Grzesiu Czcigodny!
Tydzień temu
rozpoczynałem rekolekcje
w Domu Księży Emerytów
w Łodzi.

Dziś otrzymałem od Ciebie
wiadomość smutnym głosem
powiedzianą:
Ksiądz Włodek Dratek
nie żyje.

Wieczny odpoczynek
racz mu dać, Panie...
a w dalszej modlitwie
już razem mówiliśmy
Panu Bogu prośbę
- przez telefon.

Grzesiu,
dziękuję Ci za wiadomość,
choć była smutna.
Ale wróciła refleksja,
jaka to jest ta starość księdza,
jaki jest los księdza
na emeryturze.

Powinien zostać tam,
gdzie pracował.
Byłoby idealnie,
ale często stary ksiądz
wymaga specjalnej opieki,
a takiej parafia mu nie zapewni.
Potrzebny jest więc
dom dla zasłużonych,
upracowanych, starszych,
chorych kapłanów.

Wasz Dom na Chojnach
jest piękny,
a będzie jeszcze piękniejszy.
O jego piękności
nie stanowi to,
że jest mądrze zaplanowany
ogród, wejścia, winda,
poręcze przy prysznicach,
wannie, sedesach.
Piękny jest dlatego,
że tu jest kaplica,
że księża razem się modlą,
klękają przed sąsiadem
i proszą o rozgrzeszenie.

Ozdobą i pięknem
tego domu są siostry.
Tak Ci dziękuję za to,
że mogłem się z nimi spotkać.
Karmelitanki Kochane,
skąd Wy macie tyle
cierpliwości, siły i dobroci?
Przecież tego proboszcza
prałata trzeba przewinąć,
obmyć, nakarmić, wykąpać
jak niemowlaka,
tylko ten waży więcej.

Odpowiedź Siostry była
bardzo zwięzła:
Bo ja w każdym z nich
widzę Chrystusa Cierpiącego.

Och, Ty moja Kochana Weroniko!
Pewnie dlatego twórca Waszej
Zakonnej Rodziny - Ojciec Anzelm
szybciej będzie beatyfikowany.
Siostry to przez radosną
karmelitańską posługę wymogą.

Grzesiu Kochany!
Bardzo przeżyłem te rekolekcje
z Zasłużonymi Kapłanami.
Były mi one bardzo potrzebne.
Tak szybko ucieka życie.
Przecież niektórych znam,
niektórych pamiętam.
To byli przystojni, mocni mężowie.
Dużo w życiu zdziałali.
Dziś są słabi. Oczekujący dobroci.
Rekolekcje z nimi
były refleksją i pytaniem.
A gdzie ja będę na starość?
Kto się mną zaopiekuje?
Nie chciałbym być
nikomu ciężarem,
ale chciałbym mieć trochę czasu
na rachunek sumienia
i dobrą spowiedź.

Nie będę na pogrzebie
śp. Księdza Włodka w Osinach,
ale odprawię za niego Mszę św.
przed Matką Bożą Księżną Łowicką,
a Studziańską będę prosił,
niech go wprowadzi do nieba.

Grzesiu!
Dziękuję za nagrane rekolekcje.
Pozdrów Siostry i Księży.
Moje Kochane Księżyska!
Podziękuj za wiersze.
Stasiowi za gościnę.
Szarym Szeregom za wspomnienia.
Sąsiadowi za eleganckie
mankiety i codziennie inne spinki.
Proszę ich o modlitwę za mnie.

Biskupowi Adamowi
dziękuję za miłe słowa.
Zostańcie z Bogiem.
Do zobaczenia.