Sama świątynia w sierpniu 2014 r. została przez dżihadystów zdewastowana, zbezczeszczona i spalona. Teraz jest już niemal całkowicie odbudowana dzięki pomocy Papieskiemu Stowarzyszeniu Pomoc Kościołowi W Potrzebie.

Jadąc ulicami miasta papieża witały entuzjastycznie setki ludzi wznosząc okrzyki na cześć Franciszka: "Viva Papa!" Przed wejściem do katedry papieża powitał patriarcha Antiochii obrządku syryjskiego, Ignacy Józef III Younan i proboszcz, którzy podali mu krucyfiks do ucałowania i wodę święconą do pokropienia. Dwoje niepełnosprawnych dzieci wręczyło papieżowi kwiaty.

Witając Ojca Świętego w Karakosz patriarcha Antiochii obrządku syryjskiego, Ignacy Józef III Younan podkreślił, że tamtejsi wierni z Równiny Niniwy byli w roku 2014 ofiarami prześladowań ze strony tzw. Państwa Islamskiego. Tysiące chrześcijan, wraz ze swoimi biskupami, księżmi i zakonnicami, zostało z powodu swej wiary wyrwanych ze swojej ziemi i zmuszonych do szukania schronienia w Kurdystanie. Syryjski kościół katolicki "Al-Tahera", pod wezwaniem Najczystszej Maryi Panny, największe sanktuarium chrześcijańskie w Iraku, zbudowany przez parafian, został jak wiele innych kościołów sprofanowany i w połowie spalony przez terrorystów.

Patriarcha podkreślił męstwo i determinację duchowieństwa i wiernych, z których wielu powróciło do swoich zniszczonych lub spalonych domów. Wyraził wdzięczność za wkład, jaki w odbudowę wniosły katolickie organizacje charytatywne, w szczególności „Pomoc Kościołowi w Potrzebie”, „L'Oeuvre d'Orient”, „Rycerze Kolumba", a także rząd węgierski. „Ojcze Święty, z głębi serca dziękujemy Ci za tę historyczną wizytę, która pociesza nas w naszych udrękach, zachęca do zakorzenienia się w naszej ziemi i inspiruje do wytrwałego i odważnego świadczenia o Ewangelii Chrystusa” – powiedział patriarcha Ignacy Józef III Younan.

Następnie o swoich dramatycznych doświadczeniach sprzed ponad sześciu lat – agresji tzw. Państwa Islamskiego w sierpniu 2014 roku mówiła pani Doha Sabah Abdallah. Przypomniała, że na pierwsze oznaki zbliżania się dżihadystów uciekła wraz z sąsiadami z miasta. Jednak kilka dni później wróciła. W kolejnym ataku zginął jej syn, jego kuzyn, a także młoda sąsiadka, która przygotowywała się do małżeństwa. Śmierć tych trzech osób uratowała całe miasto, którego mieszkańcy uciekli po raz kolejny. Zaznaczyła, że trudno pogodzić się z tym, co się wydarzyło. „Moja wiara mówi mi, że moje dzieci są w ramionach Jezusa Chrystusa, naszego Pana. A my, żyjący, staramy się przebaczyć agresorowi, ponieważ nasz Nauczyciel, Jezus przebaczył swoim oprawcom. Naśladując Go w naszych cierpieniach, świadczymy, że miłość jest silniejsza niż wszystko” - powiedziała mieszkanka Karakosz.

Z kolei wikariusz generalny archidiecezji Mosulu obrządku syryjskiego ks. Ammar Yako, mówił o swoim kapłaństwie przeżywanym w okresie wojen, ataków terrorystycznych i konfliktów wewnętrznych, które – jak zaznaczył - trwają do dziś. Wyznał, że dwukrotnie Pan Bóg ocalił jego życie - gdy jechał odprawić Mszę św. w Zakho, przez Mosul, i zaledwie kilka metrów od niego wybuchła bomba samochodowa, a po raz drugi, gdy znalazł się wśród salw pocisków. Mówił też o dramatycznych przeżyciach ataków "Państwa Islamskiego", kiedy pomagał osobom chcącym opuścić miasto i wyjechał z niego zaledwie kilka godzin przed wkroczeniem terrorystów, a także trzech latach przeżywanych jako uchodźca. Wreszcie o powrocie do całkowicie zniszczonych kościołów i domów. Zaznaczył, że trudno było sobie wówczas wyobrazić, aby w ten rejon przybył papież. „Ojcze Święty, dziękuję Ci, że jesteś wśród nas, ukazując dzisiaj chwałę naszego Pana w Kościele i na całym świecie. Pobłogosław nas, noś nas w swoim sercu!” – powiedział na zakończenie swego świadectwa wikariusz generalny archidiecezji Mosulu obrządku syryjskiego.

