Coraz więcej osób poszukuje możliwości rozwoju życia duchowego w tradycji katolickiej.

Pani Zofia od trzech lat bierze tydzień urlopu i wyjeżdża na ośmiodniowe rekolekcje ignacjańskie w ciszy. Ten czas pozwala jej uczyć się odnajdywać obecność Pana Boga we wszystkich rzeczach. Ostatnio uczestniczyła w turnusie, który odbywał się w domu sióstr nazaretanek w Wytycznie.

Inne impulsy

W Lublinie i innych większych miastach naszej archidiecezji mnożą się różne propozycje doświadczeń duchowych pochodzących z innych religii, niekiedy otwarcie antychrześcijańskie. Najbardziej aktywne są nowe odłamy protestantyzmu jak Społeczność Chrześcijańska Hosanna, Kościół Nowe Życie, Zbór Kościoła Wolnych Chrześcijan czy silnie antykatolicki Kościół Nowego Przymierza. W ostatnich latach nie spotykamy na szczęście przejawów aktywności sekt, choć wciąż żywe jest wspomnienie grupy „Niebo” (Zbór Chrześcijański Leczenia Duchem Bożym) pod Lubartowem, która więziła swoich adeptów w odosobnieniu. Stosunkowo niewielką liczebność mają ruchy odwołujące się do religii Dalekiego Wschodu, jak buddyjski ośrodek medytacyjny czy hinduistyczna „Misja Czaitanii”. Z pewnością dużą rolę uświadamiającą i ostrzegawczą odegrały katolickie ośrodki informacji przy lubelskiej archikatedrze i Katolickim Stowarzyszeniu „Civitas Christiana” w Chełmie.

Ogniska Miłości

Niewątpliwie najbogatszą ofertę pogłębiania życia duchowego przedstawiają Ogniska Miłości, z ośrodkiem w Łopocznie. Wspólnoty zapraszają już dzieci na szkołę modlitwy, rekolekcje adresowane są też do młodzieży, małżonków, całych rodzin i kapłanów. Można także uczestniczyć w specyficznych formach rozwoju duchowego: „W duchowej szkole świętych” (św. Faustyna, św. Paweł), „Ora et labora” (połączone z pracą) i bardzo popularne rekolekcje z postem Daniela. Wśród prowadzących znajdują się znakomici mistrzowie, jak franciszkanin o. Ksawery Knotz i ks. prof. Mirosław Wróbel. Dodatkowym atutem są urokliwe nadwiślańskie krajobrazy. Sporym zainteresowaniem cieszyły się również spotkania Szkoły Słowa Bożego w lubelskiej archikatedrze i kościele przy ul. Staszica. Niestety, trzeba przyznać, że takie inicjatywy ograniczają się tylko do stolicy archidiecezji.

Oazy duchowości

Jeszcze przed kilkunastu laty KUL organizował Tygodnie Duchowości, gromadzące licznych słuchaczy i podejmujące aktualne wyzwania dla życia duchowego. Od pewnego czasu Tygodnie przyjęły postać Dni, a ostatnio jednego Dnia Duchowości. Tegoroczny dotyczył duchowości w czasach przełomu i przypomniał skuteczne dzieło odnowy ks. Franciszka Blachnickiego, działającego w bardzo trudnych czasach dla Kościoła i narodu. Jeszcze przed pandemią przestał funkcjonować Kurs Wyższej Kultury Religijnej (wcześniej Instytut) przy KUL, zainicjowany przed wojną przez bp. Mariana Fulmana. Kilka tysięcy osób przeszło tam przez dobrą formację intelektualną i duchową.

Ośrodki duchowości prowadzone są często przy zakonach, tak jest w przypadku lubelskich jezuitów, którzy pomimo szczupłej kadry sięgają do źródeł ignacjańskich. Godne polecenia są Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego i cotygodniowe rozważania „puncta”. Dominikanie zapraszają do fraterni Matki Bożej Cudownej Opieki, a kapucyni w Lublinie i Lubartowie do grup Ojca Pio. Spragnieni powiewu duchowości karmelitańskiej powinni zainteresować się Ośrodkiem św. Teresy, mogą także nawiedzić jedyny w naszej diecezji kontemplacyjny klasztor Karmelitanek Bosych w podlubelskim Dysie. Warto zadać sobie trud dotarcia do powyższych miejsc, aby zakosztować duchowości katolickiej i ożywiać swoją wiarę.