Trochę historii
Na początku ta ziemia w Berrimie-Penrose Park była pustkowiem i bezładem, dopiero później pojawili się tutaj mnisi pochodzący z Polski, a właściwie jeden. Miał
na imię Augustyn, nie ten z Hippony, ale z Kondrat, wioski koło Biłgoraja w południowo-wschodniej Polsce. Nazywał się Łazur. Dotarł tutaj z miasta Doylestown
(Amerykańska Częstochowa w stanie Pensylwania) na zaproszenie ówczesnego arcybiskupa Canberry Edwarda Clancy, obecnie emerytowanego kardynała. Mnisi, o których wspominam, to paulini
- Zakon św. Pawła Pierwszego Pustelnika z Teb. W maju tego roku minęło dwadzieścia lat pracy Paulinów w Australii. Nasz Patriarcha Paweł, którego życie można usytuować
w latach 228-341, pewnie nie myślał o zakładaniu zakonu i nie założył go, ale jego imię i styl życia stały się drogowskazem dla przyszłych chrześcijan do założenia
nowej wspólnoty mniszej w Kościele. Vita S. Pauli Primi Eremitae - życie św. Pawła I Pustelnika opisał św. Hieronim. Biograf przekazał współczesnym sobie idealny model życia pustelnika,
godny naśladowania prawzór człowieka zjednoczonego z Bogiem. Zaglądając do życiorysu św. Pawła I Pustelnika według św. Hieronima, który nawiązywał do czasu prześladowania wyznawców
Chrystusa przez cesarzy rzymskich, czytamy m. in.: "Gdy się to wszystko działo, w dolnej Tebaidzie mieszkał wraz ze swą siostrą mężatką Paweł. Jego rodzice już umarli, pozostawiając
znaczny majątek. Miał lat około szesnastu, był biegły w naukach greckich i egipskich, miał łagodne usposobienie, gorąco kochał Boga. Gdy burza prześladowania wybuchła, usunął się
do bardziej oddalonej i ukrytej miejscowości. Do czego jednak żądza złota nie pobudzi ludzkiego serca. Mąż siostry zamierzał wydać tego, którego powinien był ukrywać. Nie powstrzymały go od
występku, jak zwykle bywa, ani łzy żony, ani pokrewieństwo, ani myśli, iż Bóg z góry wszystko widzi. Udał się do Pawła, zaopiekował się nim; do okrucieństwa posługiwał się przywiązaniem. Gdy
bardzo rozumny młodzieniec zdał sobie z tego sprawę, uciekł w góry na pustynię, aby tam doczekać końca prześladowania. Z czasem konieczność zamienił na dobrowolną chęć.
Upodobawszy sobie to miejsce, jakby przez Boga mu ofiarowane, spędził tam całe życie na modlitwie i samotności"*.
Nowa i pierwsza wspólnota zakonna powstała w 1225 r. na Węgrzech z inicjatywy biskupa Bartłomieja. Był to klasztor św. Jakuba na górze Patacs koło Pécs. Kolejny
klasztor Świętego Krzyża w Pilis założył bł. Euzebiusz, kanonik ostrzychomski. W 1250 r. obydwie wspólnoty monastyczne połączyły się i przyjęły nazwę - Zakon Braci
św. Pawła Pierwszego Pustelnika. Tak w wielkim skrócie kształtowały się dzieje początków paulińskiego Zakonu w historii Kościoła katolickiego.
