"Właśnie dziś Tej, którą nazywamy Pełną Łaski, zwierzamy wasz ból i codzienne zmagania z cierpieniem, prosząc, żeby Ona ukazywała wam pełnię sensu w codziennym dźwiganiu krzyża. I tej pełni uczymy się dziś zjednoczeni duchowo z chorymi, którzy gromadzą się w świątyniach całego świata." Tymi słowami rozpoczynał swoją homilię abp Józef Życiński, wygłoszoną w Archikatedrze 11 lutego br., w dniu obchodów X Światowego Dnia Chorego.

Jak zwykle wnętrze świątyni wypełnili ci chorzy i niepełnosprawni, którym stan zdrowia pozwolił na uczestnictwo w Eucharystii. Przybyli pod opieką licznych wolontariuszy i osób związanych ze służbą zdrowia. Katedralny Ołtarz otaczali kapłani: kapelani i duszpasterze lubelskich szpitali, domów opieki i hospicjów. Taka wspólnota modlitwy i duchowej solidarności z cierpiącymi, nie tylko w tym dniu, ukazała piękno Chrystusowego Kościoła, w którym jest miejsce dla każdego człowieka odkupionego przez Zbawiciela. Ksiądz Arcybiskup mówił: "Czujemy się włączeni w potężny organizm Kościoła i objęci kochającym spojrzeniem Ojca Świętego". To właśnie z inicjatywy Jana Pawła II w 1993 roku po raz pierwszy obchodzono Dzień Chorego na całym świecie. Pierwszy taki dzień odbył się w Lourdes. Potem przez Częstochowę, Yamoussoukro, Guadelupe, Fatimę, Loreto, Harissie i Rzym w Roku Jubileuszowym; przez Sydney aż do Vilankanny w południowych Indiach - w tym roku - Kościół pochylał się nad tajemnicą cierpienia. Ksiądz Arcybiskup wskazał na znamienną rolę Ojca Świętego: "zechciejcie zauważyć - mówił - że to podczas Jego posługi w Kościele został stworzony Światowy Dzień Młodych i, jak gdyby prawem symetrii, Światowy Dzień Chorego. Młodość i ból muszą dopełniać się wzajemnie. Nie można żyć tylko entuzjastycznym okrzykiem, nie można się zamknąć tylko w cierpiętnictwie." Stąd nie dziwi liczna obecność ludzi młodych w tym poniedziałkowym spotkaniu.

"Jesteście skarbem Kościoła" - mówił do uczestników Arcybiskup - wypraszającymi dla niego nowe łaski, poprzez swoje cierpienie, którego sens można odnaleźć jedynie w Krzyżu Zbawiciela. Arcybiskup nazwał krzyż, dźwigany przez chorego, "niedookreślonym" w czasie i rozmiarach. Nie widać jego końca, jak nie widać kresu choroby i cierpienia. Jednak to cierpienie, zjednoczone z Chrystusowym, owocuje i jest pożyteczne. Dlatego Metropolita prosił wszystkich chorych o modlitwę w intencji Ojca Świętego i Archidiecezji, zwłaszcza w obliczu nadchodzącego jej jubileuszu.

Po homilii kapłani udzielili wiernym sakramentu namaszczenia chorych, dla umocnienia na szlaku wiernego trwania przy krzyżu. " Życzę, byście umocnieni mocą tego sakramentu czuli, że towarzyszy wam cały Kościół, dla którego wypraszacie łaski; czuli wielką solidarność także z innymi chorymi i w tym wielkim poczuciu jedności Kościoła spełniały się słowa Ojca Świętego "Aby życie mieli i mieli je w obfitości" . Liturgię zakończył akt oddania chorych Matce Bożej Katedralnej.

Podobne uroczystości odbyły się także w kaplicach i kościołach przyszpitalnych Archidiecezji. Dzień wcześniej, w niedzielę, Ksiądz Arcybiskup sprawował Mszę św. w kaplicy PSK 4, przy ul. Jaczewskiego. Zainaugurowano w ten sposób przekaz telewizyjny Mszy św. do sal chorych, znajdujących się w tym szpitalu. Także w kościele przy ul. Staszica, wieczorem, Eucharystia zgromadziła pacjentów i pracowników Państwowego Szpitala Klinicznego nr 1. We wspólnej modlitwie przedstawiano te sprawy, które bliskie są cierpiącym i tym, którzy się nimi opiekują. Okolicznościową homilię wygłosił rektor kościoła ks. Andrzej Bubicz.