Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie zorganizowało niezwykle ważną wystawę (czynną do połowy marca 2002 r.), poświęconą tradycjom chrześcijańskim w dziejach oręża polskiego, zatytułowaną I podaje wiek wiekowi. Wystawa stanowi pierwszą próbę w historii tego Muzeum zaprezentowania dziejów orężnych w kontekście wzajemnych relacji: Kościół-Wojsko. Celem wystawy jest ukazanie znaczenia przyjęcia przez Polskę religii rzymskokatolickiej, jej wartości ideowych, które przez wieki kształtowały naszą narodową tożsamość. W szczególny sposób podkreślono rolę kultu maryjnego w naszej tradycji narodowej, a także rolę Polski jako przedmurza chrześcijaństwa.
Autorami koncepcji wystawy są: wicedyrektor Renata Wilewska ( traktująca ekspozycję jako dzieło swego życia) oraz mgr Jerzy Teodorczyk. Niestety, wystawa ma pewne braki, wynikłe z arbitralnej postawy autora jej aranżacji, artysty plastyka Jerzego Kaliny, który nie dopuścił do ekspozycji niezwykle ważnych zbroi husarskich z medalionami Niepokalanego Poczęcia, a całość wystawy zakończył castrum doloris w formie piramidy, obcej polskiej tradycji.
Wystawę rozpoczyna ukazanie początków chrześcijaństwa w Polsce - kamienna chrzcielnica otoczona wizerunkami pierwszych władców Polski.
Z okresu średniowiecza pokazano m.in. obrazy przedstawiające męczeństwo św. Wojciecha, św. Stanisława Biskupa, bitwę pod Legnicą, kielich św. Wojciecha z Muzeum Archidiecezjalnego w Gnieźnie, kopię Włóczni św. Maurycego oraz Szczerbiec. Dobrym pomysłem wystawienniczym było pokazanie za czarnym welonem uchylonych Drzwi Gnieźnieńskich, zza których sączyło się światło (światło wiary).
Osobna sala poświęcona została czci Matki Bożej. Jest tu m.in. wielki obraz Józefa Brandta Bogurodzica, przedstawiający husarię na stepie, z hetmanem na czele, z odkrytymi głowami śpiewającą tę pieśń. Inny obraz Brandta - Matka Boża Poczajowska przypomina tradycje kresowe. Są tu także obrazy związane z martyrologią polską w czasie II wojny światowej.
W wielkiej sali, nazwanej "Hetmańską", dominuje ogromnych rozmiarów obraz z końca XVII wieku z kościoła farnego w Żółkwi (jeden z cyklu czterech analogicznych), przedstawiający Jana Sobieskiego, wówczas jeszcze hetmana, zwyciężającego Turków pod Chocimiem). Obraz ten, podobnie jak trzy pozostałe, znajduje się (po konserwacji) na zamku w Olesku (miejscu urodzenia Sobieskiego), który stanowi filię Lwowskiej Galerii Obrazów. W tej sali właśnie eksponowane są zbroje husarskie różnych typów, kopie husarskie z proporcami, portrety hetmanów. Szkoda, że tu właśnie zabrakło wspomnianych zbroi z medalionami Niepokalanego Poczęcia. Na zbrojach i proporcach husarskich widnieją krzyże kawalerskie, nadane nam jako pamiątka zwolnienia Polaków przez papieża z obowiązku udziału w wyprawach krzyżowych, gdyż musieliśmy ustawicznie walczyć z pogaństwem docierającym ze Wschodu. Krzyż kawalerski stał się znakiem rycerstwa polskiego, znakiem na sztandarach i formą polskich odznaczeń wojskowych.
Równie wielka sala, nazwana "O wolność, całość i niepodległość XVIII-XX wieku", obejmuje okres od konfederacji barskiej, poprzez powstania narodowe, po I i II wojnę światową. Niestety, okres II wojny światowej wypadł blado.
Oddzielnie ukazano duszpasterstwo wojskowe (mundury z różnych okresów). Wstrząsającym akcentem tej części wystawy są pamiątki po ks. Ignacym Skorupce, m.in. zakrwawiona stuła, czapka z orzełkiem i krucyfiks. Są tu także pamiątki po naczelnych kapelanach WP II Rzeczypospolitej - biskupach polowych Stanisławie Gallu i Józefie Feliksie Gawlinie, oraz pierścień z orłem ówczesnego kapelana AK - ks. Stefana Wyszyńskiego.