1. Chrześcijańskie Zielone Świątki, celebracja wylania Ducha Świętego, ma różne naświetlenia w pismach Nowego Testamentu. Rozpoczniemy od tego, które zostało przedstawione w wysłuchanym dzisiaj fragmencie z Dziejów Apostolskich (por. Dz 2, 1-4). Było ono najbardziej bezpośrednim doświadczeniem w umysłach wszystkich uczestników, w historii sztuki oraz w samej liturgii. Łukasz Ewangelista w swoim drugim dziele umieszcza dar Ducha Świętego w przestrzeni teofanii, czyli uroczystego objawienia Bożego, które w swoich symbolach odsyła do doświadczenia Izraela na Synaju (por. Wj 19). Wielki grzmot, potężny wiatr oraz ogień, przypominający błyskawicę, wielbią Bożą transcendencję. W rzeczywistości to Ojciec daje Ducha Świętego, za sprawą uwielbionego Chrystusa. Mówi o tym św. Piotr w swoim przemówieniu: "Jezus, wyniesiony na prawicę Boga, otrzymał od Ojca obietnicę Ducha Świętego i zesłał Go, jak to sami widzicie i słyszycie" (Dz 2, 33-34). W Zielone Świątki - jak naucza Katechizm Kościoła Katolickiego - Duch Święty "zostaje objawiony, dany i udzielony jako Osoba Boska. (...) W tym dniu zostaje w pełni objawiona Trójca Święta" (KKK, 731-732).
2. Cała Trójca Święta uczestniczy w darze Ducha Świętego, zesłanego na pierwszą wspólnotę i na Kościół wszystkich czasów, jako pieczęć Nowego Przymierza, zapowiadanego przez proroków (por. Jr 31, 31-34; Ez 36, 24-27) na potwierdzenie świadectwa, oraz jako źródło jedności w różnorodności. Apostołowie głoszą Zmartwychwstałego w mocy Ducha Świętego, zaś wszyscy wierzący w różnorodności swych języków, a więc swych kultur i doświadczeń historycznych, wyznają jedyną wiarę w Pana, "głosząc wielkie dzieła Boże" (Dz 2, 11).
Bardzo istotny jest fakt, że jeden z komentarzy żydowskich do Księgi Wyjścia, przywołując rozdział 10. Księgi Rodzaju z naszkicowaną mapą siedemdziesięciu narodów, które - jak uważano - miały stanowić całość ludzkości, prowadzi te narody na Synaj, aby słuchały Słowa Bożego: "Na Synaju głos Pana rozdzielił się na siedemdziesiąt języków, ażeby wszystkie narody mogły Go zrozumieć" (Komentarz żydowski do Księgi Wyjścia, zwany Exodus Raba 5, 9). Również w opisie Zielonych Świątek u św. Łukasza Słowo Boga, za pośrednictwem Apostołów, zostaje skierowane do ludzkości, aby ogłaszać wszystkim narodom "wielkie dzieła Boże" (Dz 2, 11).
3. Nowy Testament przekazuje nam również inne świadectwo, które możemy nazwać "Pięćdziesiątnicą Janową". W czwartej Ewangelii wylanie Ducha Świętego jest wpisane w wieczór Paschalny i ściśle związane ze Zmartwychwstaniem. W przekazie św. Jana czytamy: " Wieczorem, owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: ´Pokój wam!´ A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: ´Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam´. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: ´Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane´" (J 20, 19-23).
Również w tej Janowej opowieści jaśnieje chwała Trójcy Świętej: Zmartwychwstałego Chrystusa, który ukazuje się w swoim uwielbionym ciele, oraz Ojca, który jest źródłem misji apostolskiej, i Ducha Świętego, wylanego jako dar pokoju. Wypełnia się w ten sposób obietnica Chrystusa, wypowiedziana do uczniów w pożegnalnych przemówieniach: " Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem" (J 14, 26). Obecność Ducha Świętego w Kościele ukierunkowana jest na odpuszczenie grzechów, przypomnienie i realizację Ewangelii w życiu oraz coraz głębsze urzeczywistnianie jedności w miłości.
4. Paweł Apostoł nie przekazuje nam bezpośredniego opisu Zesłania Ducha Świętego, lecz mówi o Jego owocach z taką intensywnością, że można by mówić o "Pięćdziesiątnicy Pawłowej", która również ukazana jest pod znakiem działania Trójcy Świętej. Zgodnie z paralelnymi tekstami Listów do Galatów i do Rzymian, Duch Święty jest darem Ojca, który sprawia, że jesteśmy przybranymi dziećmi, czyniąc nas uczestnikami życia Bożej rodziny. Św. Paweł stwierdza: "Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: ´Abba, Ojcze!´ Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa" (Rz 8, 15-17; por. Ga 4, 6-7).
Dzięki darowi Ducha Świętego, który mieszka w naszych sercach, możemy zwracać się do Boga z dziecięcym zawołaniem: "Abba", którego sam Jezus używał w odniesieniu do swojego Ojca niebieskiego (por. Mk 14, 36). Podobnie jak On, również my winniśmy kroczyć drogą Ducha Świętego w najgłębszej wewnętrznej wolności: "Owocem Ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie" (Ga 5, 22).
Zakończmy tę naszą kontemplację Trójcy Świętej w dzień Zielonych Świątek wezwaniem liturgii Wschodu: "Przyjdźcie narody, uwielbiajmy Bóstwo w trzech osobach: Ojca w Synu, z Duchem Świętym. Uwielbiajmy Ojca, który od wieków rodzi współistotnego i panującego z Nim Syna, i Ducha Świętego, który jest w Ojcu uwielbiony przez Syna jedyną mocą, jedyną istotą, jedynym Bóstwem. Trójco Święta, niech Tobie będzie chwała!" (Nieszpory na Zesłanie Ducha Świętego).

Z oryginału włoskiego tłumaczył o. Jan Pach - paulin