Odpowiedzi na te i wiele innych pytań związanych z Biblią udziela jej wybitny teolog – papież Benedykt XVI. Przeczytaj fragment książki “Przymierze i komunia. Teologia biblijna papieża Benedykta XVI” prof. Scotta Hahna.

Obietnica żywego Słowa

Teologia biblijna Benedykta cechuje się wielkim pięknem i mocą. Ukazuje człowieka uderzającej erudycji, lecz także głębokiej modlitwy. W swoich analizach wielkich tematów stworzenia, historii zbawienia i życia wiecznego otwiera on przed nami wyraźne drogi potencjalnych badań nad Pismem Świętym. A co więcej, jego hermeneutyka wiary pokazuje nam nowe możliwości praktykowania teologii.

Synteza Benedykta zapowiada autentyczną lekturę Pisma Świętego. Innymi słowy, obiecuje lekturę Pisma Świętego takiego, jak zostało napisane, to znaczy jako Boskiego, żywego Słowa przekazywanego w ciągu historii Kościołowi; Słowa, którego sens jest zrozumiały w szerokiej całości doświadczenia wiary Kościoła. Doświadczenie to obejmuje liturgię i dogmat, i nie ogranicza się do oczekiwań i kontekstów pierwotnych odbiorców tekstu. Podejście Benedykta łączy modlitwę i badania, naukę i duchowość w poszukiwaniach wiary, aby pojąć tajemnicę stworzenia oraz Pana historii.

Ludzie wiary

Ukazaliśmy poprzednio, że Benedykt jest prawdziwym reformatorem w duchu autentycznej odnowy. Zgodnie z jego własnymi słowami prawdziwy rozwój i odnowa w Kościele muszą się zawsze odbywać w hermeneutyce ciągłości oraz w duchu dokładnej refleksji nad początkami i źródłami Kościoła, mianowicie nad Pismem Świętym, liturgią, wyznaniami wiary i soborami. Poszukując zasad normatywnych w doświadczeniu pierwotnego Kościoła oraz nowych sposobów wyrażania prawd wiary, Benedykt szykuje przyszłość dla teologów i egzegetów, jak również dla Kościoła.

Zdaniem Benedykta egzegeci i teolodzy muszą być ludźmi wiary, mężczyznami i kobietami próbującymi zrozumieć tajemnicę, której oddali swoje życie w Kościele. Teologia w jego pojęciu nie może być ostatecznie niczym innym, jak tylko formą posługi wobec misji Kościoła: szerzenia Ewangelii oraz gromadzenia eucharystycznego królestwa Bożego.

Benedykt sugeruje jednak, że także świeckie uczelnie powinny być zdolne tworzyć przestrzeń na staranne badanie Pisma Świętego i teologię w ramach swego ogólnego obowiązku poszukiwania prawdy. Pewnego razu uczynił on bardzo wnikliwe spostrzeżenie dotyczące początków Akademii Platońskiej. Zauważył, że rytm życia akademickiego w tej Akademii przewidywał oddawanie czci kultycznej i składanie ofiar. „Wolność prawdy da się uchwycić w kontekście kultu nie jedynie przypadkowo u Platona, pierwszego, który ją filozoficznie sformułował, lecz ze swojej istoty”.

Pokusy faryzeuszów i uczonych w Piśmie

Ten pierwotny sens badań akademickich jako wymiaru kultu i adoracji wymaga wydobycia na nowo. Jak podkreśla Benedykt, to uczeni i badacze Pisma, wielcy egzegeci tamtych czasów, nie byli w stanie rozpoznać, że Jezus jest Chrystusem. Trudno nie dostrzec współczesnego zastosowania tej myśli w jego odczytaniu doświadczenia Jezusa:

Boga nie poznają uczeni w Piśmie, zajmujący się Nim z tytułu swego zawodu; tacy trzymają się kurczowo swych drobiazgowych wiadomości. Ta cała wiedza wypacza w nich proste spojrzenie na całość, na objawiającą się rzeczywistość samego Boga – tak proste nie może to przecież być dla tego, kto jest świadom całej złożoności problemów.

Podziel się cytatem

Na synodzie biskupów w 2008 roku Benedykt przypomniał rozważanie św. Augustyna poświęcone uczonym w Piśmie i faryzeuszom, których rady zasięgnął Herod po przybyciu Mędrców. Augustyn spostrzegł, że dzięki specjalistycznej znajomości Pisma Świętego wiedzieli oni, gdzie Zbawiciel miał się narodzić, ale nie potrafili rozpoznać samego Zbawiciela. Jak objaśnia dalej Benedykt, takie niebezpieczeństwo czyha na uczonego:

Jeśli poprzestaniemy na sensie dosłownym, niekoniecznie znaczy to, że zrozumieliśmy tak naprawdę Słowo Boże. Istnieje niebezpieczeństwo, że widzimy jedynie słowa ludzkie, a nie znajdujemy ich prawdziwego Autora, Ducha Świętego. W słowach nie znajdujemy Słowa. […] Poprzestajemy na słowach ludzkich, słowach z przeszłości, minionej historii, i w tej przeszłości nie odkrywamy teraźniejszości, Ducha Świętego, który dziś do nas mówi słowami z przeszłości. Nie włączamy się w wewnętrzną dynamikę Słowa, które w słowach ludzkich ukrywa słowa Boże i je wydobywa. […] Zawsze powinniśmy szukać Słowa w słowach.

Więcej przeczytasz w książce „Przymierze i komunia” Scotta Hahna.

*Tekst został opracowany na podstawie książki “Przymierze i komunia” prof. Scotta Hahna, wydawnictwo Esprit. Kup książkę z rabatem: Zobacz

Wydawnictwo Esprit