Drodzy Bracia Kapłani
Drodzy Diecezjanie - Bracia i Siostry

(...) Rok duszpasterski, który dziś rozpoczynamy, ma być czasem troski o naszą komunię z Bogiem. Jest to możliwe przede wszystkim przez kontakt ze Słowem Bożym, sakramentami i przez modlitwę.

1. Słowo Boże tworzy naszą komunię z Bogiem

Gdy rozpoczynamy nowy rok duszpasterski Adwentem, słyszymy wezwanie wielkich proroków Izajasza i Jana Chrzciciela do przygotowania się na przyjście Pana, do prostowania dróg naszego życia. To czas, w którym mamy przygotować miejsce dla Chrystusa w naszym sercu i życiu, w naszym domu i w życiu społecznym. Uświadamiamy sobie, że Bóg chce być pośród nas, że Boże Narodzenie ma się dokonywać w nas i pośród nas. Bóg chce wejść z nami w wyjątkową wspólnotę, w komunię. Wszyscy bowiem zostaliśmy stworzeni i powołani do świętości i komunii z Bogiem, do nieustannego odnawiania naszej relacji z Jezusem, dążenia do bliskości z Nim.
Szansą na dobre przygotowanie na przyjście Pana, na zjednoczenie z Nim, jest kontakt ze Słowem Bożym i modlitwą. Adwent wzywa nas do wsłuchania się w Słowo Boże, które niesie światło, nadzieję, ukazuje jak kształtować drogi życia. Trzeba nam na nowo odkrywać rolę Słowa Bożego, Pisma Świętego w naszym życiu. Adwentowe roraty, rekolekcje, codzienna prywatna lektura Pisma Świętego są wspaniałą okazją do przyjęcia słowa, które Bóg kieruje do nas. To czas odkrywania najważniejszej księgi naszego życia, dzięki której mamy szansę spotkać Boga i wejść z Nim w prawdziwą komunię. Niech więc ta księga towarzyszy nam każdego dnia w naszym życiu rodzinnym. Tam szukajmy wskazań na życie, tam odnajdujmy rozwiązania trudnych problemów naszego życia.
Radujemy się, że w ostatnich dniach Ojciec Święty Benedykt XVI opublikował adhortację apostolską „Verbum Domini” po Synodzie Biskupów na temat roli Słowa Bożego w duszpasterstwie. Niech będzie ona dla nas okazją do pogłębienia świadomości na temat roli Słowa Bożego w naszym chrześcijańskim życiu. Nadzieję budzą także cenne inicjatywy Dzieła Biblijnego im. Jana Pawła II w naszej diecezji, przejawiające się w studium biblijnym w Seminarium i kręgach biblijnych w parafiach. Zachęcam do tworzenia kolejnych kręgów, które pod przewodem kapłanów pochylą się głębiej nad tekstami biblijnymi. Drodzy rodzice, proszę was gorąco o wspólną lekturę Pisma Świętego z waszymi dziećmi, zwłaszcza w sobotę, czy w niedzielę.

2. Modlitwa drogą do komunii z Bogiem

Adwent wzywa nas także do modlitwy, która jest niezbędna w przygotowaniu na przyjście Pana i w umacnianiu komunii z Nim. Modlitwa wspólnotowa w świątyni, ale także modlitwa rodzinna i indywidualna w domu są niezbędne dla wiary i życia chrześcijańskiego. Rodzina jest pierwszym środowiskiem, w którym człowiek odkrywa modlitwę. Dziecko, widząc modlących się rodziców, odkrywa Boga, którego rodzice kochają, z którym rozmawiają. Wiara rodziców i ich modlitwa stoją u podstaw wiary i modlitwy dzieci, a także prowadzą do bardzo głębokiego kontaktu z Bogiem i umacniają więź między członkami rodziny oraz wzajemny szacunek.
Modlitwa poranna i wieczorna, przed i po posiłku i w różnych sytuacjach życia, lektura i rozważanie Słowa Bożego, przygotowanie do niedzielnej i świątecznej Eucharystii i do sakramentów, nabożeństwo do Serca Jezusowego oraz wielorakie formy czci Matki Bożej, a zwłaszcza modlitwa różańcowa, różne formy celebrowania w rodzinie okresów i świąt roku liturgicznego są niezmiernie ważne w naszej więzi z Bogiem i między sobą nawzajem. Modlitwa powinna mieć jako swoją zasadniczą treść życia rodziny: „radości i bóle, nadzieje i smutki, narodziny i rocznice urodzin, rocznice ślubu rodziców, wyjazdy, rozłąka i powroty, dokonywanie ważnych i trudnych wyborów, śmierć drogich osób itd. Oznaczają wkroczenie miłości Bożej w dzieje rodziny, tak jak powinny stanowić moment stosowny do dziękczynienia, błagania i do ufnego powierzenia rodziny wspólnemu Ojcu, który jest w niebie. Poza tym godność i odpowiedzialność rodziny chrześcijańskiej jako «kościoła domowego» może być przeżywana jedynie przy nieustannej pomocy Bożej, która zawsze zostanie udzielona, jeżeli wyprosi się ją w pokornej i ufnej modlitwie”.

