Drodzy Bracia Kapłani!

Drodzy Bracia i Siostry - Wierni Diecezjanie!

2. Wierni świeccy w diecezji

Druga część spotkań synodalnych w dekanacie poświęcona była dyskusjom, które odbywały się w grupach. W dyskusji podejmowane były następujące tematy:

a. "Świadomość wiary w rodzinie".

b. "Doświadczenie religijne w rodzinie".

c. "Postawy moralne jako konsekwencja wiary".

d. "Świecki chrześcijanin a duchowni".

Podczas dyskusji ukazano wiele ciekawych świadectw i propozycji duszpasterskich, świadczących o wielkiej miłości wiernych do Kościoła i ukazujących troskę o jego pomyślny rozwój.

Ad. a. W grupach dyskusyjnych, w których podjęto temat " Świadomość wiary w rodzinie" wskazano na wielką potrzebę edukacji religijnej nie tylko dzieci, ale także ludzi dorosłych. Stwierdzono wielką ignorancję religijną wiernych, a często ogromne zafałszowanie prawdy ewangelicznej. Stąd apelowano do wszystkich rodzin o podjęcie lektury Pisma Świętego, czytelnictwa prasy katolickiej (w każdej rodzinie przynajmniej jedno czasopismo religijne), książek religijnych oraz podkreślano ważną rolę rozmów na tematy religijne w rodzinie. Ogromną pomocą jest również udział w rekolekcjach parafialnych, zamkniętych i wakacyjnych. Podkreślono, że umiejętne korzystanie z mediów, domaga się także zdecydowanych sprzeciwów wobec demoralizacji i niszczenia wartości religijnych przez programy, widowiska czy wystawy.

Ad. b. W drugiej grupie tematycznej poruszony był problem " Doświadczenie religijne w rodzinie". W dyskusji zwrócono uwagę na znaczenie wspólnej modlitwy rodzinnej, osobisty przykład rodziców jest prawdziwą szkołą modlitwy dla dzieci i młodzieży. Ważna jest również

modlitwa wspólnotowa, realizowana podczas każdej Mszy św. oraz nabożeństwa paraliturgicznego.

Niemałe znaczenie w życiu rodziny spełnia obrzędowość związana z kultywowaniem obrzędów i tradycji wynikających z okresów liturgicznych, a także uroczystości kościelnych i narodowych oraz przekaz tradycji rodzinnych, związanych z ważnymi wydarzeniami religijnymi w życiu każdej rodziny (przyjęcie sakramentów świętych, pogrzeb w rodzinie, rocznice, imieniny). Zwracano uwagę na troskę o religijne przeżywanie tych wydarzeń, uwolnienie od świeckich naleciałości i zwyczajów, a także narzucanych przez wpływy zagraniczne.

Wychowanie religijne dzieci jest zadaniem nie tyle katechetów, ale przede wszystkim rodziców. To rodzice są pierwszymi katechetami dla każdego dziecka i nikt, ani nic ich nie zastąpi. Rodziców winny wspierać w tym dziele wszystkie organizacje i instytucje, a rodzice podejmować szerszą współpracę ze szkołą i parafią. Potrzeba większego zaangażowania wiernych świeckich w dziełach wycho-

wawczych, podejmowanych przez parafie i ruchy katolickie, tak w okresie roku szkolnego, jak i podczas wakacji. Podkreślano także, że nie bez znaczenia jest kształtowana w rodzinie postawa szacunku dla osób starszych i chorych.

Ad. c. Kolejny temat sygnalizował problem: "Postawy moralne konsekwencją wiary". Nie bez znaczenia w drodze do świętości jest potrzeba autorytetu, który stanowi dla każdego człowieka drogowskaz, zwłaszcza przy podejmowaniu trudnych decyzji. Jakże bardzo potrzeba u rodziców i starszych jasnego przykładu postawy szacunku względem każdego człowieka, panowania nad swoim językiem, unikania plotek, a tym bardziej oszczerstw.

