Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej (Boże Ciało)
została ustanowiona w XIII w. Sam jednak kult Eucharystii znany był
już w Kościele starożytnym. Rozkwit zaś pobożności eucharystycznej
przypadł na wiek XI i XII. Bezpośrednią przyczyną powstania święta
były objawienia, jakich dostąpiła św. Joanna de Retine (+ 1258 r.)
. Jej to Chrystus zlecił, aby podjęła starania o ustanowienie święta
Bożego Ciała w Kościele, które miałoby wypadać w czwartek po uroczystości
Trójcy Świętej. Tak też się stało.
Pierwszy raz nowe święto w swojej diecezji LieOge obchodził
Biskup Robert już w 1246 r., mimo iż spotkało się to z wielkim niezadowoleniem
duchownych. Po śmierci Biskupa, archidiakon katedry w LieOge, Jakub,
poprowadził procesję eucharystyczną w 1251 r. Stał się też wielkim
apostołem nowego święta. Wynagrodził mu to sam Chrystus - gdyż w
niedługim czasie został biskupem Verdum, patriarchą Jerozolimy i
wreszcie papieżem (kierował Kościołem jako Urban IV w latach 1261-64)
. I to właśnie on bullą Transiturus wprowadził do liturgii święto
Bożego Ciała w 1264 r. Jego bullę ogłosił publicznie papież Jan XXII,
rozszerzając uroczystość na cały Kościół w 1317 r. Za autora rzymskiego
oficium brewiarzowego i formularza mszalnego uważa się św. Tomasza
z Akwinu.
Pierwszym śladem procesji teoforycznej (z Najświętszym
Sakramentem) w uroczystość Bożego Ciała była uroczysta procesja (
z aspersją - pokropieniem) przed Sumą, którą praktykowano w Kolonii (
XIII w.). Nawiązywała ona do dawnego zwyczaju zabierania ze sobą
Eucharystii dla ochrony przed niebezpieczeństwami. Na początku XIV
w. ową procesję znano już Niemczech, Anglii, Francji, Włoszech i
Hiszpanii, a nawet w Polsce. W Niemczech też po raz pierwszy połączono
ową procesję teoforyczną z procesją błagalną, związaną z modłami
o urodzaje i zachowanie zbiorów od zarazy. Zatrzymywała się ona przy
czterech stacjach (cztery strony świata), przy których odczytywano
początki poszczególnych Ewangelii. Obie procesje dały w końcu jedną,
która charakteryzując odtąd uroczystość Bożego Ciała rozpowszechniła
się w całym Kościele i z niewielkimi zmianami (teksty modlitw i Ewangelie
o tematyce eucharystycznej) dotarła do naszych czasów.
Procesja z Najświętszym Sakramentem w uroczystość Najświętszego
Ciała i Krwi Pańskiej wyrusza z kościoła po głównej Mszy św. (Sumie)
. Wierni, zgodnie z wielowiekową tradycją, niosą feretrony (ruchome
ołtarze), chorągwie kościelne, wezgłowia (poduszki), sztandary cechowe,
dziewczęta sypią kwiaty, unosi się wonny dym kadzideł, biją dzwony,
a śpiewowi pieśni eucharystycznych często towarzyszy orkiestra. Procesja
zatrzymuje się przy czterech ołtarzach, gdzie odczytywana jest Ewangelia,
śpiewane są suplikacje i następuje błogosławieństwo Najświętszym
Sakramentem. Pierwszą taką procesję w uroczystość Bożego Ciała w
naszej Ojczyźnie poprowadził biskup Nanker w Krakowie w 1320 r.
Pomóż w rozwoju naszego portalu