Świeżo ustanowiony "pełnomocnik rządu ds. informacji o integracji z UE", w randze ministra, jakoś nie może rozpocząć swej działalności... Czyżby dlatego, że nie czuje się na siłach rozwiać poważnych wątpliwości, ujawnionych już przez media, a dotyczących tejże integracji? Tak przynajmniej wolno sądzić z jego nieobecności na kolejnym posiedzeniu stosownej komisji sejmowej.
Tymczasem w ostatnich dniach niektóre media ujawniły opinii publicznej kolejną niepokojącą perspektywę: Polska może stać się tzw. płatnikiem netto, czyli - ludzkim językiem mówiąc - dopłacać do UE więcej niż stamtąd otrzymywać środków finansowych!
Tę niepokojącą perspektywę zdają się potwierdzać słowa samej Michaliny Schreyer, komisarza UE ds. budżetu, która w minionym tygodniu oświadczyła wprost, że "składka Polski do budżetu UE musi wynosić od 2,5 do 3 miliardów euro rocznie". Zważywszy, że budżet Polski wynosi ok. 40 miliardów euro - oznaczałoby to konieczność wpłat do budżetu unijnego 7-8 proc. krajowego budżetu... Byłaby to ekonomiczna ruina kraju. Enuncjacje unijnego komisarza potwierdzają wyliczenia komisji ds. budżetu Parlamentu Europejskiego: podczas obrad 18 marca stwierdziła ona także, że "polska składka oscylować będzie wokół 2,5 miliarda euro".
Rząd Millera szermuje argumentem, że przy płaceniu tej składki korzystać będziemy w pierwszych 5 latach z rabatu (redukcji składki), ale zarazem rząd nie jest w stanie podać realnej wielkości rocznej tejże "zredukowanej" składki. Tymczasem oświadczenia strony unijnej wskazują, że o żadnej redukcji mowy nie ma, a wspomnianą kwotę (2,5-3 miliarda euro) płacić będziemy już od pierwszego roku ewentualnego akcesu.
Także kolejni polscy politycy zauważają już niebezpieczeństwo niemieckich roszczeń sądowych wobec polskiej własności na Ziemiach Zachodnich, o czym pisaliśmy wielokrotnie na łamach Niedzieli. Jarosław Kaczyński, udzielając w tych dniach wywiadu tygodnikowi Najwyższy Czas, mówi: "Ciągle nie do końca wiemy, jaki będzie nasz status w Unii. Na przykład - jaka jest kwestia ostatecznego wyjaśnienia sprawy polskiej własności na Ziemiach Odzyskanych. Nie wiadomo, czy nie będzie ona kwestionowana przez sądownictwo europejskie".
Ostatnie dni zdają się także potwierdzać obawy, że akces do UE zwiększy koszty biurokracji państwowej. Wiceminister rolnictwa przyznał niedawno w wywiadzie prasowym, że po akcesie do UE dla zarządzania samym tylko rolnictwem trzeba będzie w Polsce zwiększyć biurokrację rolną "od 13 do 16 tys. osób"...
Tymczasem zamiast pożądanej dyskusji na argumenty, zamiast rzeczowej debaty dotyczącej opłacalności przystąpienia Polski do UE - odnotowałem takie zdanie marszałka Sejmu, Marka Borowskiego, wypowiedziane w audycji TVN Kropka nad i (9 marca br.): "Z przeciwnikami przystąpienia do UE rozmawiać nie będziemy".
Tego właśnie zawsze obawialiśmy się: że nie będzie rozmowy, dialogu, argumentów - co najwyżej propaganda albo i udawanie, że nie słyszy się innych racji.