Sport ma ogromne znaczenie w świecie. Może być nośnikiem wzniosłych ideałów: lojalności, wytrwałości, przyjaźni, wspólnoty i solidarności. Sportowcy czasami sprzeniewierzają się ideom, jakie ze sobą niesie sport. Każdy chrześcijanin jest powołany, aby być sprawnym "zawodnikiem Chrystusa". Aktywność człowieka stwarza okazję do dawania świadectwa z życia, wierności Ewangelii. Kształtowanie ciała pociąga za sobą pracę duchową. Mamy być wytrwali w modlitwie, ćwiczyć się w cnocie, a przede wszystkim naśladować Chrystusa - naszego Mistrza. Życie chrześcijanina to ciągłe zawody. Św. Paweł pisał: "Czyż nie wiecie, że gdy zawodnicy biegną na stadionie, wszyscy wprawdzie biegną, lecz jeden tylko otrzymuje nagrodę. Przeto tak biegnijcie, abyście ją otrzymali" (1 Kor 9, 24). Jan Paweł II świadczy, że sport ma wielkie znaczenie w życiu człowieka, ponieważ sam uprawiał sport. Sportowcy mogą być apostołami, dając świadectwo swojej wiary. Rozwijają swoją osobowość poprzez naśladowanie dobrych wzorców. Związek człowieka uprawiającego jakąś dziedzinę sportową z życiem moralnym może doprowadzić go do świętości i zbawienia. Nie można pokonać przeciwnika czy usunąć przeszkód życiowych bez usprawniania ducha woli walki kierowanego rozumem. Trenując zatem swe ciało kształcimy ducha.

W naszym seminarium jest kilku kleryków, którzy interesują się tenisem stołowym. Były przeprowadzone rozgrywki, w których najlepsi zostali posłani na IV Mistrzostwa Polski do Częstochowy w tej dyscyplinie sportowej. Wcześniej wyjeżdżaliśmy do Wyroząb na spotkanie z młodzieżą i dziećmi. Zaskoczyły nas dobre warunki - ładna sala gimnastyczna i bardzo dobre stoły do gry. W Częstochowie drużyna seminaryjna składała się z czterech zawodników: dk. Sławomir Wentczuk, al. Sebastian Karwowski, al. Paweł Grzeszek i al. Andrzej Zalewski. Uroczystości otwarcia zawodów dokonał abp Stanisław Nowak - metropolita częstochowski. Rozegrano dwa turnieje, a mianowicie: drużynowy i indywidualny. Głównym sędzią zawodów sportowych był mgr Stefan Kostur a jego zastępcą - znany z poprzednich mistrzostw - mgr Wiesław Pięta. Zawody odbywały się na sześciu stołach do tenisa w sali gimnastycznej przy AWSD w Częstochowie. W turnieju drużynowym wzięło udział dziewiętnaście zespołów, które podzielone były na cztery grupy. Udało się naszej drużynie wyjść z grupy, jednak na drugim miejscu, ponieważ przegraliśmy z zespołem z Łodzi. W kolejnej rundzie spotkaliśmy mistrzów z roku poprzedniego, tj. AWSD Częstochowa. Niestety, znów przegraliśmy z drużyną, która na III Mistrzostwach odebrała nam złoty medal. W taki sposób odpadliśmy z dalszych rozgrywek w tym turnieju, ostatecznie zajmując piąte miejsce. W finale spotkały się drużyny WSD Tarnów i WSD Sandomierz. IV Mistrzem Polski w tenisie stołowym został zespół z WSD Sandomierz. Kolejne miejsca na podium zajęły drużyny: drugie - WSD Tarnów, trzecie - AWSD Częstochowa, czwarte - WSD Łódź. W turnieju indywidualnym rozstawiono ośmiu zawodników, do których dobrano pozostałych. Wszystkich, którzy brali udział w zawodach było około siedemdziesięciu. Z naszej drużyny rozstawiono dk. S. Wentczuka. Eliminacje wyłoniły finalistów. Zagrał w nich diakon Sławomir, przegrywając tylko z mistrzem al. Dawidem Ostrowskim, reprezentującym AWSD Wrocław. Pozostali zawodnicy drużyny WSD Drohiczyn: al. S. Karwowski, al. P. Grzeszek zajęli miejsca w pierwszej dwudziestce, a al. A. Zalewski zmieścił się w pierwszej trzydziestce.

Współczesne pokolenie, potrzebuje świadków Jezusa Chrystusa, potrzebuje "sportowców apostołów". Nasz udział w zawodach jest dawaniem świadectwa. Dwa lata temu obchodziliśmy Jubileusz Sportowców w Rzymie. Wtedy Ojciec Święty Jan Paweł II modlił się w intencji sportowców: " Panie Jezu Chryste, pomagaj sportowcom być Twoimi przyjaciółmi i świadkami Twojej miłości. Pomagaj im wkładać tyle samo wysiłku w osobistą ascezę co w sport; wspomagaj ich w dążeniu do spójnej i harmonijnej jedności ciała i duszy. Niech będą dla tych, którzy ich podziwiają, wartościowymi wzorami do naśladowania. Pomagaj im, aby byli zawsze atletami ducha i mogli zdobyć Twoją bezcenną nagrodę: niewiędnący wieniec chwały w życiu wiecznym".