W uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, 7 czerwca 2002 r., odbył się ingres do katedry siedleckiej bp. Zbigniewa Kiernikowskiego. Po śmierci dotychczasowego biskupa diecezjalnego w Siedlcach Jana Wiktora Nowaka Ojciec Święty Jan Paweł II mianował ks. prał. Zbigniewa Kiernikowskiego biskupem siedleckim. Sakry biskupiej udzielił mu kard. Angelo Sodano, sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej, 20 maja 2002 r. w Bazylice św. Piotra w Rzymie.

Ingres do katedry

Uroczystość ingresu rozpoczęła się procesją z Kurii Biskupiej do katedry siedleckiej, w której uczestniczyli przedstawiciele Episkopatu z kard. Józefem Glempem - prymasem Polski oraz liczni przedstawiciele duchowieństwa i wiernych tej diecezji, jak również przedstawiciele wspólnoty neokatechumenalnej św. Teresy z Rzymu, z którą bp Zbigniew Kiernikowski jest związany od prawie 30 lat. Obecni byli przedstawiciele władz publicznych, uniwersytetów z Warszawy, Lublina i Torunia, wspólnot neokatechumenalnych z Lublina i Warszawy, a także wierni z Sokolnik - rodzinnej parafii Księdza Biskupa.
Po liturgicznym powitaniu w drzwiach katedry nowego Pasterza diecezji rozpoczęła się Msza św. pod jego przewodnictwem. Na początku Mszy św. abp Józef Kowalczyk, nuncjusz apostolski w Polsce, przekazał nowemu Biskupowi pastorał - symbol władzy pasterskiej w powierzonej mu diecezji. Po odczytaniu przez kanclerza Kurii - ks. prał. Franciszka Dudkę bulli nominacyjnej Papieża Jana Pawła II bp Kiernikowski przyjął uroczyste homagium, które złożyli przedstawiciele wspólnot i stanów: kapłanów, rodzin, młodzieży, zgromadzeń zakonnych, ruchów i stowarzyszeń oraz władz samorządowych.
Po Ewangelii bp Kiernikowski wygłosił homilię, w której powiedział, że przychodzi służyć diecezji siedleckiej w poczuciu głębokiej odpowiedzialności za ludzi, w szczególności za wierzących mieszkających na tym terenie. Zwrócił uwagę na rolę wspólnoty w życiu kapłana. Powiedział m.in.: "Wiem, jak bardzo może kapłana ubogacić jego wspólnota, jeśli od niego oczekuje świadectwa wierności Bogu w jego życiu, tzn. że kapłan tej wierności doświadczył i ceni ją jako istotny dar. Tam, gdzie wspólnota cierpliwie tego oczekuje, a nawet domaga się, kapłan nie pozostanie bezczynny, bezpłodny, nie będzie się zajmował niepotrzebnymi sprawami".
Wiele miejsca w swej homilii bp Kiernikowski poświęcił swojemu listowi pasterskiemu do kapłanów i wiernych, zatytułowanemu Posłuszeństwo Ewangelii - Eucharystia. List ten został przekazany wszystkim rodzinom w diecezji.
Na zakończenie homilii Biskup siedlecki porównał swój ingres do zaślubin z diecezją: "Pozostanie prawdą, iż między nami dokonało się zaangażowanie w Chrystusie - w Jego wierności planom Ojca i w wierności Ojca wobec każdego człowieka, na ile on jej uwierzy i będzie nią żył. Posługa pasterska, którą podjąłem wobec Was, Drodzy Diecezjanie siedleccy, to posługa wokół przeżywania tej wierności Boga w każdym z nas i przez każdego z nas, byśmy razem stawali się wspólnotą, ciałem Chrystusa, przez Niego poślubionym i żyjącym z wiary w Jego wierność, byśmy stawali się dzięki Jego wierności ciałem płodnym pod każdym względem".
Na zakończenie uroczystości kard. Józef Glemp życzył nowemu Biskupowi siedleckiemu błogosławieństwa Bożego i opieki Matki Bożej oraz owocnego włączenia się w pracę kolegium biskupów.
Bp Kiernikowski będzie pełnił swą misję w diecezji, która w swojej historii została uświęcona przez wielu - mężczyzn i kobiety - którzy znosili cierpienie, aby dać świadectwo wierze. Wystarczy wspomnieć Męczenników z Pratulina, których Papież Jan Paweł II beatyfikował na Placu św. Piotra 6 października 1996 r. Diecezja siedlecka liczy dziś ponad 760 tys. wiernych, którzy tworzą 241 parafii. Pracuje w niej 590 kapłanów, a do kapłaństwa przygotowuje się 134 alumnów. Na terenie diecezji jest 13 domów zakonnych męskich i 53 domy sióstr zakonnych.

