Coraz bardziej lubię redakcyjne wyprawy do różnych parafii naszej archidiecezji. Niektóre z nich rzeczywiście wydają się być "za górami, za lasami". Dziś można dojechać wszędzie i szybko, choć na wszelki wypadek lepiej zapytać przechodnia o kierunek. A spóźnić się nie wolno, bo wyjazd na Mszę św. to nie zwiedzanie zabytków ani podziwianie okolic. Wierni nie lubią, jak ksiądz spóźnia się na Mszę św.

W niedzielę 16 czerwca na szczęście zdążyłem, choć po drodze dwa razy pytałem, jak dojechać do Borzykowej. Dobrze, że kościół widać z daleka, bo góruje nad nim wieża. Na placu przed świątynią obok potężnych starych lip wyrosło stoisko redakcyjne, a znana winieta naszego tygodnika wyraźnie odznaczała się na praktycznych i estetycznych parasolach, a nawet balonikach. Tutaj państwo Kornowie z synem i Ksiądz Proboszcz zachwalali Niedzielę i zachęcali do jej nabycia. Ks. Mirosław Przybyłowicz stał z nami wytrwale przed kościołem zarówno przed, jak i po każdej Mszy św. A jeśli ktoś nie miał czym zapłacić, to mógł zabrać - jak to powiedział Ksiądz Proboszcz - "na borg", co prawdopodobnie oznacza: na kredyt.

Wobec takiej ekipy "niedzielnej" wierni nie pozostali obojętni, zwłaszcza dzieci, które najchętniej częstowały się redakcyjnymi cukierkami, oczywiście po Mszy św. Najważniejsze w tym dniu były Msze św., gdzie miałem okazję mówić o naszej pracy redakcyjnej, która służy głoszeniu Ewangelii. Ale bardzo sympatycznie było też na plebanii, gdzie Ksiądz Proboszcz podjął nas obiadem i chętnie opowiadał o historii parafii. W kościele w Borzykowej odbył się w 1210 r. synod biskupów pod przewodnictwem abp. Henryka Kietlicza z udziałem bp. Wincentego Kadłubka, a także zjazd książąt: Leszka Białego, Konrada Mazowieckiego, Władysława Odonica i in. Synod ten przyczynił się do reform kościelnych i państwowych, m.in. podejmowano tam sprawę obsady tronu krakowskiego. O tym, że parafia jest bardzo stara, świadczy kamienna chrzcielnica. Ks. prof. Jan Związek podaje, że kościół był tam już w 1105 r.

Obecne czasy nie są łatwe dla ludzi na wsi. Z ładnych widoków i świeżego powietrza nie wyżyje się. Ale, jak mi powiedziała jedna pani, która mimo słabego wzroku czyta Niedzielę: "Ja cieszę się każdym dniem, który mam od Pana Boga, i tym, że mogę jeszcze o własnych siłach przychodzić do kościoła i tutaj się modlić".