Na prawej ścianie katedralnej kaplicy Najświętszego Sakramentu w Płocku, od ok. 1852 r. znajduje się epitafium bp. Franciszka Pawłowskiego. W ten sposób kapituła płocka pragnęła wyrazić dlań swoje uznanie, za wprowadzenie popularnego nabożeństwa Gorzkich Żali, które bardzo szybko znalazło swoje stałe miejsce w wielkopostnej pobożności wiernych.

Gdy w czerwcu 2001 r. z epitafium wymontowano obraz, by poddać go konserwacji, dokonano dość osobliwego odkrycia. Otóż okrągłe przedstawienie (tondo) okazało się być dwustronne: nie tylko na awersie, ale i na rewersie nieznany malarz umieścił postać Biskupa. Tondo powstało w II poł. XIX w.; jest to obraz olejny na miedzianej blasze o średnicy 57,5 cm.

Po uzyskaniu odpowiednich zezwoleń od Wojewódzkiego Oddziału Służby Ochrony Zabytków Województwa Mazowieckiego Delegatury w Płocku, przystąpiono do prac konserwatorskich nad nietypowym obrazem. Przeprowadzono je w Muzeum Diecezjalnym w Płocku od października 2001 do lutego 2002 r. Podczas konserwacji oczyszczono tondo i dokonano niezbędnych retuszy.

W kontekście tego odkrycia nie można nie wspomnieć krótko o sylwetce samego bp. F. Pawłowskiego. Powołany do tej godności 20 lipca 1828 r., pieczę nad diecezją przejął po śmierci biskupa Prażmowskiego 8 lutego 1836 r. Polski Słownik Biograficzny (t. XXV PAN 1980) tak charakteryzuje postać bp. Franciszka Pawłowskiego: "Miał usposobienie pogodne. W stosunku do księży był szorstki, czasem rubaszny; przychodził z pomocą osobom biednym i potrzebującym. Zajęty pracą w Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Duchownych, niewiele mógł czasu poświęcić diecezji i duszpasterstwu. Mieszkał stale w Pułtusku; Płock i katedrę odwiedził tylko kilka razy. (...) Przy wydatnej pomocy finansowej biskupa dokonano renowacji katedry płockiej (1844 r.), a rok wcześniej odbudowano po pożarze pałac biskupi w Pułtusku". Bp Franciszek Pawłowski zmarł 6 lipca 1852 r. w Warszawie.