W wigilię 82. urodzin Ojca Świętego Jana Pawła II redakcja Niedzieli zaprosiła swoich czytelników, członków Ruchu Przyjaciół Niedzieli, na wieczór poetycko-muzyczny w redakcyjnej auli. Gościliśmy Marię Przybylską - aktorkę Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie oraz studentki Akademii Muzycznej w Łodzi: Annę Banaszkiewicz - skrzypaczkę oraz Katarzynę Stefani - pianistkę.
Świętując 82. urodziny Ojca Świętego, słuchaliśmy jego słów i myśli, zarówno tych najwcześniejszych, zawartych w młodzieńczych wierszach i dramatach, w listach do Mieczysława Kotlarczyka, twórcy Teatru Rapsodycznego, jak i późniejszych, wypowiedzianych podczas pielgrzymek do Ojczyzny, a także ujętych w Liście do artystów. Maria Przybylska, która od wielu lat jest zafascynowana twórczością Karola Wojtyły, przedstawiła ją w kontekście twórczości Cypriana Kamila Norwida, czwartego wieszcza, którego Papież wielokrotnie nazywał jednym z największych poetów i filozofów, jakich wydała chrześcijańska Europa.
"Przed spotkaniem w redakcji Niedzieli przygotowałam maleńką antologię wypowiedzi Ojca Świętego wygłoszonych w czasie jego pielgrzymek do Polski, w których cytował C. K. Norwida" - mówiła Maria Przybylska. Ojciec Święty wielokrotnie przytaczał myśli tego poety w ważnych momentach swoich spotkań z rodakami. Już w czasie I pielgrzymki do Ojczyzny, w chwilę potem, jak Papież ucałował ziemię ojczystą, padły słowa: "Pozdrawiam Was w imię Chrystusa, tak jak nauczyłem się pozdrawiać ludzi tutaj, w Polsce, w tym kraju, gdzie - jak napisał Norwid - ´kruszynę chleba podnoszą z ziemi przez uszanowanie dla darów nieba´". Tego samego dnia w archikatedrze warszawskiej Papież mówił o "naszym polskim zbiorowym obowiązku - Ojczyźnie".
Słowa Norwida były również cytowane w 1983 r. podczas spotkania na wrocławskim hipodromie oraz w 1987 r. w Tarnowie, gdzie do zgromadzonych rolników mówił o ich powołaniu i przytaczał Norwida, który pisał o rolniku, że "jedną ręką szuka dla nas chleba, drugą zdrój świeżych myśli wydobywa z nieba". Później, kiedy usłyszał brawa, powiedział z satysfakcją: "Bardzo dziękuję za te oklaski dla Norwida. Wielu doznał on cierpień w życiu, wygnania, głodu. Raduję się, że dzisiaj oklaskuje go polski świat rolniczy za jego wielką chrześcijańską, ojczystą, narodową mądrość". Norwidowi poświęcił również sporą część swojego przemówienia do artystów podczas spotkania w kościele Świętego Krzyża w Warszawie w 1987 r., gdzie powiedział m.in.: "Duch ludzki żyje prawdą i miłością, stąd rodzi się także potrzeba piękna. Powiedział poeta: ´Cóż wiesz o pięknem?.../ Kształtem jest Miłości´. Jakże daleko idzie tutaj Norwid - gdy mówi: ´Bo piękno na to jest, by zachwycało/ Do pracy - praca, by się zmartwychwstało´. Jakże daleko idzie nasz czwarty wieszcz. Trudno się oprzeć przeświadczeniu, że w słowach tych stał się jednym z prekursorów Vaticanum II i jego nauczania, tak głęboko umiał odczytać tajemnicę paschalną Chrystusa, tak precyzyjnie przetłumaczyć ją na język życia i powołania chrześcijańskiego. Związek między pięknem, pracą, zmartwychwstaniem - sam rdzeń chrześcijańskiego ´być i działać´, esse et operari... ´Cóż wiesz o pięknem?... Kształtem jest Miłości´". Cztery lata później, podczas spotkania w Teatrze Wielkim w Warszawie, Ojciec Święty podkreślił: "Piękno, praca, zmartwychwstanie, ta Norwidowska triada pozostanie zawsze w mocy". A później: "Właśnie tego zmartwychwstania, przetłumaczonego przez Norwida na wymóg życia narodowego, życzę Tobie, Polsko, Ojczyzno moja".
Pod wpływem spotkań z Ojcem Świętym powstały utwory poetyckie Marii Przybylskiej, o których jeden z krytyków napisał: "Jest w nich dużo patriotycznego i religijnego liryzmu, którego patronem jest nasz Papież". Podczas IV pielgrzymki do Ojczyzny, po spotkaniu w Kielcach, Maria Przybylska napisała wiersz zaczynający się od słów: " Wywodzisz nas z ziemi egipskiej/ cudzych bożków - zatrutej pszenicy..." . W jej tomikach znaleźć można także utwór Kalatówki 1997, który został napisany pod wpływem nieoczekiwanego spotkania z Ojcem Świętym w pustelni św. Brata Alberta, gdzie "dzień w górach po upale zmęczony się chylił,/ nie szumiał strumień czasu -/ Był tylko podwyższony w moim sercu próg/ i dobrej dłoni Błogosławieństw gest...".
Niezwykła wrażliwość Marii Przybylskiej na słowo, myśl i obecność Ojca Świętego sprawiły, że znane, bo publikowane już wcześniej, także w Niedzieli, wiersze Karola Wojtyły odebraliśmy inaczej, zachwycając się na nowo ich dojrzałością i wnikliwością spojrzenia w nasze dusze, a także przedziwną zbieżnością z myślą i filozofią Norwida. To Andrzej Jawień opublikował przecież wiersz pt. Prawda, w którym czytamy: " Prawda nie sączy oliwy do ran, by nadto nie piekły, nie wsadza na osła, którego się później ulicami wodzi, prawda musi boleć, prawda dźwiga człowieka". A kilkadziesiąt lat później na pytanie o najważniejsze zdanie w Ewangelii odpowiedział bez wahania: "Prawda was wyzwoli" . O prawdzie pisał również Norwid: "W każdym kraju inaczej Prawda się udziela,/ Lubo wszędzie jednego ma nieprzyjaciela,/ A tym jest kłamstwo, tudzież lenistwo i pycha". W innym miejscu w twórczości Norwida znajdujemy słowa: "Na 5 tys. chrześcijan żyjących z pracy rąk własnych znajdziesz jedną osobę zdolną nie zaprzeć się zdania swego, jeżeli takowe nie zaparcie się może spowodować dla niej stratę miejsca i sposobu zarobkowania. Słowem, musi to być osoba mająca zalety arcyrzadkie w tym grzesznym i spodlonym społeczeństwie dzisiejszym" . Te słowa Norwida, a także napisana w 1993 r. papieska encyklika Veritatis splendor (Blask prawdy) są drogowskazem także na dzisiejsze czasy.
Poetyckiej atmosfery urodzinowego wieczoru nie zmąciła nawet szalejąca za oknami burza. Natomiast wspaniale ubogaciły wieczór muzyką studentki Akademii Muzycznej w Łodzi, które dla uczczenia Ojca Świętego przygotowały i niezwykle ekspresyjnie wykonały utwory polskich kompozytorów.