W imieniu Samorządu Województwa Małopolskiego życzenia zdrowia i wszelkiej pomyślności złożyła Iwona Gibas. – Pragnę wyrazić uznanie dla Pani życiowej postawy i w imieniu społeczności regionu podziękować za propagowanie wartości i znaczenia rodziny we współczesnym społeczeństwie – powiedziała Iwona Gibas.

W czasie koncertu odczytano m.in. list gratulacyjny od Pierwszej Damy. – Pozostaję pod wielkim wrażeniem dokonań zawodowych i naukowych oraz społecznych Pani Profesor Wandy Półtawskiej, a przede wszystkim Jej postawy – zawsze pełnej poświęcenia dla bliźnich i zarazem bezkompromisowej w respektowaniu wartości chrześcijańskich i patriotycznych – napisała Agata Kornhauser-Duda.

List gratulacyjny skierował do jubilatki również prezes Instytutu Pamięci Narodowej dr Karol Nawrocki. „Po zakończeniu wojny stała się Pani jednym ze świadków historii, Ocalałą. Dzięki Pani świadectwu pamięć o niezwykłych, dzielnych kobietach poddanych wynaturzonym eksperymentom – nigdy nie zniknie” – napisał prezes IPN.

Koncert przygotowało Stowarzyszenie Prawy Brzeg, Stowarzyszenie Rodzina Więźniarek Niemieckiego Obozu Koncentracyjnego Ravensbrück oraz IPN. Całość wyreżyserował i poprowadził Andrzej Róg. Podczas wieczoru w muzeum Manggha można było usłyszeć wiersze byłych więźniarek KL Ravensbrück.

Medal Honorowy za Zasługi dla Województwa Małopolskiego, przyznawany od 2011 roku, to honorowe wyróżnienie, nadawane osobom, instytucjom bądź organizacjom, które w szczególny sposób przyczyniają się do rozwoju Województwa Małopolskiego na różnych płaszczyznach działalności, m.in. społecznej, gospodarczej i kulturalnej.

Podziel się cytatem

Wanda Półtawska z d. Wojtasik urodziła się 2 listopada 1921 r. w Lublinie. Przed wojną kształciła się w szkole Sióstr Urszulanek Unii Rzymskiej w Lublinie. Należała do IV Lubelskiej Drużyny Żeńskiej im. Orląt Lwowskich. 17 lutego 1941 r. została aresztowana przez gestapo. Po ciężkim śledztwie osadzono ją w areszcie na zamku w Lublinie. Stamtąd, 21 września 1941 r., jako zaocznie skazaną na śmierć, została wywieziona do niemieckiego obozu koncentracyjnego dla kobiet w Ravensbrück. Była jedną z 74 Polek poddanych tam pseudomedycznym operacjom.

Jesienią 1945 r. rozpoczęła studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, a w roku 1964 obroniła doktorat w zakresie psychiatrii. Blisko współpracowała z metropolitą krakowskim kard. Karolem Wojtyłą. Pracowała jako lekarz psychiatra, jednocześnie wykładając medycynę pastoralną w Krakowie, a później w Instytucie Jana Pawła II przy Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie (1981-1984). Była organizatorką i kierowniczką Instytutu Teologii Rodziny, ekspertem oraz członkiem m.in. Papieskiej Akademii Życia.

Została odznaczona papieskim medalem „Pro Ecclesia et Pontificie”. Jest Damą Orderu Orła Białego, posiada przyznawane przez IPN tytuły Świadek Historii i Kustosz Pamięci Narodowej.