Kolejna kartka z kalendarza odsłoniła datę 31 sierpnia. Nadszedł ostatni dzień wakacji. Z rozrzewnieniem żegnamy gorące dni pełne wrażeń i miłych wspomnień. Wprawdzie promienie słońca łaskoczą nas jeszcze w nos, ale w powietrzu wyczuwa się coraz bardziej zapach nadchodzącej jesieni. Lato odchodzi pomału, cichutko pozostawiając w naszych sercach trwały ślad. A trzeba przyznać, że tegoroczne lato było dla nas niezwykle łaskawe, nasycone zapachami lasów, łąk, pól, jezior - najbardziej uroczych zakątków Polski: Roztocza i Mazur. Lato, rozbrzmiewające nutami radości, wesołymi piosenkami, echem iskrzących ognisk. Lato długich pieszych wędrówek, ożywczych kąpieli, ciekawych wycieczek z chwilami refleksji, codzienną Mszą św. i wieczornym Apelem Jasnogórskim.

Wiatr wakacyjnych wspomnień przywołuje nam nieustannie promienne twarze dzieci. Z pamiątkowych fotografii spoglądają na nas uśmiechnięci chłopcy i dziewczęta z Suśca, Krasnobrodu i Ełku. Z Suśca i Krasnobrodu ci najmłodsi, ze szkoły podstawowej. Z Ełku, oprócz niewielkiej gromadki milusińskich, trochę starsi - z gimnazjum i liceum. Razem około 90 dzieci. Z zadumą zerkamy na fotki przedstawiające dziecięce zmagania podczas konkursów, zgadywanek, zabaw integracyjnych i sportowych, tańców dyskotekowych, przypominających nam, wychowawcom, o niezwykłej pomysłowości i twórczej inwencji naszych podopiecznych. Wiele dziewcząt i chłopców z pewnością pamięta zabawę w "ćwierćland" czy w rekiny. Wszyscy śmiali się do łez! W pamięci wielu kolonistów z pewnością zapisało się nasze spotkanie przy ognisku z księżmi z Argentyny i Ukrainy, wspólne z nimi śpiewanie i międzynarodowe zabawy. Nasze długie wędrówki i wycieczki stały się dla większości dzieci okazją do wzbogacenia wiadomości z przyrody, geografii, historii i katechezy. Niezwykłe wrażenie wywarła na nas w Zamościu wspaniała kolegiata z podziemiami, rynek i malowniczo usytuowane wokół niego kamieniczki, a także zoo, w którym żyje około 200 gatunków zwierząt z pięciu kontynentów świata. Dzieciom najbardziej podobały się dzikie psy dingo, egzotyczne ptaki, antylopy, lamy, wielbłądy i tygrysy. Z nieopisanym zachwytem zwiedzaliśmy w Krasnobrodzie kościół pw. Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny z cudownym obrazem Matki Bożej Krasnobrodzkiej, kaplicę objawień na wodzie, kaplicę św. Rocha a także mini-zoo. Cieszymy się ogromnie, że dane nam było uczestniczyć we Mszy św. i koncercie organowym w słynnym sanktuarium w Świętej Lipce. Mieliśmy też okazję zapoznać się z historią powstania sanktuarium i dokładnie obejrzeć wnętrze świątyni. Wrażenie wywarł na nas zamek biskupów warmińskich w Reszlu, z wieży zamkowej mogliśmy zachwycać się panoramą miasta. Należy także podkreślić, iż wykazując mężnego ducha przeszliśmy ochoczo i odważnie przez "Wilczy Szaniec", byłą wojenną kwaterę Hitlera. Z pewnością na długo pozostaną w naszej pamięci wspólne piesze wędrówki po Ełku, które przyczyniły się do lepszego poznania tego miasta i jego historii. Ze szczególną uwagą podziwialiśmy pomnik Ojca Świętego ( największy w Polsce) oraz pomnik mazurskiego poety ludowego Michała Kajki. Zwiedzaliśmy też muzeum kolejowe, a także odbyliśmy niezapomniane przejażdżki drezyną. I mamy nadzieję, że nikt się nie nudził.

Przez cały czas trwania turnusów kolonijnych staraliśmy się rozbudzać w dzieciach wrażliwość na obecność innych, zapewnić atmosferę poczucia bezpieczeństwa i zaufania, zwiększyć otwartość w kontaktach z innymi, rozwijać zachowania pro społeczne. Pragnęliśmy też integrować grupę, kształtować chęć stawania się coraz lepszym człowiekiem, rozwijać aktywność twórczą i uświadamiać czynienie dobra, a ponad to uczyć odpowiedzialności, większej samodzielności, wrażliwości na piękno przyrody, rozbudzać miłość człowieka do Boga. Sadzimy, że nasze cele i zadania programowe letniego wypoczynku zostały osiągnięte. Dzieci gorąco wyrażały chęć powakacyjnych spotkań, kontynuowania zawartych przyjaźni. Jest to dla nas tym bardziej radosne, że część dzieci pozbawionych właściwej opieki rodziców znalazłaby większe oparcie i zrozumienie dla swoich problemów. Tegoroczni uczestnicy wyjazdów kolonijnych to przede wszystkim dzieci z naszej parafii: z osiedla Sławin oraz Snopkowa, Marysina, Natalina i Dębówki. Większość z ich to dzieci z rodzin uboższych. Wyjazdy kolonijne są więc dla nich jedyną formą spędzenia czasu wolnego poza miastem, okazją do spotkania z rówieśnikami i poznania piękna naszego kraju. Nie byłoby to możliwe bez starań i trudów organizatora tych wszystkich wyjazdów, naszego proboszcza, ks. Eugeniusza Zarębińskiego. Ksiądz Proboszcz, tak bardzo zaangażowany w sprawy dzieci, zabiegał o pomoc finansowa różnych instytucji, w tym również Kuratorium Oświaty, a także rozmaitych firm, ofiarodawców prywatnych oraz parafian. Z prawdziwą ojcowską troskliwością dbał o wszystkich uczestników kolonii. Podczas turnusów kolonijnych nad dziećmi czuwali także księża wikariusze: ks. Tomasz Dobrzyński i ks. Marek Lubelski. Swoją opieką i pomocą kolonistom służyli również wychowawcy świeccy.

Wyrażamy głębokie przekonanie, że dzięki tym wyjazdom dzieci będą miały okazję do głębszego poznania siebie i swoich możliwości, będą potrafiły lepiej współdziałać w grupie, dostrzegać problemy innych oraz staną się bardziej wrażliwe na piękno otoczenia. Żywimy nadzieję, iż wychodząc naprzeciw oczekiwaniom dzieci , a także pozostając w łączności duchowej (każdego wieczoru) i myśląc pozytywnie o innych zbierzemy owoce radości, prawdziwej przyjaźni i miłości do drugiego człowieka.