Pismo Nauka w Rosji z 5 stycznia 2003 r. ujawnia, z jak wielką łatwością uznaje się w Rosji prawo do przerwania ciąży z tak zwanych względów społecznych, i domaga się zaostrzenia ustawy z 8 maja 1996 r. o ochronie prawa do życia dziecka poczętego.
Świadomość konieczności ochrony prawa dziecka do życia jeszcze przed jego urodzeniem była głęboko zakorzeniona w historii i tradycji Rosji. Istnieje problem, czy ta świadomość odpowiada ratyfikowanym przez Rosję dokumentom międzynarodowym. Na przykład, zgodnie z preambułą konwencji o prawach dziecka, uchwaloną przez Zgromadzenie Ogólne ONZ, Rosja oficjalnie uznała się za spadkobierczynię prawa ZSRR, które głosiło: "Z powodu fizycznej i umysłowej niedojrzałości dziecko potrzebuje specjalnej ochrony i troski łącznie z ochroną prawną zarówno przed, jak i po urodzeniu". Niestety, w społeczeństwie rosyjskim równocześnie szerzy się rozumienie aborcji jako zwyczajnego zabiegu medycznego, którego jedynym negatywnym następstwem może być zło wyrządzone zdrowiu kobiety. Problem prawa do życia nienarodzonych dzieci praktycznie pozostaje bez uwagi ustawodawców. Wprowadzenie "podstaw prawodawstwa Federacji Rosyjskiej o ochronie zdrowia obywateli" ma na celu usunięcie z chirurgicznej praktyki Rosji pojęcia: "sztuczne przerywanie ciąży z racji społecznych", które ze swojej natury zakłada, że prawo człowieka do życia może być uzależnione od materialnej sytuacji ludzi i czynników społecznych. Podajemy wyliczenie społecznych argumentów za sztucznym przerywaniem ciąży, zatwierdzonych dekretem rządu Federacji Rosyjskiej nr 567 z 8 maja 1996 r.:
1. Inwalidztwo męża;
2. Śmierć męża podczas ciąży;
3. Pobyt kobiety lub jej męża w miejscach pozbawienia wolności;
4. Uznanie kobiety lub jej męża za bezrobotnych;
5. Decyzja sądu o pozbawieniu lub ograniczeniu praw rodzicielskich;
6. Niezamężność kobiety;
7. Zerwanie małżeństwa w czasie ciąży;
8. Ciąża w wyniku gwałtu;
9. Brak mieszkania, mieszkanie w hotelach robotniczych, w kwaterze prywatnej;
10. Posiadanie przez kobietę statusu uchodźcy lub przymusowego wysiedleńca;
11. Wielodzietność (liczba dzieci - 3 i więcej);
12. Inwalidztwo członka rodziny, w której ma się urodzić dziecko;
13. Dochód na jednego członka rodziny niższy od minimum socjalnego ustanowionego dla danego regionu.
Konsekwentne zastosowanie tego rodzaju logiki może doprowadzić do pozbawienia prawa do życia również inne grupy obywateli: chorych, inwalidów, ludzi starszych itd. Przewidziana przez obowiązujące ustawodawstwo aborcja "z racji społecznych" prowadzi do określonego wyboru przez wahające się kobiety, jakby zwalniając je z odpowiedzialności za podjęcie decyzji, sankcjonując aborcje autorytetem prawodawcy. Wprowadzane do federalnej ustawy zmiany i uzupełnienia zakazują reklamy aborcji i środków antykoncepcyjnych o działaniu aborcyjnym, co nie wyklucza zamieszczania informacji o nich (nie mających charakteru reklamowego) w wyspecjalizowanych wydaniach medycznych. Jest to zakaz w rodzaju: "Już sama konieczność unikania bezpośredniej wzmianki o aborcji stwarza w społeczeństwie negatywny stosunek do niej".
Wprowadzenie do Kodeksu Rodzinnego Federacji Rosyjskiej artykułu przewidującego prawo pracownika medycznego do uchylenia się od przeprowadzenia aborcji, zgodnie z jego przekonaniami, podkreśla, że ciąża to nie choroba, a aborcja nie jest operacją medyczną, lecz wyświadczeniem usługi (wwww. state-religion. ru).