Mieszczący się w zabytkowym pałacu Dom Pomocy Społecznej w Rudzie Różanieckiej 19 lipca br. obchodził 50-lecie funkcjonowania placówki. Jubileusz ten połączony był z posługiwaniem w tym domu przez pół wieku zakonnic ze Zgromadzenia Sióstr św. Józefa.
To jubileuszowe spotkanie zgromadziło wielu znakomitych gości, że wspomnę: Pasterza diecezji zamojsko-lubaczowskiej bp. Wacława Depo i Jego sekretarza ks. Mariusza Trojanowskiego, księży dziekanów: lubaczowskiego - Andrzeja Stopyrę i narolskiego - Czesława Szczerbę, ks. inf. Jana Jagodzińskiego, byłego proboszcza ks. Leona Rogalskiego i obecnego Waldemara Górskiego, Siostry Józefinki z Matką Generalną Zgromadzenia s. Leticją Niemczurą na czele. Ze strony władz obecni byli: poseł na Sejm RP Mieczysław Kasprzak, wojewoda podkarpacki Mirosław Karapyta, dyrektor Wydziału Opieki Społecznej w Urzędzie Wojewódzkim w Rzeszowie Mariusz Tracz, dyrektor Oddziału Podkarpackiego Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych Maciej Szymański, władze powiatu ze starostą Józefem Michalikiem i przewodniczącym Rady Zbigniewem Wróblem, władze samorządowe gmin, emeryci i renciści pracujący w DPS i obecni jego pracownicy.
Jubileusz rozpoczęła Eucharystia koncelebrowana przez bp. Wacława Depo. „Staje pośród nas Chrystus. Chciejmy za to wszystko, co składa się na historię tego miejsca, tej służby, poszczególnych osób, Zgromadzenia Sióstr św. Józefa, wszystkich pracowników, przedstawicieli władz rządowych i samorządowych, złożyć w tej Najświętszej Ofierze dziękczynienie Bogu; za to, co było wczoraj, za dziś i za to, co jest nieznane a będzie jutro” - powiedział na jej rozpoczęcie. W homilii Biskup zauważył, że Kościół nie może odstąpić od człowieka, którego życie, powołanie, przeznaczenie, cierpienie i śmierć są nierozerwalnie związane z osobą Jezusa Chrystusa. Kościół zdradziłby człowieka, gdyby nie służył mu na wzór Zbawiciela. Nie ma zbawienia poza Chrystusem. Bóg podchodzi do nas z miłością, a nie mocą. Nie chce ludzi mieć za niewolników. Zesłał na ziemię Swego Syna, który przez śmierć na krzyżu nas zbawił. Gromadzimy się dzisiaj po to, by wpisać się w logikę Ewangelii, w logikę myślenia Bożego, które jest inne od myślenia ludzkiego. Naszym zadaniem jest wdzięczność Bogu za wszystko, a przede wszystkim za Jego miłość. Podstawowym dobrem, jakie otrzymaliśmy od Boga jest życie i ten dar na nowo musimy odczytać, bo inaczej nie będzie prawdziwej wdzięczności. Kolejnym ważnym zadaniem jest dar z siebie. Mamy dawać siebie innym i być po stronie potrzebującego człowieka. Chrystus będzie nas sądził z miłości. Nie bójmy się tego sądu, ale podejmujmy zadania, które będą sprawdzianem naszej miłości.
Po Mszy św. ks. Biskup poświęcił figurę Matki Bożej, ufundowaną przez pracowników z okazji jubileuszu 50-lecia istnienia placówki. Figura stanęła przed budynkiem pałacu. Uczestnicy spotkania obejrzeli w bibliotece prezentację multimedialną o historii miejscowości i pałacu, w którym mieści się DPS, a następnie występ podopiecznych w pięknej scence o ogrodzie. Były okolicznościowe wystąpienia, gratulacje i życzenia oraz prezenty. Siostry Józefinki z Zarządu Zgromadzenia w Krakowie podarowały na ręce dyrektora DPS Janusza Zastawnego ręcznie wyhaftowany ornat oraz obraz przywieziony z Afryki, który symbolizuje posługiwanie sióstr na różnych kontynentach według maksymy założyciela św. Z. Gorazdowskiego: „Chwalebniejszą rzeczą jest służyć, niż być obsługiwanym”.
Dary te podarowano do kaplicy DPS. Bp Wacław Depo, nawiązując do hasła roku pracy duszpasterskiej w diecezji: „Miłość mi wszystko wyjaśniła, miłość mi wszystko rozwiązała, dlatego uwielbiam tę miłość, gdziekolwiek by przebywała”, podarował ikonę Chrystusa Zmartwychwstałego.
Latem 1960 r. do tego zakładu przybyło 24 pensjonariuszy, a 8 września tegoż roku przeniesiono służbowo do pracy z nimi ze Szpitala Powiatowego w Lubaczowie 5 sióstr ze zgromadzenia Sióstr św. Józefa. Dziś dom ten zapewnia pobyt i opiekę 230 mieszkańcom psychicznie chorym, którymi zajmuje się ok. 140 kwalifikowanych pracowników, wśród nich nadal są siostry zakonne. Po modernizacji i rozbudowie placówka ta jako jedna z pierwszych uzyskała na Podkarpaciu standaryzację i zapewnia godne warunki do życia ludziom chorym.