Doktor Maciej Korkuć wyjaśnił tło decyzji o powołaniu policji na terenie generalnego gubernatorstwa i konsekwencje podejmowanego wyboru. - Niemcy stworzyli służbę policyjną, wykorzystując swoją siłę, przymus, zarządzenie, które zmuszało policjantów, wcześniej pełniących służbę w policji państwowej Rzeczypospolitej Polskiej do tego, żeby się stawili na rozkaz. To jest sytuacja skomplikowana, w której człowiek sam musi podjąć decyzję. Jedni zgadzają się, niektórzy od razu się chowają i nie zgłoszą się. Są tacy, którzy nie mają gdzie się schować. Żyje w Krakowie, nie ma dokąd uciec z rodziną, przychodzi okupacja, wszyscy wiedzą, że jest policjantem.

Doktor Korkuć zauważył, że w funkcjonariuszach granatowej policji rodziły się dylematy i próby ratowania narodu polskiego. Z kolei 3000 mundurowych uczestniczących w obronie Warszawy, zostało zmuszonych do służby zapisami aktu kapitulacyjnego. - Część funkcjonariuszy uważała, że lepiej, żeby była policja, która będzie tępić ostrze okupacji, złożona z Polaków, niż żeby to byli sami Niemcy, być może będzie okazja coś im wyrwać. Niektórzy od razu myśleli o podwójnej grze. Ale podwójna gra to tak, jak agenci wysyłani do obozu wroga — muszą godzić jawne życie z tym tajnym.

Historyk zauważył, że Niemcy ograniczali kompetencje granatowej policji i nie pozwalali nawet na posługiwanie się niemieckimi symbolami i pozdrowieniami w tym języku. - Dlaczego to się nazywało Polnische Polizei? Dla niektórych może to być wyrazem docenienia polskości. Tymczasem cała struktura myślenia o państwie w Rzeszy Adolfa Hitlera była oparta o kryteria rasowe. To była po prostu niższa rasowo formacja do wykonywania podrzędnych rozkazów struktur niemieckich postawionych nad nimi. Tylko Niemcy byli Herrenvolkiem.

Doktor Korkuć podkreślił, że choć część funkcjonariuszy wykazywała się brutalnością, to byli też tacy, którzy okazywali ludzką solidarność lub byli zaprzysiężonymi działaczami państwa podziemnego.

Po wykładzie uczestnicy spotkania wraz z red. Kajetanem Rajskim zadawali prelegentowi pytania, rozważając odbiór funkcjonariuszy policji w okresie wojny przez polskie społeczeństwo, które mimo wszystko szukało resztek bezpieczeństwa w trudnych czasach ciemnej nocy okupacji.