Z okazji 150. rocznicy śmierci Adama Mickiewicza w Muzeum Narodowym w Krakowie otwarto wystawę pt. Dąb i Laur. Wieńce poświęcone Adamowi Mickiewiczowi, na której prezentowane są funeralia - pamiątkowe przedmioty związane z krakowskim pogrzebem Wieszcza w 1890 r. oraz pamiątki obchodów 100. rocznicy jego urodzin w 1898 r.
Adam Mickiewicz zmarł 26 listopada 1855 r. w Konstantynopolu. Pogrzeb odbył się 21 stycznia 1856 r. na polskim cmentarzu w Montmorency, trumnę złożono obok ciała jego żony, które wcześniej ekshumowano z cmentarza Père-Lachaise. Wkrótce po śmierci Poety powstała jednak myśl, aby jego ciało sprowadzić na Wawel. Zgodził się na to również jego syn Władysław: „Przed takim pragnieniem ogólnym ustępuje wszelka wola rodziny co do zaszczytnego rozporządzenia zwłokami męża, który więcej dla kraju całego, jak do niej należy”. Doczesne szczątki Poety postanowiono złożyć w krypcie pod północną nawą katedry, obok kaplicy Lipskich, a adaptację krypty zlecono architektowi Stanisławowi Odrzywolskiemu. We wschodniej ścianie krypty wmurowano mensę ołtarzową, a nad nią mozaikowy wizerunek Matki Bożej Ostrobramskiej, wykonany przez Antonio Salviatiego z Wenecji. Na sarkofagu wykutym z wapienia częstochowskiego, również według projektu Odrzywolskiego, umieszczono medalion z portretem Mickiewicza. Komitet organizujący pogrzeb starał się przygotować godne przyjęcie Poety, który za życia nigdy w Krakowie nie gościł (chociaż Mickiewicz w 1849 r. przyjął zaproszenie Uniwersytetu Jagiellońskiego do objęcia Katedry Literatury, to władze austriackie skutecznie mu to uniemożliwiły). Pogrzeb Adama Mickiewicza w Krakowie odbył się 4 lipca 1890 r. Ulice, którymi podążył wielotysięczny pochód, zostały udekorowane przez znanych artystów krakowskich i przez samych mieszkańców, którzy przyozdobili okna swych domów chorągwiami, kobiercami, religijnymi obrazami oraz popiersiami Mickiewicza. Pochód, za ogromnych rozmiarów ozdobnym karawanem z trumną, rozpoczynał się od ul. Warszawskiej i szedł na Wawel przez plac Matejki, ulicami Basztową i Sławkowską, mijał Rynek Główny, i dalej ulicami Grodzką i Bernardyńską. W wielotysięcznym tłumie szły delegacje z całej Polski i z zagranicy, niosąc przygotowane wcześniej wieńce wykonane z żywych kwiatów, ale także z trwałych materiałów, ozdobione szarfami z dedykacjami, najczęściej z Mickiewiczowskimi cytatami.
Przypadające w tym roku 150-lecie śmierci Adama Mickiewicza stało się okazją do zorganizowania i prezentacji zbioru zarówno srebrnych, jak i wykonanych z innych materiałów trwałych wieńców (38) oraz szarf od wieńców z żywych kwiatów (ponad 325), dedykowanych Poecie, zdobień karawanu i katafalku oraz innych pamiątek z pogrzebu Wieszcza.
Na wystawie zaprezentowano m.in.: zaproszenie do udziału w uroczystościach pogrzebowych w Konstantynopolu, dokumenty związane z ekshumacją Poety, akty złożenia wieńców, szarfy, zdjęcia z pogrzebu, mowy pogrzebowe, pamiątkowy album i broszurę, wydane z okazji pogrzebu, a także medale, medaliony, plakietki wybite z okazji pochówku na Wawelu oraz odsłonięcia pomników Wieszcza w Krakowie i Warszawie. Jest popiersie Adama Mickiewicza i pośmiertna maska Poety, a także pukiel jego włosów. Muzeum wydało także obszerny katalog Moniki Paś, kuratora wystawy, w którym znajduje się dokładny opis poszczególnych prezentowanych obiektów. Wystawie towarzyszy cykl wykładów i prelekcji pod hasłem: Środy z Mickiewiczem. Wystawa będzie czynna do 31 stycznia 2006 r.