Tymczasem paulini realizują swoje powołanie na drodze kontemplacji Bożego Słowa, z którym wychodzą do ludzi przez pracę duszpasterską, podejmowaną w sanktuariach maryjnych.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Reklama
Paulini w Australii
Obecnie na kontynencie australijskim pracuje dwunastu Paulinów. Wśród nich jest czterech Australijczyków, jeden Nowozelandczyk, jeden z Papui-Nowej Gwinei oraz sześciu Polaków. Prowincjałem jest o. Jarosław Zań. Berrima-Penrose Park, sanktuarium Jasnogórskiej Matki Bożej Miłosierdzia, jest pierwszym klasztorem Paulinów w Australii. Ale zanim do tego doszło, o. Augustyn Łazur, który przyjechał tutaj w kwietniu 1981 r., pracował przy katedrze w Canberze. Po dwóch latach w użytkowanie został przekazany Paulinom kościół pw. św. Franciszka Ksawerego w Starej Berrimie, wybudowany przez więźniów w 1851 r. Z czasem w Penrose Park została wybudowana kaplica z pomieszczeniami mieszkalnymi dla zakonników. Uroczyste przeniesienie Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej do Penrose Park miało miejsce 13 maja 1984 r. Temu wydarzeniu przewodniczył dziś już emerytowany biskup diecezji Wollongong William Murray. Nowy kościół i klasztor w Penrose Park oddano do użytku 24 maja 1997 r. Polonia australijska oraz Włosi w wielkim stopniu przyczynili się do zakupu placu i budowy nowego kościoła wraz z klasztorem. Nie wymieniam nikogo konkretnie, gdyż jestem tutaj zbyt krótko, a nie chciałbym nikogo pominąć. Dlatego w imieniu moich współbraci dziękuję wszystkim Polakom i cudzoziemcom za okazaną pomoc i zaangażowanie.
Sanktuarium w buszu
To miejsce - obecnie można powiedzieć sanktuarium międzynarodowe - skupia katolików świeckich, którzy w pielgrzymce wiary poszukują tutaj umocnienia przez modlitwę i korzystanie
z sakramentów Kościoła, zwłaszcza spowiedzi i Eucharystii. Położenie tego sanktuarium w buszu, pośród drzew eukaliptusowych, sprzyja spotkaniu człowieka sam na sam z Bogiem,
który przemawia w ciszy każdego ludzkiego serca.
Cechą charakterystyczną duszpasterstwa w Penrose Park są dni fatimskie, obchodzone 13. dnia miesiąca. W każdą pierwszą i drugą sobotę miesiąca do Matki Bożej pielgrzymują
Polacy mieszkający w Australii. Gdy Paulini rozpoczynali pracę w Australii, polscy małżonkowie, którzy właśnie obchodzili jubileusz 25-lecia wspólnej drogi, podsunęli pomysł, by
zorganizować pieszą pielgrzymkę do Matki Bożej w Penrose Park. Pierwszą grupę prowadził o. Janusz Pawlicha. Pątnicy w liczbie 50 osób, Austalijczycy i Polacy, wędrowali
z Campbelltown, pokonując 112 km; było to w dniach od 20 do 24 kwietnia 1988 r.
W ostatnie piątki miesiąca, w starej paulińskiej kaplicy odbywają się całonocne czuwania modlitewne. Natomiast w pierwszy piątek miesiąca na czuwaniu spotykają się Australijczycy.
W czasie Wielkiego Postu wierni chętnie modlą się w kościele przed obrazem Pana Jezusa Miłosiernego. W tym okresie Polonia wspólnie z Australijczykami wystawia
Misterium Męki Pańskiej, podobnie jak ma to miejsce w wielu miejscach w Polsce, a zwłaszcza w Kalwarii Zebrzydowskiej.
Uroczystość Matki Bożej Jasnogórskiej 26 sierpnia 2001 r. zgromadziła w Penrose Park 5 tys. pielgrzymów z różnych zakątków świata. Podczas Mszy św. nuncjusz apostolski w Australii
- abp Francesco Canalini wraz z bp. Peterem Ingham uroczyście koronowali Obraz Matki Bożej Jasnogórskiej. Korony są dziełem Elizy Zadarnowskiej, Polki od wielu lat mieszkającej w Australii.
Ojciec Święty Jan Paweł II w czasie audiencji generalnej na Placu św. Piotra w Rzymie 25 maja 2001 r. pobłogosławił korony dla tego obrazu.
Uroczystości jubileuszowe odbyły się w Penrose Park 25 maja br. Przybyło wielu ludzi wierzących i poszukujących Pana Boga. Matka Boża jest naszą Przewodniczką na ścieżkach wiary
i nigdy nie słyszano, aby opuściła tego, kto się do Niej ucieka.