Wizję religijnego spustoszenia w najbliższych dziesięcioleciach snuje za futurystami The New York Times. Według tego dziennika, w 2050 r. każdy spośród sześciu krajów - Brazylia, Meksyk, Filipiny, Nigeria, Kongo i Stany Zjednoczone - będzie liczył po ponad 100 mln chrześcijan. Do tego czasu Afryka Podsaharyjska daleko wyprzedzi Europę jako wiodący ośrodek chrześcijaństwa. Natomiast Brazylia będzie liczyć 150 mln katolików i 40 mln protestantów. Ponad miliard najbiedniejszych spośród biednych chrześcijańskich zielonoświątkowców będzie szerzyć swój supernaturalizm.
Przez południową półkulę przetoczy się nowa fala państw niedemokratycznych o tendencjach teokratycznych, spośród których niektóre będą rywalizować o panowanie nad danymi regionami. Jeżeli tylko poszczególne chrześcijańskie kraje nie będą walczyć między sobą, to zjednoczą się przeciwko wspólnemu wrogowi - islamowi. W 2050 r. prawie 20 spośród największych 25 krajów świata będzie w przeważającej części bądź chrześcijańskich, bądź muzułmańskich; co najmniej 10 z nich będzie uczestniczyć w ostrym konflikcie zbrojnym.
Chociaż chrześcijanie nadal będą przeważać liczebnie nad muzułmanami, islam może górować w wojnach Trzeciego Świata. Decydującym czynnikiem może być tutaj wsparcie dla krajów muzułmańskich wydobywających ropę naftową przez uprzemysłowione kraje zachodnie, których sentymentalne przywiązanie do chrześcijaństwa może ustąpić przed względami ekonomicznymi.
Azja i Afryka rozwiną swoje moce militarne, może w dziedzinie broni chemicznej i biologicznej. Zbliżające się spustoszenia sprawią, że wojny religijne XVI wieku okażą się przy nich niczym gimnastyka.
Takie wstępne i ponure przepowiednie zawarte są w artykule The Next Christendom (Najbliższe chrześcijaństwo) Philipa Jenkinsa, futurologa, profesora historii religii w Penn University. Przedstawia on zarysy chrześcijaństwa wyłaniające się z mieszaniny Trzeciego Świata i eksplozji demograficznej, żarliwości misyjnej chrześcijan i muzułmanów oraz z głodu milionów nowych nędzarzy wielkomiejskich, poszukujących nadprzyrodzonej pomocy. The New York Times uważa, że najbardziej sensacyjne prognozy Jenkinsa dotyczą trendów demograficznych, religijnych i politycznych. Mocno osadzone w statystyce, sprawdziły się już w Sudanie, na Filipinach, w Indonezji, Brazylii i Gwatemali. Tam właśnie obserwujemy zażartą walkę o konwertytów, władzę polityczną, forsowanie własnych ustaw.
Pomimo takich ruchów, jak talibański, Hamas, Hezbollah, pomimo dziesiątków sieci dżihadu, islam nie stanie się monopolistą na rynku ekstremizmu. Jenkins przekonująco argumentuje, że problemy nękające obecnie świat muzułmański będą dzielić i przekształcać również świat chrześcijański.
Nowy świat Południa nie przyjmie wizji teologii wyzwolenia lub innych ruchów na rzecz radykalnej przebudowy krajów rozwijających się, które popierają liberałowie europejscy i amerykańscy. Jak zaznacza Jenkins - cytując pewnego teologa brazylijskiego - Kościół opowiedział się za ubogimi, a ubodzy opowiedzieli się za Kościołem. Powstały na początku XX wieku Ruch Odnowy w Duchu Świętym, kładąc akcent na moc wiary osobistej, dosłowne rozumienie Biblii, wizje i proroctwa, liczy setki milionów dusz w Afryce, Azji i Ameryce Łacińskiej. Jego członkowie-misjonarze są domorosłymi owocami wychowania chrześcijańskiego, bez wykształcenia teologicznego. Apokaliptyczne wizje pozahistorycznej sprawiedliwości są chętnie przyjmowane przez ludy napiętnowane przemocą i chorobami, jak np. AIDS. Wiara w uzdrowicieli jest lepsza od zbrojnej rewolucji.
Nic dobrego nie rokuje to dla chrześcijan Północy. Czarni misjonarze z anglikańskich wspólnot Afryki mogą podjąć krucjatę reewangelizacji bogatych białych "pogan" Europy.
Co o tym wszystkim sądzić? - pyta The New York Times. Prof. R. Scott Appleby z Uniwersytetu Notre Dame odpowiada, że niejednokrotnie prognozy Philipa Jenkinsa sprawdzają się, ale jednak przenoszenie metod nauk świeckich na sferę życia duchowego może być zawodne. http: //www.nytimes.com