W listopadzie zamyśleniu nad sensem życia i śmierci towarzyszy Kościół, przypominając, że ostatecznym powołaniem człowieka jest świętość. W tym dążeniu pomagają sakramenty, szczególnie pokuty i Eucharystii. Do zbawienia idziemy we wspólnocie wierzących, umacniając się wzajemnie, pamiętając, że jesteśmy Kościołem, zbudowanym na opoce, św. Piotrze, którego fundamentem jest Chrystus. Tę prawdę przypomina święto rocznicy poświęcenia Bazyliki Laterańskiej, obchodzone 9 listopada, której przysługuje tytuł arcybazyliki. Jest jedną z czterech bazylik większych Rzymu, jako katedra Ojca Świętego stanowi parafię wszystkich chrześcijan. Jej znaczenie oddaje łaciński napis umieszczony nad wejściem do świątyni: Matka i głowa wszystkich kościołów miasta i świata. Święto podkreśla jedność wspólnot lokalnych ze Stolicą Apostolską. Tajemnicę Kościoła - który jest jeden, święty, apostolski - wyraża modlitwa w czasie Mszy św.: „Boże, Ty nazwałeś swój lud Kościołem, spraw, aby wierni gromadzący się w imię Twoje, Ciebie wielbili i miłowali, Tobie byli posłuszni i pod Twoim kierownictwem osiągnęli obiecane życie w niebie”.
Wyrazem miłości i troski o Kościół oraz odpowiedzialności za bliźnich, którzy są żywym domem Bożym, jest cykl „Duchowni diecezji chełmińskiej” publikowany na łamach „Głosu z Torunia”. Ukazuje prezbiterów, którzy służyli wiernym, udzielali sakramentów i pokazywali drogę do Ojca. W czasie II wojny światowej czynili to z zagrożeniem życia.
Święto jest okazją do wdzięczności za wszystkie kościoły, które są domem Bożym, miejscem spotkania człowieka z Bogiem, przez sakramenty przyczyniają się do uświęcania wiernych. Otaczając ołtarz Pański, módlmy się za Ojca Świętego, prezbiterów i siebie nawzajem. Dziękujmy za dar wiary, który stał się naszym udziałem przez posługę Kościoła.