Św. Antoni urodził się w środkowym Egipcie ok. 251 r. Po śmierci rodziców udał się na pustynię. Tam oddał się pracy fizycznej, modlitwie i uczynkom pokutnym. Miał dar widzenia rzeczy przyszłych. Słynął ze świętości i mądrości. Walki wewnętrzne, jakie ze sobą stoczył, stały się później ulubionym tematem malarzy (np. H. Bosch) i pisarzy (np. G. Flaubert). Jego postawa znalazła wielu naśladowców. W 311 r. Antoni gościł w Aleksandrii, wspierając duchowo prześladowanych przez cesarza Maksymiana chrześcijan. Następnie, ok. 312 roku, udał się do Tebaidy, gdzie w grocie w okolicy Celzum spędził ostatnie lata życia. Stąd właśnie wybrał się do Teb, gdzie odwiedził św. Pawła Pustelnika. Według podania, św. Antoni zmarł 17 stycznia 356 roku w wieku 106 lat. Jego kult rychło rozprzestrzenił się na całym Wschodzie. Jest patronem zakonu antonianów (powstałego w XII wieku dla obsługi pielgrzymów przybywających do grobu św. Antoniego), dzwonników, chorych, hodowców trzody chlewnej (według legendy, uzdrowił niewidome prosię), koszykarzy, rzeźników, szczotkarzy i ubogich. Ku czci św. Antoniego Pustelnika wyrabiano krzyżyki w formie tau.
Oprac. na podst.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
_1766416222.jpg)
