Jarosław Furgała, by przeżyć wymieniał wykonane przez siebie zabawki na kawałek chleba. Tak zaczęła się jego twórczość. Obozowe wspomnienia wciąż są żywe w jego pracach. Ale tylko ci, którzy znają jego przeżycia, wiedzą, ile tak naprawdę kosztuje go wyrzeźbienie Matki Bożej z pogodną twarzą, która oprócz Dzieciątka trzyma kawałek chleba. Furgała zaliczany jest obecnie do najwybitniejszych ludowych rzeźbiarzy polskich. Ma 83 lata i mieszka w dolnośląskim Jaworowie w gminie Wiązów. Posiadanie jego rzeźby jest największym marzeniem wielu kolekcjonerów dzieł sztuki ludowej. Jego prace zdobią muzea w Polsce i za granicą. O swej twórczości mówi, że tworzenie to dobro dla bliźniego. Jest formą modlitwy.

- Już jak człowiek rzeźbi, to się modli. Rzeźbienie daje wielką radość - podkreśla.

Dla niego twórczość jest całym życiem, a nie tylko jego dopełnieniem. Przesiąknięta jest jego przemyśleniami, wątkami autobiograficznymi. Jest podziękowaniem za to, że może żyć, czerpać z przyrody i tworzyć. Dlatego tak chętnie odwołuje się do realiów wiejskich, bo - jak argumentuje - jakiż inny kawałek ziemi jest tak blisko przyrody, która nie tylko podpowiada tematy do pracy, ale i daje materiał do tworzenia.

W jego twórczości dominuje jednak tematyka sakralna. Nie może być chyba inaczej, skoro rzeźbienie nazywa rodzajem modlitwy. Powracają w jego pracach utrwalone od wieków w twórczości ludowej wyobrażenia Piety, Matki Bożej, świętych. Zawsze są to postacie niezwykle pogodne, łagodne, jednocześnie widać w nich jakąś krzepkość. Spójrzmy choćby na którąś z jego Madonn z Dzieciątkiem na ręku - jest spokojna, pełna godności, a jednocześnie przysadzista, jakby przygnieciona troskami dnia codziennego. Przypomina postacie wielu tak znanych Furgale z autopsji wiejskich kobiet.

Badacze kultury dostrzegli w pracach artysty niezwykły determinizm. Przenika przez nie świadomość nieuchronności pewnych zdarzeń, ale bez niepokoju. Wprost przeciwnie - jest w nich uspokojenie, choć zawierają tyle symboliki. Jest w nich dystans, którego nauczyło Furgałę życie. Jest to artysta wszechstronny. Potrafi wykonać zarówno niewielkie formy rzeźbiarskie, jak i potężne prace. Jedna z nich - przedstawiająca Kopernika - stoi w Getyndze koło nowego ratusza. Ma trzy metry wysokości. Obecnie, gdy Furgała określany jest już mianem legendy polskiej twórczości ludowej, aż trudno uwierzyć, z jakim trudem do tego dochodził. Po wyzwoleniu z obozu jenieckiego osiedlił się na Dolnym Śląsku, gdzie zaczął pracować jako traktorzysta. Gdy okazało się, że stargane podczas wojny zdrowie nie pozwala mu na pracę fizyczną, był kolejno: księgowym, magazynierem, opiekunem świetlicy. Przestrzeni i spokoju do pracy szukał początkowo wśród ... suszącej się bielizny na strychu, co wywoływało konflikty z żoną. Jego pasji nie rozumiała także wieś. Zmieniło się to wraz z sukcesami na konkursach, na których zajmował czołowe miejsca. Dzisiaj jego prace są rozpoznawalne. Doskonale wypracowany warsztat łączy on z głębokimi przemyśleniami. Chętnie przedstawia dziecko wiejskie.

- Urodzone w środowisku wiejskim inaczej objawia swą wrażliwość na otoczenie. Przyroda - jego druga matka - dba o jego wrażliwość na otaczające go piękno - mówi. Dodaje przy tym, że piękno jest wszędzie, trzeba je tylko umieć dostrzec.

Wystawę prac Jarosława Furgały, poświęconą dziecku wiejskiemu, można oglądać obecnie na wystawie czasowej w galerii "Oko" w Oławie ( Rynek 27).