W ramach szkolenia katechetów w Instytucie Teologicznym w Łowiczu odbyły się kolejne - bardzo ciekawe - warsztaty. Tym razem przebiegały pod hasłem: "Drama na lekcjach religii", a prowadził je ks. Zbigniew Paweł Maciejewski z Wydziału Katechetycznego Kurii Diecezjalnej w Płocku. Jak zawsze organizatorem warsztatów był Wydział Nauki Katolickiej Kurii Łowickiej wraz z Ośrodkiem Doskonalenia Nauczycieli w Skierniewicach.

34 osoby miały możliwość zapoznania się z teorią dramy jako metody przeżycia poznawanych treści. Takie właśnie jest zadanie dramy: nie tylko poznanie, ale i przeżycie czegoś. Dla przykładu: można długo opowiadać o tym, kim jest osoba niewidoma; można przeprowadzić wykład o tym, że nie widzi, ma problemy ze znalezieniem drogi, porusza się wolniej, nie zna kolorów itd. Jednak można też przesłonić sobie oczy i spróbować zrobić jajecznicę. Jest to dużo bardziej prawdziwa i praktyczna wiedza.

Podobnie jest z różnymi sytuacjami konfliktowymi, które zdarzają się w rodzinach albo w klasach. Można analizować te sytuacje, dawać rady, ale można także zainscenizować scenkę z życia klasowego czy rodzinnego, związaną z jakąś trudną sytuacją - wejść w role poszczególnych bohaterów i przeżyć całość na własnej skórze. Refleksja po doświadczeniu odegrania roli może pomóc w zauważeniu popełnianych przez wszystkie strony błędów, ale także w lepszym reagowaniu w sytuacjach realnych, które mogą się wydarzyć w życiu, czyli w wyciągnięciu wniosków na przyszłość.

Drama jest więc pewnym ćwiczeniem fikcyjnym i realnym zarazem, które w sytuacji bezpiecznej dla ucznia pozwala mu przeżyć wydarzenia, które miały miejsce naprawdę albo zdarzyć się mogą w przyszłości. Drama tym się różni od teatru, że w przedstawieniu teatralnym aktorzy grają dla widzów, a bohaterowie dramy grają dla siebie, żeby doświadczyć siebie w roli poszczególnych bohaterów zdarzeń.

Możliwość wykorzystania dramy na lekcjach religii jest bardzo szeroka - podkreśla ks. Sławomir Sobierajski z Wydziału Nauki Katolickiej. Katecheza opiera się w dużej mierze na wydarzeniach biblijnych. Jest tam wiele ludzkich historii, które Kościół wykorzystuje do przekazywania prawd religijnych i ukazania działania Boga w życiu ludzi. Można więc podczas katechezy czytać i opowiadać o Synu Marnotrawnym i Miłosiernym Ojcu, o samarytaninie, faryzeuszu, celniku, ale można także poprzez dramę wejść w role poszczególnych bohaterów i odczuć to, co oni czuli, a przez to lepiej ich zrozumieć. Przeżycia, które towarzyszą odgrywaniu ról, bywają nieraz bardzo silne i na długo zapadają w pamięć uczniów.

Podczas warsztatów po części teoretycznej przyszedł czas na praktyczną. Katecheci uczestniczyli w trzech dramach. Pierwsza skonstruowana była wokół budowania wieży przez "niewidomych". Wieża powstawała z kartonowych pudeł, według wcześniejszego opisu. Po ćwiczeniu uczestnicy opowiadali o swoich doświadczeniach: trudnościach, obawach, lękach, a także o reakcjach na zachowania tych, którzy obserwowali ich pracę, na ich śmiech, ironię czasem, chęć pomocy.

Druga drama dotyczyła nastolatki, wracającej do domu z dyskoteki z dwugodzinnym spóźnieniem. Doszło do rozmowy z rodzicami, ale dzięki dużej przytomności ojca rozwiązanie konfliktu zostało jednak przełożone na później, do kryzysu nie doszło.

Trzecia drama to powrót Syna Marnotrawnego - z różnymi zakończeniami tej przypowieści: na przykład, kiedy ojciec nie chce przyjąć syna do domu; przyjmuje, ale nie potrafi mu przebaczyć; albo przeciwnie - nie widzi żadnego problemu. Ostatnią sceną było wejście w rolę bohaterów Ewangelii św. Łukasza i zakończenie sceny zgodnie z Pismem Świętym. Dokonano także porównania wizji ojca, czyli Boga we wszystkich zagranych scenkach z tą, która jest w Ewangelii.