Wielkim niebezpieczeństwem dla każdego wiernego jest nadmierne zafascynowanie tym, co ziemskie i szalona pogoń za dobrami materialnymi, co często rodzi nieuczciwość i krzywdzenie słabszych. Nie można patrzeć obojętnie, gdy słabszy jest krzywdzony.

Ad. d. Następne zagadnienie to "Relacje między duchownymi a wiernymi świeckimi". W dyskusji wskazywano na potrzebę szerszej popularyzacji nauczania Ojca Świętego, którego podziwiamy, a jakże słabo znamy jego nauczanie. Stąd wierni winni szerzej korzystać z możliwości poznania nauczania papieskiego na spotkaniach i w grupach dyskusyjnych.

Kościołem diecezjalnym kieruje Biskup diecezjalny, z którym wierni winni współpracować według potrzeb, swoich możliwości i umiejętności. Podkreślano także konieczność szerszego zaangażowania się wiernych w pomoc kapłanowi w parafii, by ten mógł więcej czasu poświęcić na spotkania z wiernymi indywidualnie i w grupach, katechezę i inne posługi duszpasterskie. Często kapłan zmuszony koniecznością podejmowania prac właściwych wiernym świeckim nie jest w stanie dobrze realizować zadań duszpasterskich. Wiele nieporozumień między świeckimi a kapłanem rodzi się z niewiedzy wiernych, traktujących parafie jako instytucję usługową, kapłana jako przedsiębiorcę. Znajomość problemów parafii i osobiste zaangażowanie się świeckich w sprawy im właściwe pozwala w sposób prawidłowy realizować zadania, jakie przed parafią postawił Sobór Watykański II. Kapłani potrzebują nieustannego wsparcia modlitewnego od wiernych.

We wszystkich grupach podkreślano konieczność wychowania do właściwego korzystania z mediów, potrzebę katechezy i osobistego dokształcania religijnego, połączonego z formacją, a także apostolstwa ludzi świeckich, pielęgnowanie wartości rodzinnych i patriotycznych oraz obronę wiary w zlaicyzowanym świecie. Propozycje zostaną podjęte i opracowane przez Zespół ds. Świeckich i przygotowane do dalszej dyskusji.

3. I Synod Diecezjalny - zadaniem nas wszystkich

Celem spotkań było zainicjowanie dyskusji w parafialnych zespołach synodalnych i próba określenia tematyki koniecznej do podjęcia przez synod diecezjalny.

Wszystkich Diecezjan zachęcam do włączenia się w prace Synodu w swoich parafiach. Wszelkie propozycje synodalne można zgłaszać do relatorów dekanalnych lub bezpośrednio do sekretariatu Synodu.

Dzieląc się tymi troskami wiernych, zachęcamy do dalszej pracy nad poruszonymi tematami i zapraszamy do refleksji nad następnymi zagadnieniami, które będą prezentowane w biuletynach synodalnych oraz w "Źródle Diecezji Rzeszowskiej" i "Niedzieli Południowej", a także w internecie na Stronie Rzeszowskiego Informatora Katolickiego oraz w Radiu VIA - w specjalnych programach synodalnych.

Niech udział w nabożeństwach Wielkiego Postu prowadzi nas także do odpowiedzialności za nasze rodziny, za tworzenie w nich atmosfery wspólnoty.

Niech odpowiedzialność za dobro wspólne i za Ojczyznę, którą winniśmy miłować i pracować dla niej, będzie wyrazem naszej religijności.

Zbliża się 10. rocznica istnienia naszej diecezji. Te dzieje zawierzajmy Matce Najświętszej, która nawiedza parafie naszej diecezji i łączmy się wszyscy w modlitwie z tymi parafiami.

Na dalsze zgłębianie tajemnicy Kościoła - wszystkim z serca błogosławię.

Rzeszów, 2 lutego 2002 r.