Sporo o historii kościoła i kunszcie budowniczych, a także o procedurach mocowania i zespolenia.
Więźba dachowa to, najprościej mówiąc, drewniany szkielet (stelaż) dachu, który przenosi obciążenia z pokrycia dachowego (ciężar własny, śnieg, wiatr) na konstrukcję nośnych ścian budynku. Więźby należą do konstrukcji ciesielskich.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Jedna z najciekawszych, oryginalna i zachowana w nienaruszonym stanie znajduje się w Kościele św. Prokopa w Krzcięcicach . Datowana jest na lata 30. XVI wieku. Przeprowadzone przez fachowców badania dendrologiczne potwierdzają pierwotność więźby. Podobne, choć nie aż tak misterne konstrukcje więźby dachowej z tzw. wiązarami trój storczykowatymi, odkryto w kościołach w Szańcu, Chrobrzu, Wiślicy, Nowym Korczynie, Chotlu Czerwonym.
Reklama
W świątyni w Krzcięcicach znajduje się ona pod całą powierzchnią dachu nad nawą i prezbiterium, tworząc na stosunkowo niewielkiej powierzchni skomplikowaną, choć przejrzystą geometrycznie strukturę, sygnowaną ciesielskimi znakami i łączoną oryginalnymi drewnianymi kołkami. Była wykonana na dole i wciągana do góry, zespolona bez użycia gwoździ. Nigdy nie uszkodziły jej pożary ani zniszczenia mechaniczne. Jest przykładem wysokiego kunsztu ciesielskiego i doskonałego zachowania pierwotnych elementów.
Kościół pw. św. Prokopa to jeden z ciekawszych zabytków diecezji kieleckiej, położony w gminie Sędziszów, nad rzeką Mierzawą, fundowany w l. 1530-42 przez rycerza Jerzego Niemstę Kulę, herbu Jastrzębiec. Odzyskaną przez katolików świątynię, po czasowym oddaniu jej arianom, konsekrował bp Mikołaj Oborski w 1670 r. Kościół jest późnogotycki i doskonale zachowany.
A.D.
