Dowiecie się z katechezy w starszych klasach, że w historii Kościoła bywały takie okresy, kiedy za przyznawanie się do Pana Jezusa groziło więzienie, a nawet śmierć. Takie właśnie czasy przypomina Henryk Sienkiewicz w książce Quo vadis. Jeszcze wcześniejszy, bardzo trudny okres tworzenia się ludu Bożego mamy przedstawiony w dzisiejszej Ewangelii. Pan Jezus zbiera wokół siebie coraz więcej ludzi, katechizuje ich. Nie wszyscy jednak chcą wierzyć nauce Pana Jezusa: do tych ludzi należą faryzeusze, członkowie Sanhedrynu, czyli najwyższej rady kierującej religijnym życiem narodu żydowskiego. Faryzeuszom wydaje się, że Pan Jezus im zagraża, że chce odebrać im władzę. Planują Go uwięzić, skazać na śmierć. Pan Jezus mówi o przemianie życia. Tymczasem faryzeuszom jest dobrze w ich sposobie postępowania, są zbyt leniwi, by wyrwać się z zakłamania, obłudy, zerwać z innymi wadami. Jest jednak wśród nich człowiek, który poważnie przyjmuje katechezy Pana Jezusa: to Nikodem. W tajemnicy przed ludźmi nocą wybiera się na spotkanie z Panem Jezusem. Chce od Niego jeszcze raz dowiedzieć się, co trzeba uczynić, by należeć do królestwa Pana Jezusa. Nocna katecheza, jaką kieruje Pan Jezus do Nikodema, mówi, że trzeba drugi raz "narodzić się" - czyli przyjąć chrzest z Ducha Świętego. Ale przyjęcie chrztu nie wystarczy. Należy wierzyć, że Pan Jezus jest Zbawicielem, którego Pan Bóg posyła na ziemię, by z pomocą Ducha Świętego przemieniał ludzi: słabych - w mocnych, tchórzliwych - w odważnych.
W naszych domach, w kościele, w sali katechetycznej na głównym miejscu wisi krzyż. Ten krzyż przypomina katechezę Nikodema. Z tego krzyża mówi do nas Pan Jezus: "Pan Bóg tak kocha ludzi, że posyła mnie na ziemię. Przychodzę, by zbawić każdego człowieka. Na krzyżu oddałem życie za was. Krzyż mówi wam, jak bardzo jesteście kochani przez Pana Boga. Stajecie się Jego dziećmi dzięki Duchowi Świętemu, który uświęca każdego człowieka w sakramentach świętych. Duch Święty jest moim darem dla was. Kiedy czynicie ręką znak krzyża - dziękujecie całej Trójcy Świętej za zbawienie i uświęcenie".

Po dzisiejszym obiedzie stańcie z rodzicami przed krzyżem, popatrzcie na Pana Jezusa, na Jego rozkrzyżowane ręce, którymi chce objąć wszystkich ludzi. Niech tatuś lub mamusia przeczyta niedzielną Ewangelię, a następnie głośno z całą rodziną powiedzcie: "Wierzymy w Ciebie, Trójco Święta". To samo powtarzajcie, gdy będziecie przechodzić koło krzyża, kapliczki, kościoła. Niech chłopcy zdejmują czapki przed krzyżem, dziewczynki skłaniają głowy. To będzie wasze wyznanie wiary. Nauczcie się także na pamięć jednego zdania z Ewangelii: Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał - aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne (por. J 3, 16).