30 VII SIEDEMNASTA NIEDZIELA ZWYKŁA
2 Krl 4, 42-44; Ps 145; Ef 4, 1-6;
Łk 7, 16; J 6, 1-15.
31 VII Poniedziałek. Wspomnienie św. Ignacego z Loyoli, kapłana
Jr 13, 1-11; Ps: Pwt 32, 18-21;
Jk 1, 18; Mt 13, 31-35.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
1 VIII Wtorek. Wspomnienie św. Alfonsa Marii Liguoriego, biskupa
i Doktora Kościoła
Jr 14, 17-22; Ps 79; Mt 13, 36-43.
2 VIII Środa. Dzień powszedni
Jr 15, 10. 16-21; Ps 59; J 6, 63b. 68b;
Mt 13, 44-46
albo: wspomnienie św. Euzebiusza z Vercelli, biskupa.
3 VIII Czwartek. Dzień powszedni
Jr 18, 1-6; Ps 146; Dz 16, 14b;
Mt 13, 47-53.
4 VIII Piątek. Wspomnienie św. Jana Marii Vianneya, kapłana
Jr 26, 1-9; Ps 69; 1 P 1, 25;
Mt 13, 54-58.
5 VIII Sobota. Dzień powszedni
Jr 26, 11-16. 24; Ps 69; Mt 5, 10;
Mt 14, 1-12
albo: wspomnienie rocznicy poświęcenia rzymskiej bazyliki
Najświętszej Maryi Panny,
albo: wspomnienie Najświętszej Maryi Panny w sobotę.
CZYTANIE Z DRUGIEJ KSIĘGI KRÓLEWSKIEJ (2 Krl 4, 42-44)
Pewien człowiek przyszedł z Baal-Szalisza, przynosząc mężowi
Bożemu, Elizeuszowi, chleba z pierwocin, dziesięć chlebów jęczmiennych
i świeżego zboża w worku. On zaś rozkazał: "Podaj ludziom i niech
jedzą". Lecz sługa jego odrzekł: "Jakże to rozdzielę między stu ludzi?"
A on odpowiedział: "Podaj ludziom i niech jedzą, bo tak
mówi Pan: ´Nasycą się i pozostawią resztki´". Położył więc to przed
nimi, a ci jedli i pozostawili resztki, według słowa Pańskiego.
Refren: Otwierasz rękę, karmisz nas do syta.
Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła
i niech Cię błogosławią Twoi święci.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa
i niech głoszą Twoją potęgę.
Refren: Otwierasz rękę, karmisz nas do syta.
Oczy wszystkich zwracają się ku Tobie,
a Ty karmisz ich we właściwym czasie.
Ty otwierasz swą rękę
i karmisz do syta wszystko, co żyje.
Refren: Otwierasz rękę, karmisz nas do syta.
Pan jest sprawiedliwy na wszystkich swych drogach
i łaskawy we wszystkich swoich dziełach.
Pan jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają,
wszystkich wzywających Go szczerze.
Refren: Otwierasz rękę, karmisz nas do syta.
Reklama
CZYTANIE Z LISTU ŚWIĘTEGO PAWŁA APOSTOŁA DO EFEZJAN (Ef 4, 1-6)
Bracia:
Zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali
w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani, z całą pokorą
i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości.
Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój.
Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani
w jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna
wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest
i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Wielki prorok powstał między nami
i Bóg nawiedził lud swój.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
SŁOWA EWANGELII WEDŁUG ŚWIĘTEGO JANA (J 6, 1-15)
Jezus udał się za Jezioro Galilejskie, czyli Tyberiadzkie.
Szedł za Nim wielki tłum, bo widziano znaki, jakie czynił na tych,
którzy chorowali. Jezus wszedł na wzgórze i usiadł tam ze swoimi
uczniami. A zbliżało się święto żydowskie, Pascha.
Kiedy więc Jezus podniósł oczy i ujrzał, że liczne tłumy
schodzą się do Niego, rzekł do Filipa: "Skąd kupimy chleba, aby oni
się posilili?" A mówił to wystawiając go na próbę. Wiedział bowiem,
co miał czynić.
Odpowiedział Mu Filip: "Za dwieście denarów nie wystarczy
chleba, aby każdy z nich mógł choć trochę otrzymać".
Jeden z uczniów Jego, Andrzej, brat Szymona Piotra, rzekł
do Niego: "Jest tu jeden chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych
i dwie ryby, lecz cóż to jest dla tak wielu?"
Jezus zatem rzekł: "Każcie ludziom usiąść". A w miejscu
tym było wiele trawy. Usiedli więc mężczyźni, a liczba ich dochodziła
do pięciu tysięcy.
Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie,
rozdał siedzącym; podobnie uczynił i z rybami rozdając tyle, ile
kto chciał. A gdy się nasycili, rzekł do uczniów: "Zbierzcie pozostałe
ułomki, aby nic nie zginęło". Zebrali więc i ułomkami z pięciu chlebów
jęczmiennych, które zostały po spożywających, napełnili dwanaście
koszów.
A kiedy ci ludzie spostrzegli, jaki cud uczynił Jezus,
mówili: "Ten prawdziwie jest prorokiem, który miał przyjść na świat".
Gdy więc Jezus poznał, że mieli przyjść i porwać Go,
aby Go obwołać królem, sam usunął się znów na górę.