Z historii zakonu

W 2003 r. Klasztor Sióstr Wizytek w Jaśle obchodził 100-lecie osiedlenia się w tym mieście. Zakon Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny (wizytki) założył w 1610 r. w Annecy św. Franciszek Salezy (1567-1622), przy współudziale św. Joanny Franciszki de Chantal (1572-1642). Do Polski sprowadziła siostry wizytki królowa Maria Ludwika w 1654 r. Anna Dezelstowa w 1694 r. ufundowała klasztor Sióstr Wizytek w Wilnie na wzgórzu Subocz. Zgromadzenie rozwijało się pod opieką Pani z Ostrej Bramy do 1841 r., czyli do chwili wydania przez cara Mikołaja I ukazu prześladowczego. W wyniku nasilenia represji po Powstaniu Styczniowym 5 marca 1865 r. siostry opuściły Wilno i Ojczyznę. Przez 35 lat egzystowały we Francji, ale antyreligijne ustawy liberalnego rządu francuskiego z 1898 r. zmusiły je także do szukania nowego miejsca. Znalazły je w Jaśle, przyjęte przez ówczesnego biskupa przemyskiego, dziś świętego - Józefa Sebastiana Pelczara. Gdy przybyły do Galicji, początkowo korzystały z gościny w dworku Sióstr Norbertanek w Cieklinie. W 1903 r. bp Pelczar poświęcił kamień węgielny pod budowę kościoła i w tym samym roku zamieszkały w części nowego klasztoru w Jaśle na Górce. W 1904 r. odbyła się uroczystość poświęcenia kościoła.
W okresie wojennym w latach 1915-19 ojcem duchownym sióstr wizytek w Jaśle był ks. Jan Balicki, którego Papież Jan Paweł II beatyfikował na krakowskich Błoniach w sierpniu w 2002 r.
W 1919 r. klasztor w Wilnie został przywrócony wizytkom jako prawnym właścicielkom. 30 lipca 1921 r. przyjmuje się jako dzień refundacji klasztoru w Wilnie.
Siostry Wizytki od zaistnienia Zakonu Nawiedzenia podejmowały apostolat katechizacji dzieci i dorosłych, organizowały rekolekcje zamknięte dla pań i dziewcząt, a także zebrania świeckich dla pogłębienia ich życia wewnętrznego. Zaczęły również otwierać zakłady wychowawcze dla dziewcząt, co było intencją pierwszych fundatorek.
Podczas II wojny światowej okupanci po wkroczeniu do Jasła zajęli część klasztoru dla swojego wojska. W styczniu 1944 r. wojsko niemieckie zarekwirowało cały klasztor na szpital. Zgromadzenie przeniosło się na kapelanówkę. 15 września na rozkaz władz okupacyjnych siostry wizytki wraz z mieszkańcami opuściły Jasło, które przeznaczone było przez Niemców na zniszczenie. Schronienie otrzymały u zacnych gospodarzy w Przysiekach i Siedliskach, oddalonych od Jasła o kilkanaście kilometrów.
Gdy w styczniu 1945 r. minęła zawierucha wojenna, natychmiast kilka sióstr powróciło do Jasła. Najpierw odbudowały kapelanówkę. Po 10 latach przyszedł czas na dźwignięcie z ruin kościoła, który został poświęcony Najświętszemu Sercu Jezusa i Maryi. Na końcu odbudowany został klasztor. W 1958 r. siostry przeprowadziły się do jego części. Budowa trwała aż do 1972 r. z powodu braku funduszy, które siostry zdobywały drogą kwestowania, ciężką pracą i kosztem wyrzeczeń osobistych oraz dzięki ludziom dobrej woli. 25 września 1972 r. bp Ignacy Tokarczuk dokonał uroczystej konsekracji kościoła.

Duchowość

Siostry Wizytki w Tajemnicy Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny kształtują swoją duchowość kontemplacyjną na wzór Maryi, która - zjednoczona z Bogiem - uwielbia Go całym swoim życiem i z radością ukazuje światu miłość Zbawiciela.
Cichość i pokora to cnoty umiłowane przez św. Franciszka Salezego. Sam je w życiu wiernie praktykował i zalecał swoim duchowym córkom jako podstawę i fundament zakonu. Siostry pamiętają, że każda praca złączona z obecnością Chrystusa pozwala współdziałać w całym dziele stworzenia i odkupienia.
W ramach swego apostolatu wizytki prowadzą w Jaśle trzy arcybractwa modlitewne: