Wielcy celebryci, co to drzewiej ruszyli z posad bryłę świata, to zwykły kit reklamowy dla uczniaków. Dowód? Proszę bardzo; Archimedes ze szkolnego podręcznika obiecuje mi skuteczne odchudzanie tylko w wannie, Pitagoras do dziś straszy mnie w snach, a Ohm ze swoim prawem pozostaje dla mnie niezgłębioną tajemnicą. A ja mimo to - nadal chodzę do szkoły! I dręczę młodzież nieprzydatną wiedzą. A przecież wiadomo, że jej nadmiar może niewinne dziatki doprowadzić do destrukcji, depresji, a w końcu nawet - do demencji. Ale nadchodzi nowa era! Pod nożyczki poszły już podręczniki historii, potem wytnie się ułamki, całki i geometryczne brednie, aż wreszcie przyjdzie kryska na ortografię i gramatykę. Chociaż coś mi zdaje, że i nasz pan prezydent, i niektórzy mninistrowie zaczęli naukową wycinankę od tych ostatnich zagadnień... Tak czy siak trzeba skończyć z tym nadmiarem wiedzy, niechaj polskie dzieci mają kolorowe sny!
Na tych kolorach właśnie potknęła się moja znajoma, która swemu czteroletniemu synkowi kupiła bajki na dobranoc. Nie żadne Czerwone Kapturki, smoki i królewny Śnieżki, co to wiadomo - propagują agresję. O, nie! Pięknie wydana, przez jakieś bliżej niezidentyfikowane studio FENIX, „Księga baśni świata” kusiła obrazkami słodkich księżniczek i dziarskich rycerzy, a także solidnością materiału; trwałe, tekturowe stronice, duża czcionka i format, landrynkoworóżowa okładka. Mama najpierw szarpnęła się po kieszeni, a potem szarpała się za włosy, gdy przeczytała fragment usypianki do poduszki: „Spostrzegła, że podłoga była pokryta skrzepłą krwią, a na niej leżały ciała kilku martwych kobiet ułożone przy ścianie. Były to wszystkie żony, które Sinobrody poślubił i zamordował, jedną po drugiej” (s. 11). Horrorek na dobranoc? A czemu nie, skoro autorem „Sinobrodego” jest klasyk literatury, sam Charles Perrault! To wystarczy, by mieć czyste sumienie i... czysty zysk! Na wszelki wypadek można kurtuazyjnie dorzucić: „Wydawca niniejszej publikacji dołożył wszelkich starań, aby jej treść była zgodna z rzeczywistością, nie może jednak wziąć żadnej odpowiedzialności za jakiekolwiek skutki wynikłe z wykorzystania zawartych w niej materiałów i informacji” (s. 2). Odpowiedzialności wziąć nie może, ale kasę i to niemałą - owszem!
Ludzka pazerność nie zna granic. Na jednej z nich - dokładnie koreańskiej - tamtejsi celnicy odkryli koszmarny proceder, o jakim nie śnili nawet miłośnicy najokrutniejszych bajek. Wśród chińskich medykamentów przemycanych przez granicę znaleziono siedemnaście tysięcy tabletek składających się ze... sproszkowanych dziecięcych ciał! Cudowny, poszukiwany lek na wszelkie choroby. Do jego wyrobu używano aborcyjnych płodów i ciałek dzieci, które urodziły się żywe. W makabryczną historię zamieszane są wielkie szychy z chińskich klinik i koncernów farmaceutycznych. A reszta świata milczy dyplomatycznie. Wszak Chiny w Europie są na topie.
Każde milczenie ma swoją cenę. Wiedzą o tym dzieci i ryby. Zwłaszcza te grube.