Na wstępie przemówienia Ojciec Święty podkreślił, iż spotkanie w Karakosz dowodzi, że terroryzm i śmierć nigdy nie mają ostatniego słowa. „Ostatnie słowo należy do Boga i do Jego Syna, zwycięzcy grzechu i śmierci. Nawet pośród spustoszeń spowodowanych terroryzmem i wojną, oczami wiary możemy dostrzec triumf życia nad śmiercią” – stwierdził papież.

Franciszek przypomniał, że chrześcijanie Iraku są spadkobiercami wspaniałego dziedzictwa. „Przyjmijcie to dziedzictwo! To dziedzictwo jest waszą siłą!” – zaapelował. Zapewnił tamtejszą wspólnotę o bliskości całego Kościoła w modlitwie i w konkretnych dziełach miłosierdzia. Wezwał ją do pielęgnowania swej tożsamości i przekazywania wiary młodym pokoleniom.

Ojciec Święty podkreślił znaczenie przebaczenia, które jest konieczne, aby pozostać chrześcijaninem. „Konieczna jest umiejętność przebaczania, a jednocześnie odwaga do walki. Wiem, że jest to bardzo trudne. Wierzymy jednak, że Bóg może przynieść pokój na tę ziemię. Jemu ufamy i razem ze wszystkimi ludźmi dobrej woli mówimy «nie» terroryzmowi i instrumentalizacji religii” – stwierdził papież.

Franciszek zachęcił irackich chrześcijan do pielęgnowania postawy wdzięczności za Boże dary i modlitwy o pokój, przebaczenie i braterstwo dla mieszkańców tej ziemi. „Nie ustawajmy w modlitwie o nawrócenie serc i o triumf kultury życia, pojednania i miłości braterskiej, z poszanowaniem różnic, różnych tradycji religijnych, w dążeniu do budowania przyszłości opartej na jedności i współpracy wszystkich ludzi dobrej woli” – wskazał Ojciec Święty.

Papież skierował szczególne słowa do kobiet i matek, które mimo przemocy i ran nadal dają życie. „Niech kobiety będą szanowane i chronione! Niech otrzymają zainteresowanie i perspektywy!” – zaapelował Franciszek. Następnie odmówiono modlitwę „Anioł Pański”. Papież udzielił obecnym apostolskiego błogosławieństwa.

Na zakończenie pobytu Ojciec Święty wpisał się do Księgi Honorowej. "W tym kościele zrujnowanym i odbudowanym, symbolu nadziei Qaraqosh i całego Iraku, wypraszam u Boga, przez wstawiennictwo Maryi Dziewicy, dar pokoju.

FRANCISZEK" - napisał.

Z Karakosz Franciszek odleciał do Irbilu, gdzie w patriarszym seminarium duchownym św. Piotra w Ankawie zje obiad i krótko wypocznie. O godz. 16.00 (14.00 czasu polskiego) na stadionie "Franso Hariri" odprawi Mszę św., która jest ostatnim punktem programu papieskiej wizyty w Iraku.

Przez stulecia Karakosz było największym miastem chrześcijańskim kraju. Kiedy w sierpniu 2014 przyszli tam islamiści „Państwa Islamskiego”, w ciągu kilku godzin tysiące chrześcijanie musiało uciekać z miasta chcąc ratować swoje życie. "Nie będzie chrześcijaństwa w Iraku”, pisali terroryści na ścianach kościołów w Karakosz i innych miastach i osadach. Wyznawcy Chrystusa musieli zostawić wszystko co posiadali szukając schronienia, głównie, w Kurdystanie.

Niewielkie grupy chrześcijan zdecydowały się powrócić dopiero w trzy lata później, w 2017 roku, gdy zostało odniesione zwycięstwo militarne nad „Państwem Islamskim”. W Karakosz zastali ponad jedną trzecią zniszczonych domów i kościołów zburzonych, spalonych, zbombardowanych i okradzionych.

Dzięki pomocy międzynarodowej, w tym znacznemu wsparciu ze strony międzynarodowego Papieskiego Stowarzyszenia Pomoc Kościołowi w Potrzebie (PKWP), można było odbudować i wyremontować wiele domów, w dawne strony rodzinne powróciła niemal połowa wypędzonych rodzin chrześcijańskich. W następnej kolejności zaczęto odbudowywać kościoły i centra wspólnotowe, kościelne przedszkola i szkoły. Obecnie miasto liczy ponad 50 000 mieszkańców, z których 90 proc. stanowią chrześcijanie.