Istota modlitwy

Niektórzy być może nawet nie zaczynają modlitwy, gdyż wiedzą, że nie modlą się tak głęboko jak wielcy mistycy z dawnych czasów. Inni mogą odczuwać pokusę, by myśleć, że jeśli użyją tradycyjnych modlitw, których nauczyli się na pamięć jako dzieci, będą się modlić powierzchownie. Jeszcze inni mogą odczuwać irytację, bo jedyny moment, kiedy muszą się modlić, to gdy czynią to ze swoimi dziećmi. Jeśli ktoś trwa z Bogiem na modlitwie tylko na powierzchownym poziomie, może odczuwać niezadowolenie. Jednak nie znaczy to, że należy modlić się inaczej albo całkiem porzucić modlitwę. Jest to po prostu wezwanie do pogłębienia modlitwy.

Nie da się codziennie, w każdej chwili przebywać podczas modlitwy na wyżynach. Do czasu, kiedy zaczniemy bezpośrednio oglądać Boga w niebie, jest miejsce na krótkie modlitwy i modlitwy wypowiadane z pamięci, jak również na głęboką kontemplację. Różnorodność metod, stylów i poziomów modlitwy pomaga utrzymywać świadomość obecności Boga. Warto poznać różne typy komunikacji, jakich używamy w codziennym życiu, a następnie zastosować je jako przykłady do modlitwy.

W codziennym życiu ludzie mijają się, mówią „cześć” i pytają: „Co u ciebie słychać?”. Zazwyczaj oczekujemy, że druga osoba odpowie: „W porządku, a jak u ciebie?” i będziemy mogli zająć się z powrotem naszymi codziennymi sprawami. Co więcej, czasem możemy się przestraszyć, gdy rozmówca spróbuje odpowiedzieć na to pytanie bardziej szczegółowo. Ale czy ten typ rozmowy jest pozbawiony wartości, gdyż zachowuje zamierzony poziom powierzchowności? Nie, wcale. Mimo że prześlizguje się po powierzchni, umożliwia różnym osobom utrzymywanie w przyjazny sposób świadomości swojej wzajemnej obecności oraz wprowadza przyjemną atmosferę do pracy i życia.

A czasem te życzenia przechodzą w głębszą wymianę i rozmowę. W życiu rodzinnym także istnieje wiele poziomów komunikacji. Mogą występować okresy ciszy, być może późnym wieczorem, kiedy dom jest przepojony poczuciem zaufania, akceptacji i pociechy. Chociaż prawdopodobnie we współczesnej kulturze zwyczaj ten zanika, wspólny rodzinny obiad wciąż jest niezwykle ważnym czasem rodzinnej pogawędki i załatwiania codziennych spraw. Rozmowy przy stole pokazują, co dzieje się w życiu każdego z członków rodziny. Rodzinne obiady dają też rodzicom sposobność do przekazywania dzieciom swej wiary, jak również dobrych manier, a także omawiania bieżących wydarzeń i innych ważnych spraw. Są również momenty, gdy dwie – lub więcej – osoby toczą bardzo ważne, prywatne rozmowy. Szczególnie mężowie i żony potrzebują czasu na rozmowę z dala od przerywających czy domagających się ich uwagi dzieci. Rodzice muszą się dzielić tym, co przeżywają w swym wnętrzu, jak się czują, co naprawdę ich porusza, co rzeczywiście ich martwi i jak bardzo się nawzajem kochają […]

Źródło życia

Różne poziomy i rodzaje komunikacji, które występują w normalnych relacjach i życiu rodzinnym, są analogiczne do naszej relacji modlitewnej z Bogiem. Wspólna modlitwa, zwłaszcza na Mszy Świętej, jest równie ważna dla Kościoła, jak wspólne posiłki dla rodziny. Eucharystia jest „źródłem i szczytem całego życia chrześcijańskiego”, jak naucza II Sobór Watykański i jak stale powtarzał w swoich listach i encyklikach papież Jan Paweł II. Faktycznie rzecz biorąc, pojęcie Eucharystii jako „źródła i szczytu” odsyła nas do św. Tomasza z Akwinu.

Co to oznacza? Eucharystia jest źródłem naszego życia duchowego, gdyż otrzymujemy w niej Jezusa Chrystusa –Jego Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo – i tylko On może być źródłem siły potrzebnej do prowadzenia życia chrześcijańskiego.

Podziel się cytatem

Eucharystia stanowi apogeum, czyli szczyt, życia duchowego, ponieważ jest naszym najgłębszym zjednoczeniem z Chrystusem. Podobnie jak rodzina musi wspólnie spożywać posiłki, by podtrzymywać dobre relacje i przyjmować pożywienie, tak też potrzebujemy Eucharystii, by karmić się Ciałem i Krwią Chrystusa i osiągnąć życie wieczne (zob. J 6, 53–54).

Indywidualny czas spędzany z Bogiem

Jednak oprócz dużych celebracji wspólnotowych potrzebujemy cichego czasu, kiedy obcujemy z Bogiem w sercu. Tak jak mąż i żona muszą porozumiewać się na poziomie intymnym, dzieląc się wzajemnie tym, co noszą w sercu, tak też każdy z nas odczuwa potrzebę przebywania z Bogiem w bliskości. Bez tego czasu na modlitwę osobistą jak moglibyśmy kiedykolwiek doświadczyć głębokiego pokoju Bożego, który przewyższa wszelki umysł. Nasz prywatny czas na modlitwę i osobiste zjednoczenie z Chrystusem stanowi pokarm dla wszystkiego, co robimy w sferze publicznej Kościoła. Nie tylko osoby prowadzące życie zakonne, lecz także wszyscy chrześcijanie potrzebują spędzania z Chrystusem czasu w ciszy, który będzie karmić życie publiczne czy to podczas liturgii, czy to w innych miejscach.

Krótkie akty strzeliste i litanie

Ważne jest, aby pamiętać, że nie każda chwila prywatnej osobistej modlitwy będzie wypełniona ekstazą czy głębokim wglądem. Podobnie jak elementem naszego codziennego życia w rodzinie są zwykłe uprzejmości, tak też normalne życie modlitewne obejmuje mniej intensywne typy modlitwy. Czasem są to bardzo krótkie powiedzenia, takie jak „Jezu, zmiłuj się nade mną”. Takie modlitwy noszą nazwę aktów strzelistych. Mogą być czymś tak prostym jak wymienienie imion „Jezus, Maryja, Józef”. Przykłady takich aktów strzelistych można znaleźć w wielu modlitewnikach, zwłaszcza dawniejszych. Innym sposobem modlenia się aktami strzelistymi są litanie.