Jako przekrycie kaplicy zastosowano kopułę na pendentywach, czyli żagielkach. Żagielki umożliwiają przekrycie budowli wzniesionej na planie kwadratu, czyli przejście od rzutu kwadratowego do rzutu kolistego.

Kopuła, nie będąca półkulą, była częściowo pogrążona w dachu. Jak opisuje w Kronice Diecezji Kujawsko-Kaliskiej ks. Chodyński, w 1621 r. zlecono wzmocnienie kopuły żelaznym pierścieniem, aby zapewnić prawidłową pracę kopuły pod względem statycznym.

Latarnia wieńcząca kopułę posiada sześć okien zamkniętych półkoliście, które szklone były gomułkami. Pomiędzy oknami znajdują się pilastry zwieńczone głowicami jońskimi, dźwigające fryz oraz profilowany gzyms. Na osi okien umieszczono uskrzydlone głowy aniołów. Przekrycie latarni to hełm w postaci prawidłowej półkuli z tralkową sterczyną zakończoną krzyżem. Latarnia jest jedynym elementem zewnętrznym, który przetrwał do czasów obecnych w swej pierwotnej postaci.

Zewnętrzna architektura kaplicy uległa dużym zmianom u schyłku XIX w., a stało się to na skutek nadbudowy archiwum nad kaplicami przy południowej nawie katedry.

Nadbudowa archiwum spowodowała "kolizję" z niszą bryły kaplicy. Kierownik i projektodawca gruntownej przebudowy kaplicy - arch. Konstanty Wojciechowski podwyższył ściany kaplicy do wysokości okapu nadbudowanej części kościoła. W związku z tym dolna część kopuły kaplicy została zasłonięta przez dach przekrywający podniesione ściany. Wrażenie "pogrążonej w dachu" kopuły zostało złagodzone przez wykonanie balustrady na szczycie wschodniej i południowej ściany.

Balustrada wieńcząca kaplicę zbudowana została z różnych materiałów: podwalina, pochwyt i słupki wewnętrzne wykonane są z kamienia naturalnego, słupki narożne - z cegły, natomiast tralki - z betonu.



cdn.