Pierwszy list pasterski

W pierwszym liście pasterskim skierowanym do kapłanów i wiernych świeckich bp Kiernikowski zwrócił m.in. uwagę na trudną sytuację polskiego rolnika: "Z własnego doświadczenia znam trud i uciemiężenie pracy na roli, ale znam też radość i dumę rolnika, gdy zbiera z ziemi owoc swej pracy, wykonywanej w poddaniu się Panu Bogu. Owoc ów, osiągnięty w trudzie i niepewności, a jednocześnie w zaufaniu Bogu, rodzi w sercu rolnika potrzebę i konieczność składania dziękczynienia Bogu. To prawda, że praca na roli niesie ze sobą niemałe trudności, jak ciągły i często wyczerpujący wysiłek fizyczny, znikome uznanie ze strony społeczeństwa, niskie wynagrodzenie. Do tego dochodzi brak odpowiedniej opieki prawnej dla rolników i ich rodzin w przypadku podeszłego wieku, choroby lub braku zatrudnienia. Wynikające z tego poczucie społecznej degradacji, które skłania ich do masowego opuszczania wsi oraz przenoszenia się do miasta, może przyczyniać się do wykorzenienia człowieka z jego tradycji rodzinnych i religijnych. Tereny uprawne są opuszczane przez właścicieli; prawny tytuł posiadania małego skrawka ziemi uprawianej od lat bywa lekceważony i pozostaje bez obrony ze strony potężniejszych jednostek czy grup. Zdaję sobie sprawę, że nie jest powołaniem ani zadaniem Kościoła proponowanie lub przedkładanie gotowych programów i technicznych rozwiązań gospodarczych. Zadanie to należy do profesjonalnych instytucji, w tym również instytucji o charakterze naukowo-dydaktycznym. (...) Nie ma jednakże szans powodzenia program jakichkolwiek reform, jeśli nie będzie on zbudowany na trwałym fundamencie etyki pracy; nie ma szans powodzenia nawet najlepiej opracowany program, jeśli w jego realizacji odstąpi się od zasad etycznych. To zależy od nas samych. Dlatego powinnością Kościoła jest stałe przypominanie o etyce pracy, o godności, prawach i obowiązkach ludzi pracy oraz ukazywanie sytuacji, w których bywają one gwałcone" .
W swoim nauczaniu bp Kiernikowski chce poświęcić szczególną uwagę małżonkom i rodzinom chrześcijańskim: "Widzę wielką potrzebę dowartościowania roli figury ojca w rodzinie, i nie tylko w niej, ale także w ogóle w społeczeństwie. Na terenie działalności świeckich, którą bardzo doceniam, ważnym zadaniem jest troska o kształt rodziny, w której mąż i ojciec ma swoje miejsce, podobnie jak żona i matka, a potem kolejno dzieci oraz starsze pokolenie. W centrum mojego biskupiego posługiwania stawiam rodzinę. Współcześnie jest ona bowiem szczególnie zagrożona, a w niej zwłaszcza figura i rola ojca. Naturalnie nie można oderwać roli ojca w rodzinie od ról jej pozostałych członków. Właściwa koncepcja relacji między mężem a żoną w chrześcijańskim małżeństwie, ojcem a matką w chrześcijańskiej rodzinie - pozwala odnaleźć się zarówno mężczyźnie, jak i kobiecie bez potrzeby uciekania od swoich zadań czy zamiany swoich ról".

Konferencja prasowa

W rozmowie z dziennikarzami podczas konferencji prasowej zorganizowanej w przeddzień ingresu bp Kiernikowski powiedział, że przychodząc na męczeńską ziemię podlaską, zdaje sobie sprawę, że dziś może nie jest konieczne męczeństwo, ale z całą mocą zaznaczył, że będzie się narażał, kiedy tego będzie wymagała Ewangelia. Wielokrotnie powtarzał, że Ewangelia uczy nas "mocy tracenia" - "trzeba umieć tracić siebie, tracić czas dla innych". Jednocześnie stwierdził, że trzeba odejść od koncepcji monolitu wyrażania się w Kościele: każdy ruch, każda wspólnota, mała grupa, parafia powinny wnosić swój specyficzny wkład w życie Kościoła. Zapewnił, że będzie czynił wszystko, żeby ewangelizować, a nie pomnażać akcje religijne, ponieważ jedno z drugim nie ma nic wspólnego: "(...) potrafimy doskonale organizować akcje duszpasterskie, ale one nie zawsze prowadzą do żywej wiary. Ewangelizacja natomiast ma prowadzić do przylgnięcia życiem do Chrystusa i przeżycia tego jako osobistego wyzwolenia od siebie, od swojej wizji drugiego i uzdrowienia w relacjach z innymi".
Ksiądz Biskup na pytanie, w jaki sposób będzie wprowadzał pewne zmiany w życiu diecezji, odpowiedział: "Zrobię wszystko, co w mojej mocy, aby nie pozostać tylko na fasadach, aby umożliwić wzajemne poznanie się i współpracę. Kieruję to zaproszenie do wszystkich moich diecezjan". Wyrazem tego zaproszenia jest właśnie, co jest novum w Polsce, blisko 50-stronicowy list pasterski - wydrukowany w liczbie 150 tys. egzemplarzy, tak by otrzymała go każda rodzina w diecezji - w którym, nawiązując do historii diecezji i dokonań swoich poprzedników, Ksiądz Biskup zapowiada, co i w jaki sposób zamierza czynić. List ten bp Kiernikowski traktuje jako swego rodzaju zaślubiny: "Daję Wam, Drodzy w Chrystusie Panu, ten list, abyście mieli go w Waszych rękach, a przede wszystkim w Waszych sercach, jako znak tej wierności Boga, której doświadczyłem, i o której świadczę i pragnę świadczyć tutaj, w diecezji. Daję też go Wam do ręki, byście mieli dokument, dzięki któremu będzie Wam łatwiej domagać się mojej wierności i przewodniczenia Wam w jej poznawaniu i doświadczaniu...".