3. Sakramenty budują komunię z Bogiem

Program nowego roku duszpasterskiego zwraca także uwagę na sakramenty, jako ważny wymiar komunii z Bogiem. Chcemy w tym roku uświadomić sobie, jak ważną rolę odgrywają w naszym życiu sakramenty inicjacji chrześcijańskiej: chrzest, bierzmowanie i Eucharystia. Te trzy sakramenty łączą się ze sobą, prowadząc nas do pełnej dojrzałości chrześcijańskiej i coraz głębszej wspólnoty życia z Bogiem. W sakramencie chrztu dokonuje się zjednoczenie z Chrystusem i Jego Mistycznym Ciałem, którym jest Kościół. Przez chrzcielne zanurzenie w śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa, ochrzczony otrzymuje odpuszczenie wszystkich grzechów i staje się przybranym dzieckiem Bożym i nowym stworzeniem. Naturalną kontynuacją chrztu jest sakrament bierzmowania, w którym wierni otrzymują dar Ducha Świętego. Obdarzeni tym darem jeszcze bardziej upodabniają się do Jezusa Chrystusa, niosą światu dobrą nowinę o zbawieniu i przyczyniają się do przemiany świata i budowania Królestwa Bożego na ziemi. Poprzez uczestnictwo w Eucharystii człowiek ochrzczony i bierzmowany, przyjmując Ciało i Krew Jezusa Chrystusa, wchodzi w wyjątkową Komunię z Nim i braćmi oraz otrzymuje życie wieczne.
Niech ten rok będzie czasem dziękczynienia za chrzest, odkrywania naszej godności i zadań wynikających z tego sakramentu. Drodzy rodzice i chrzestni, dbajcie o nadawanie waszym dzieciom imion świętych patronów, troszczcie się o wychowanie w wierze waszych dzieci i świadectwo wiary wobec nich. Pamiętajcie, że chrzest to nie zwyczaj czy obrzęd, ale wejście w więź z Chrystusem i Kościołem.
Niech ten czas uświadomi nam także rolę bierzmowania i naszej odpowiedzialności za Kościół, za świadectwo życia wiarą wobec świata. Dziękuję duszpasterzom, młodzieży i rodzicom za to, że z wielkim zaangażowaniem podejmują przygotowanie do tego sakramentu. Jest to sakrament wejścia w dojrzałe życie chrześcijańskie, stąd ogromną rolę odgrywa tutaj przykład dojrzałego chrześcijańskiego życia rodziców. Droga młodzieży, przygotowując się do bierzmowania - umocnijcie waszą więź z Chrystusem i Kościołem. Jest to niezbędne, by odnaleźć skarb pięknego, prawdziwego życia.
Nowy rok duszpasterski jest wezwaniem do odkrywania na nowo roli Eucharystii i niedzieli w naszym życiu. Chrystus zaprasza nas na spotkanie z Sobą i we wspólnocie, obficie zastawia dla nas stół słowa i stół Eucharystii, chce razem z nami składać ofiarę Ojcu i wstawiać się za nami.
Jesteśmy wszyscy zaproszeni do stałej komunii z Chrystusem. Troska o wprowadzenie dzieci w pełne uczestnictwo w Eucharystii wzywa nas do dbania o to, by nie skomercjalizować uroczystości Pierwszej Komunii. Liturgia Pierwszej Komunii św. zostaje czasem przyćmiona przez prezenty, zdjęcia i przyjęcie. Nie zawsze potrafimy dostrzec głębszy, duchowy wymiar Pierwszej Komunii, jako wejścia w pełne uczestnictwo we Mszy św. i życia od tej pory w tej wyjątkowej więzi z Chrystusem. Ogromną rolę odgrywa tutaj świadectwo nas wszystkich, nasz sposób uczestnictwa w Eucharystii, nasze częste przystępowanie do Komunii św., nasza adoracja Najświętszego Sakramentu. Podejmujmy w tym roku troskę o piękne przeżywanie niedzieli, o jej świętowanie, o owocny udział w Eucharystii, z pełnym zaangażowaniem. Niech przyczyni się do tego, by osoby stojące przy kościele w czasie Mszy św. weszły do świątyni, by w pełni uczestniczyć w tym misterium Bożej miłości. Najświętsza Ofiara sakramentalnie uobecnia mękę, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa Pana. Pamiętajmy, że nie ma chrześcijanina bez Eucharystii i nie ma Eucharystii bez chrześcijanina.
