed seminarium, podjęto prace mające na celu rozbudowę głównego budynku o przestronny refektarz, kaplicę, aulę i nowoczesną bibliotekę. W związku z tym wyburzono stary refektarz, by przygotować fundamenty pod nowe pomieszczenia, których budowę podjęto. W obecnej chwili oddany do użytku jest już nowy refektarz. Kończą się prace mające na celu przystosowanie drugie piętra do adaptacji na mieszkania dla kleryków oraz przykrycia całości budynku nowym dachem.
Prowadzono również prace remontowe pierwszego piętra. Przygotowano mieszkania wraz z sanitariatami, kaplicę oraz salę audiowizualną. Prace remontowe wymagały całościowej wymiany instalacji grzewczej, wodno kanalizacyjnej oraz elektrycznej.
- Wielkim dobrodziejstwem dla całej wspólnoty będzie nowa i przestronna kaplica, która posłuży klerykom jako miejsce modlitwy, skupienia i wielu seminaryjnych uroczystości - podkreśla Łukasz Czaniecki. - Dotychczasowa, mniejsza, w wielu momentach okazywała się zbyt ciasna. W nowej pomieścimy się wszyscy. Ma być gotowa za półtora miesiąca. Także nowoczesna kuchnia wyposażona została we wszystkie niezbędne do jej pracy sprzęty.
Na parterze budynku klerykom już od kilku lat służą pomieszczenia niezbędne dla prowadzenia studiów. Sale wykładowe służą także studentom świeckim. Tymczasowe pomieszczenia biblioteczne- magazyny i czytelnia są miejscem, gdzie można korzystać z gromadzonych ciągle woluminów i czasopism.
Równolegle do prac prowadzonych na wyższych kondygnacjach wykonano gruntowne remonty w piwnicy - przygotowano pomieszczenia magazynowe, w których zgodnie ze standardami sanitarnymi można gromadzić żywność. Przygotowano także pomieszczenia socjalne oraz tymczasową suszarnię.
Od kilku miesięcy wspólnocie służy już nowy, przestronny refektarz, w którym odbywają się także spotkania i uroczystości tak seminaryjne, jak i diecezjalne.
Część otoczenia budynku głównego wyłożono kostką granitową, przygotowano parking. Stale trwają też prace mające na celu uporządkowanie otoczenia seminarium, jak i zagospodarowania ogrodu.
- Wiemy, że jest jeszcze bardzo dużo do zrobienia, ale z dnia na dzień widać efekty prowadzonych prac i to bardzo cieszy - mówi Łukasz Czaniecki.
Cała inwestycja jest bardzo kosztowna. Jej realizacja możliwa jest dzięki wiernym i duchowieństwu z całej diecezji, którzy wspierają WSD przez różne zbiórki i inne formy pomocy.
Aby jednak móc pokryć całość kosztów prac budowlano- remontowych, po zasięgnięciu opinii księży dziekanów i bp. Ignacego Deca, przełożeni świdnickiego seminarium postanowili zainicjować rozprowadzanie Darów Serca, jako możliwość uczynienia ofiary na ten cel. Jednakże nie są to zwykłe pamiątkowe blankiety z kwotą ofiary. Dary Serca to przede wszystkim sposób rzeczywistego powiązania ofiarodawców z Seminarium. Pragnieniem bowiem wspólnoty seminaryjnej jest, aby naszym dobrodziejom móc się odwdzięczyć, by pokazać że ich hojność ma dla nas wielką wartość.
Każdy, kto wesprze dzieło rozbudowy seminarium i odeśle dołączoną do niej kartkę pocztową, wpisany zostanie do Księgi Fundatorów WSD Diecezji Świdnickiej i będzie miał udział w comiesięcznej Mszy św. (odprawianej w każdy pierwszy czwartek miesiąca) i systematycznej wspólnej modlitwie wspólnoty seminaryjnej za swych dobrodziejów. Na wysłanej do WSD kartce pocztowej można także wypisać te osoby, które chcemy polecić modlitwom wspólnoty seminaryjnej.
- Chcemy w ten sposób odwzajemnić dobroć serc konkretnych przecież, a tak często anonimowych ludzi. Jest to wyraz naszego szacunku i uznania dla naszych dobrodziejów - podkreślają klerycy.
- Samo seminarium służyć ma jednak nie tyle wygodzie co przede wszystkim przygotowaniem studentów do bycia kapłanem w XXI wieku - podkreśla rektor ks. Tadeusz Chlipała.
Przygotowanie do kapłaństwa obejmuje modlitwę i studia, które przenikają się wzajemnie w sześcioletnim cyklu. Pierwszym etapem tego przygotowania są dwuletnie studia filozoficzne. Drugi etap, w którym alumni przygotowują się w sposób bezpośredni do święceń kapłańskich, to czteroletnie studia teologiczne. W toku tej formacji, po zakończeniu studiów filozoficznych, a u progu studiów teologicznych alumni otrzymują strój duchowny. W Wielkim Poście w trakcie pierwszego roku studiów teologicznych zostaje im powierzony urząd lektora, a po zakończeniu drugiego roku studiów teologicznych urząd akolity. Trzeci rok studiów teologicznych kończy się pierwszymi święceniami: diakonatu. Tym samym alumni zostają zaliczeni w poczet duchowieństwa diecezji świdnickiej i po ostatnim, szóstym roku formacji intelektualno-duchowej zostają wyświęceni na kapłanów.
- Zależy nam na tym, by w naszej „kuźni” stworzyć jak najlepszych duchownych, którzy będą służyć całej diecezji i jej mieszkańcom - mówi rektor WSD. - W XXI wieku ksiądz musi pokazać wiernym - także przy wykorzystaniu dobrodziejstw nowoczesnej techniki - co jest najważniejsze: nie dobra materialne i pogoń za sukcesem i pieniądzem, a wartości duchowe, które uosabia Chrystus. To właśnie Chrystusa i jego słowa mają ponieść do wiernych na chwałę Bożą nasi studenci - przyszli duchowni. My przygotujemy ich do tego jak najlepiej.