Gdy gabinety kosmetyczne zaczęły reklamować solaria, uwierzono, że lampy mają na organizm tak dobroczynny wpływ, jak promienie słoneczne. Tę wiarę należy włożyć między bajki; z solarium nie tylko nie ma żadnego pożytku, ale wręcz stanowi ono duże zagrożenie dla skóry.
Pod wpływem słońca grubieje warstwa rogowa, bowiem komórki barwnikowe produkują melaninę, a ta ze skóry właściwej przemieszcza się do naskórka i tworzy na jej powierzchni jakby ochronny parasol.
Opalenizna nabyta w solarium nie ma wpływu na zgrubienie naskórka, melanina nie wędruje w górę i nie tworzy na jej powierzchni ochronnej warstwy - wręcz przeciwnie. To powoduje, że promienie bez przeszkód docierają do głębszych warstw, a sztucznie opalona skóra jest narażona na wiele niebezpieczeństw.
Solarium nie wpływa, tak jak słońce, na syntezę witaminy D3 w organizmie, bowiem lampy nie emitują potrzebnych do jej wytworzenia promieni ultrafioletowych.
Światło, jakie emitują lampy w solarium, nie chroni przed tzw. zimową depresją spowodowaną niedoborem światła naturalnego. Jego brak mogą wyrównać wyłącznie naświetlania tzw. światłem białym, którego widmo jest zbliżone do światła dziennego.