Informacje Głównego Urzędu Statystycznego o sytuacji demograficznej Polski w 1999 r. potwierdzają pogłębiający się dramat narodowy w zakresie liczby urodzeń. W ubiegłym roku urodziło się tylko nieco ponad 380 tys. dzieci i o ok. 10 tys. więcej Polaków umarło, niż się urodziło. Był to więc pierwszy rok XX wieku, gdy liczba zgonów w Polsce przewyższyła liczbę urodzeń. I nie pomógł w tym run na dzieci na przełomie 1999-2000 r. Ponieważ bilans migracji od lat jest dla Polski ujemny, to faktyczny spadek liczby Polaków będzie większy niż owe 10 tys. Na ten spadek urodzeń składa się wiele czynników, ale czymś nowym w ostatnich latach jest niechęć kobiet do zawierania związków małżeńskich. Poza tym odkładają one w czasie decyzję o urodzeniu pierwszego dziecka. O skali spadku urodzeń świadczą dane o urodzeniach w ostatnich 20 latach. Jeszcze w 1983 r. w Polsce urodziło się ponad 720 tys. dzieci, w 1988 r. po raz pierwszy urodziło się poniżej 600 tys. dzieci, a w 1993 r. - poniżej 500 tys. W 1998 r. urodziło się poniżej 400 tys. dzieci.
Warto też zauważyć, że w dwudziestoleciu międzywojennym każdego roku rodziło się ponad milion dzieci, a liczba obywateli polskich wzrosła przez te 20 lat o 10 mln.
Od 1989 r. nie mamy w Polsce zastępowalności pokoleń, gdyż wskaźnik urodzeń dzieci spadł poniżej 2,11, a jest to granica urodzeń gwarantująca zastępowalność pokoleń. Dlatego trzeba alarmować opinię publiczną, że Polska coraz szybciej wymiera!
Rodziny bez dzieci powoli stają się najliczniejszą grupą wśród polskich rodzin. Rodziny mające czworo i więcej dzieci stanowią już tylko 3,5% rodzin w Polsce, a rodziny z pięciorgiem i większą liczbą dzieci stanowią tylko 1,2% polskich rodzin.
Zgodnie z prognozą rozwoju ludności Polski, opracowaną przez GUS w 1996 r., w 2000 r. miało nas być
38,9 mln, a w 2020 r. - 40,7 mln. Obecnie gwałtownie weryfikuje się tę prognozę i na rok 2000 ludność Polski ocenia się na 38,6 mln.