Przybyli z Krakowa, ale też z różnych stron Polski, a nawet spoza granic naszego kraju. W pięknym, zabytkowym kościele, w kaplicy i na krużgankach można było zobaczyć przekrój naszego społeczeństwa; z jednej strony młodzi, rodzice z dziećmi oraz rodziny wielopokoleniowe i osoby starsze. Wielu z nich jest w tym kościele w każdy 22. dzień miesiąca. Przychodzą z różami i proszę o potrzebne łaski, wierząc, że św. Rita - patronka spraw trudnych i beznadziejnych wesprze ich prośby.

    Święta z Cascii należy do najbardziej popularnych świętych na świecie, w ostatnich dziesięcioleciach także w Polsce jej kult się intensywnie rozwija. Urodziła się w 2 połowie XIV w. w rodzinie ubogich górali w Rocca Porena, niedaleko Cascii (Umbria) jako jedyne dziecko. Według podania miała być dzieckiem wymodlonym przez pobożnych rodziców. Na chrzcie otrzymała imię Małgorzata (Rita jest jego zdrobnieniem). Na życzenie rodziców wyszła za mąż. Związek ten był jednak nieudany - porywczy mąż był powodem wielu jej dramatów. Rita znosiła swój los z anielską cierpliwością. Mąż Rity zginął zabity w porachunkach zwaśnionych rodów. Rita była matką dwóch synów, z którymi miała kłopoty wychowawcze. Bojąc się, by nie kontynuowali wendety, prosiła Boga, aby raczej zabrał ich ze świata niż mieliby stać się zabójcami. Bóg wysłuchał jej prośby. Obaj młodzieńcy zmarli podczas epidemii.

    Jako trzydziestokilkuletnia wdowa wstąpiła do zakonu augustianek, które miały swój klasztor w Cascii. Rita odznaczała się posłuszeństwem, duchem modlitwy i cierpliwości. Zmarła na gruźlicę 22 maja 1457 r. w Cascii. Tam jej nienaruszone ciało spoczywa do dziś. Sanktuarium św. Rity, obejmujące jej rodzinny dom w Rocca Porena oraz klasztor i kościół w Cascii, w którym została pochowana, jest miejscem tłumnych pielgrzymek.

    Papież Urban VIII w roku 1628 zatwierdził jej kult. Jednak jej uroczysta kanonizacja odbyła się dopiero 24 maja 1900 r. Dokonał jej papież Leon XIII, nazywając św. Ritę "drogocenną perłą Umbrii".