Zgoda sejmiku na powołanie pierwszych szpitalnych spółek na Mazowszu spowodowała ostre kontrowersje między koalicją rządzącą a opozycją. Radni Mazowieckiego Przymierza Prawicy uznali ten krok za przyzwolenie na podział pacjentów na równych i równiejszych, choć przecież wszyscy - łącznie z emerytami - płacą w Polsce w ramach solidaryzmu społecznego obowiązkową składkę zdrowotną. Jej średnia miesięczna wysokość to 250 zł. Za bezrobotnych, których ciągle przybywa, płaci budżet państwa.
Zdaniem opozycji, przekształcenie w spółki nie jest dobrą wiadomością dla pacjentów, którym przecież Konstytucja RP gwarantuje równy dostęp do świadczeń zdrowotnych. W szpitalu-spółce nie będzie równości. Ci, którzy wyłożą ekstra pieniądze z własnej kieszeni na badanie czy operację, będą mogli ominąć kolejkę.
- Boję się, że teraz pierwszeństwo będą mieli pacjenci bogaci, którzy zapłacą za wizytę. A biedniejsi będą czekać w długiej kolejce - komentował Cyprian Gutkowski z Mazowieckiego Przymierza Prawicy. Lekarze przytakują, że istnieje pewna liczba pacjentów bardziej skłonna leczyć się w renomowanych szpitalach publicznych, niż w prywatnych lecznicach. Zwłaszcza że w prywatnych, z powodu wysokich kosztów utrzymania, nie ma oddziałów intensywnej opieki medycznej, a po operacji chory może czuć się różnie.

Samorządy pod ścianą

Konstrukcja systemu opieki zdrowotnej powinna być przedmiotem konsensusu społecznego - niezależnie od podziałów politycznych - ponieważ zdrowie jest określane przez obywateli jako najwyższa wartość w życiu człowieka. Tymczasem ochrona zdrowia jest u nas nieustannie poddawana grze politycznej, wielu polityków pragnie upiec na toczącym się sporze własną pieczeń. Opinie radnych z koalicji rządzącej przypominają słowa piosenki śpiewanej przez Edith Piaf „Życie na różowo” - lansują tezę, że po powołaniu spółek problemy same się rozwiążą.
A to nieprawda. Opieka zdrowotna jest w Polsce mocno niedofinansowana. Pieniędzy jest w systemie ciągle za mało. - Te placówki nadal się będą zadłużały, bo NFZ nie wystarczy pieniędzy na leczenie wszystkich chętnych - mówi radny Maciej Więckowski z PiS. W opinii opozycji, niedoszacowane również w tym roku kontrakty na świadczenia medyczne spowodują, że przekształcone szpitale dalej będą generowały długi, bo samo przekształcenie nie rozwiąże problemu. Szacunki, że szpitalne spółki będą wykonywały odpłatnie zaledwie 5 proc. świadczeń i taki finansowy zastrzyk rozwiąże ich kłopoty, można włożyć między bajki. Skoro się stwarza możliwość pobierania opłat od pacjentów, szpitale nie chcąc się zadłużać, pójdą na całość, bo jako spółki prawa handlowego muszą przynajmniej się bilansować.
Przewodnicząca Komisji Zdrowia i Kultury Fizycznej sejmiku mazowieckiego Wiesława Krawczyk przyznała, że powodem przekształceń w spółki są ogromne długi placówek szpitalnych, których na dłuższą metę samorząd z własnego budżetu nie udźwignie. Mazowieckie szpitale są zadłużone na 250 mln zł. Dług samego tylko Szpitala Bródnowskiego to 140 mln zł. I tak rozłożenie spłat przewidziano do roku 2013. Zobowiązania spłacać trzeba, bo zagrożeniem dla szpitali są wierzyciele.

Gdzie te priorytety?

- Nie była to łatwa decyzja, ale nie mamy innego wyjścia. Likwidacja ZOZ-ów to najlepszy sposób, żeby szpitale wychodziły na prostą - przekonywał marszałek Adam Strózik. Przewodnicząca Krawczyk podobnie jak marszałek Strózik zapewniają jednak, że szpitalom nie grozi prywatyzacja, bo właścicielem 100 proc. akcji będzie samorząd. Jak długo? Gdy długi szpitali nadal będą rosły, procedury medyczne pozostaną niedoszacowane, a kasa samorządu nie zdoła opłacić wszystkich przypisanych im zadań, akcje szpitala mogą iść pod młotek i być sprzedane - podobnie jak mienie - innym udziałowcom.
O przekształcaniu szpitali w spółki handlowe mówi się, że to pełzająca prywatyzacja. Tego teoretycznego zarzutu nikt nie jest w stanie obalić. Tym bardziej, że drugi rok rządów Platformy Obywatelskiej nie przyniósł podniesienia składki zdrowotnej, a procedury wysokospecjalistyczne finansowane dotąd przez budżet państwa są wypychane do Narodowego Funduszu Zdrowia, co m.in. powoduje, że zapaść finansowa systemu się powiększa. W kolejce do przekształcenia w spółki czekają już: konstancińskie centrum rehabilitacji STOCER, Wojewódzkie Centrum Stomatologii i kilka warszawskich szpitali podległych ratuszowi.
Ochrona zdrowia obywateli powinna być jednym z priorytetów państwa. Potwierdzają to kolejne sondaże badające opinie Polaków. Czy ktoś się z tym liczy?