Rok ten jest również wezwaniem do odkrywania roli innych sakramentów w naszym życiu. Sakrament pokuty, pojednania to wielki dar Bożego miłosierdzia, z którego powinniśmy korzystać często i owocnie. Drodzy Bracia i Siostry, zachęcam was do częstej spowiedzi. Pielęgnujmy nabożeństwo I piątków, dbajmy o rachunek sumienia, o rozeznawanie stanu naszego sumienia, o stałe nawracanie w naszym życiu. Zróbmy wszystko, by stale żyć w przyjaźni z Chrystusem, by grzech nie zamykał nam drogi do Eucharystii.
Zadbajmy także o to, by nasi chorzy mieli szansę korzystania ze spowiedzi, częstej Komunii św. i sakramentu namaszczenia chorych. Po to powołaliśmy do życia instytucję nadzwyczajnych szafarzy Eucharystii. Przyjmijmy ich z życzliwością i dajmy szansę chorym częstego spotkania z Chrystusem Eucharystycznym. Nie zwlekajmy z wzywaniem kapłanów do chorych z namaszczeniem, by Chrystus mógł ich umacniać w chorobie.
Zapraszam małżeństwa i rodziny do troski o sakrament małżeństwa, wielki dar Chrystusa dla Kościoła. Drodzy młodzi, podejmijcie z wielką troską przygotowanie do sakramentu małżeństwa przez waszą czystość, przez uczenie się odpowiedzialności, przez umacnianie się do podjęcia decyzji na całe życie i przez więź z Chrystusem. Niech nie będzie wśród uczniów Chrystusa związków na próbę, życia bez ślubu kościelnego, niewierności małżeńskiej czy rozwodów. Chrystus zaprasza do szczególniej więzi ze sobą na drodze miłości małżeńskiej, która jest obrazem Jego miłości do Kościoła.
Proszę was wszystkich także o troskę o sakrament kapłaństwa. Niech nie braknie szacunku do kapłanów, pomocy im, modlitwy za nich. Módlmy się często o nowe i święte powołania kapłańskie, by nie brakło pasterzy prowadzących nas do Bożej Owczarni.

Zakończenie

Od chrztu świętego wszyscy jesteśmy zaproszeni do wejścia w ścisłą komunię z Bogiem. Możemy ją budować przez Słowo Boże, sakramenty i modlitwę. Niech ten Adwent nam to uświadomi w sposób wyjątkowy. Zachęceni przez Ojca Świętego Benedykta XVI, który wczoraj rozpoczął wielką modlitwę w intencji życia nienarodzonego, wezwał cały Kościół do przyłączenia się do tego dzieła. Modlitwa w intencji nienarodzonego życia jest naszym obowiązkiem i budzi wielką nadzieję, że z Bożą pomocą zwycięży cywilizacja życia i miłości. Chrystus stając się człowiekiem, zjednoczył się jakoś z każdym człowiekiem, także z tym najmniejszym. Niech nowy rok duszpasterski będzie czasem naszego nawrócenia w poglądach i postawach. Niech pogłębianie naszej komunii z Bogiem przyczyni się do rozwijania komunii z każdym człowiekiem od momentu poczęcia do naturalnej śmierci.(...)

Z serdecznym błogosławieństwem

+ Kazimierz Górny, Biskup Rzeszowski

Rzeszów, 21.11.2010 r., w uroczystość Chrystusa Króla