Julia A. Lewandowska: - Czy trudno być mamą kapłana?

Elżbieta Regucka: - Trochę trudno. Martwię się o swojego syna. Teraz są bardzo trudne czasy dla księży. Ciągle się o nich źle mówi i wiem, że księża są bardzo narażeni na obelgi. Ludzie - szczególnie ci, którzy źle mówią o kapłanach - nie wiedzą, że niełatwo być kapłanem, że to naprawdę jest bardzo duże poświęcenie. Ojciec Święty Jan Paweł II powiedział, że kapłaństwo „to wielki dar i wielka tajemnica”. My z mężem jesteśmy bardzo szczęśliwi, że nasz syn jest kapłanem, ale są chwile, kiedy słyszymy, jak źle mówi się nt. kapłanów, a my wiemy, ile trudu kosztuje kapłaństwo.

- Jak przyjęła Pani decyzję pójścia syna do seminarium?

- Do naszego domu co jakiś czas przychodzili księża chrystusowcy i widziałam, że syn jest związany z tą grupą, że wyjeżdża na rekolekcje powołaniowe. Ja i mąż nie myśleliśmy jednak, że zostanie on kapłanem, ale gdy powiedział o swojej decyzji, nie byłam zaskoczona. Kiedy przyszła chwila wyjazdu, włączyłam płytę z pieśnią „Barka”. Usłyszałam słowa: „Panie, to Ty na mnie spojrzałeś”, wtedy popłynęły łzy szczęścia i radości. Mąż i ojciec kolegi syna odwieźli ich do Mórkowa.

- Czy bycie rodzicem księdza zobowiązuje?

- Uważamy, że otrzymaliśmy wielki dar od Pana Boga, na który - myślę - że nie zasłużyliśmy. Dlatego pomagamy synowi i zgromadzeniu, w którym jest. Jesteśmy m.in. zaangażowani w kolportaż pisma „Miłujcie się!”, pomagamy podczas rekolekcji Ruchu Czystych Serc. Uważamy, że jest to nasz obowiązek. To jest wielkie zobowiązanie być rodzicem kapłana.

- Dobra rada, przesłanie bądź myśl dla rodziców kapłanów…

- Żeby nigdy się nie bali i nigdy nie płakali, nie rozpaczali. To wielkie wyróżnienie, naprawdę wielkie wyróżnienie. Tylko Pan Bóg wie, dlaczego powołał akurat ich syna lub córkę do zakonu. Rodzice powinni dziękować Bogu i cały czas modlić się, żeby był dobrym, świętym kapłanem. Niedawno zakończył się Rok Kapłański, podczas którego zostaliśmy bardziej umocnieni, jeszcze bardziej zrozumieliśmy, że musimy duchowo wspierać i jego, i wszystkich kapłanów. Powołanie to wieki dar zarówno dla rodziców, jak i dla ich dzieci. Bardzo prosimy wszystkich rodziców, żeby wspierali swoje dzieci.

- A jak wyglądało powołanie Pani syna do kapłaństwa?

Józefa Wcisło: - Syn w ogóle nie powiedział o swojej decyzji w domu, dopiero gdy złożył papiery do nowicjatu w Mórkowie, był na rekolekcjach w Częstochowie i kiedy musiał iść do proboszcza po dokumenty, dopiero wtedy - niecałe 2 miesiące przed pójściem do nowicjatu - powiedział, że chce wstąpić do zgromadzenia. Wcześniej przeczuwałam to, ale on zawsze zbijał mnie z tropu. Pewnego razu moja córka Kasia, która jest młodsza od syna o 3 lata, zobaczyła go w kościele pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Wadowicach na gorliwej modlitwie przed obrazem. Przyszła i powiedziała mi o tym, dodając, że Zbyszek bardzo musi się bać matury, skoro tak gorliwie modli się. Wtedy zrozumiałam, że on chce zostać księdzem. Pytałam go kilka razy, ale nie przyznawał się. O swojej decyzji powiedział w ostatniej chwili. To była dla nas radość, ale i płacz, bo podobno mamy z południa płaczą. Informacje o Chrystusowcach syn znalazł w piśmie „Miłujcie się!”. Czytał tę gazetę, bo kiedyś przyniosłam ją do domu, dzięki tej gazecie trafił do Chrystusowców. Obecnie jest daleko - pracuje w Pyrzycach. Tęsknimy za nim. Ostatnio był w domu na Pierwszej Komunii św. swojej najmłodszej siostry. Wielką radością było zobaczyć go podczas Mszy św. przy ołtarzu. Bardzo cieszymy się jego kapłaństwem.

- Proszę mi powiedzieć, czy trudno jest być mamą kapłana?

- To trudne pytanie. Myślę, że nie jest trudno być mamą kapłana, jeśli się bardzo mocno wierzy.

- Czy rodzice kapłanów częściej modlą się za swoje dzieci?

- Tego nie wiem, ale my w domu zawsze dużo wspólnie się modlilimy - może nie na co dzień, bo chodzimy do pracy na różne zmiany, ale zawsze staramy się modlić wspólnie, ale osobno jeszcze dużo więcej. Wspólna modlitwa w rodzinie jest bardzo ważna.

- Co powiedziałaby Pani rodzicom kapłanów?

- Kiedyś w Poznaniu pewien z kapłanów skierował do nas, rodziców, takie słowa, które pamiętam do dziś: Matka ma stać zawsze przy synu księdzu i wspierać go na dobrej drodze swoją modlitwą i wielką wiarą oraz modlić się za niego. Tak jak Matka Boża stała pod krzyżem, tak matka kapłana ma być zawsze obok syna, chociaż on czasami jest daleko od domu. Bardzo ważne, żeby go zawsze wspierać. Chociaż go nie widzimy, czasami tylko słyszymy przez telefon, wiemy, że on jest, że modli się i że jest bardzo oddany temu, co sam wybrał.