Prezesi diecezjalnych Stowarzyszeń Rodzin Katolickich zebrani w Zakopanem na Radzie Prezesów wyrażają swoje zaniepokojenie i oburzenie traktowaniem rodziny i jej spraw w obecnej kadencji rządu i parlamentu.
Rozpoczęcie działalności nowego rządu i parlamentu od pospiesznej likwidacji instytucji, których zadaniem powinno być kreowanie i strzeżenie polityki wobec rodziny - tj. parlamentarnych Komisji ds. Rodziny, urzędu Pełnomocnika Rządu ds. Rodziny - świadczy o tym, że obecna władza nie jest przyjazna rodzinie czy wręcz boi się rodziny. Dołączenie nazwy "rodzina" do Sejmowej Komisji Polityki Społecznej jest tylko zwodniczym manewrem, który nie gwarantuje realizacji polityki prorodzinnej.
Kolejne posunięcia, które wyraźnie ograniczają środki finansowe rodzin, zwłaszcza mniej zamożnych, przez zmniejszenie zasiłków rodzinnych, ograniczenie zasiłków porodowych, pielęgnacyjnych; posunięcia, które ograniczają długość urlopu macierzyńskiego na podstawie fałszywych uzasadnień, zmniejszają ulgi komunikacyjne dla uczącej się młodzieży - stanowią wyraźne uderzenie w rodzinę, a żadną miarą nie da się tego usprawiedliwić trudnościami finansowymi.
Fałszywe oświadczenie, że obecna władza przywraca dożywianie dzieci w szkole, a widzimy, że zarazem odbiera rodzinie środki na utrzymanie, dodatkowo świadczy o antyrodzinnym stanowisku obecnej władzy. Poprzednia władza również prowadziła program dożywiania dzieci z rodzin niezamożnych, ale równocześnie starała się wprowadzać, torpedowane przez lewicę i liberałów, rozwiązania mające zwiększyć środki finansowe rodzin. Natomiast obecnie rodzinom odbiera się i tak skromne środki finansowe, a następnie ostentacyjnie rząd oświadcza, że zastąpi rodziców w żywieniu dzieci. Od dawna wiadomo, że inwestycja w rodzinę jest najlepszym programem rozwoju społeczno-gospodarczego kraju. To w rodzinie wychowywany i kształcony jest młody człowiek, stanowiący tzw. "kapitał ludzki", który w pierwszym rzędzie decyduje o pomyślności i rozwoju kraju. Dowodzi tego także przyznanie w 2000 r. kolejnej Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii za uznanie i określenie miejsca " kapitału ludzkiego" w rozwoju gospodarki narodowej.
Obecnie rządząca ekipa w czasie poprzedniej kadencji z ogromną energią blokowała i torpedowała wszystkie propozycje rozwiązań polityki prorodzinnej, która zasadniczo różni się od polityki socjalnej, jedynej tolerowanej przez lewicową władzę.
Dowodzi to instrumentalnego traktowania potrzeb rodziny, a zarazem społeczeństwa, i jest elementem propagandowym przez stwarzanie pozoru szczodrego i wrażliwego państwa, pomagającego biednym, przy jednoczesnym powiększaniu obszaru biedy przez odbieranie wszelkiej pomocy instytucjonalnej.
Ponadto - w imię oszczędności finansowych - likwiduje się wszelkie rozwiązania o charakterze prorodzinnym, przynoszące niewielkie oszczędności finansowe, pozostawiając jednocześnie inne, nawet znacznie kosztowniejsze, nie mające jednoznacznego charakteru prorodzinnego.
Ten, kto atakuje i niszczy rodzinę - jak powiedział Jan Paweł II - niszczy nie tylko rodzinę, ale naród, społeczeństwo.

Zakopane, styczeń 2002 r.